سلام

رمضان مبارک

قلب ،پادشاه و فرمانروای سرزمین وجود انسان تدبیر کننده همه امور مملکتی در جهان وجود انسانها اگر این فرمانروا مومن به امر خدا شد و مسیر صراط مستقیم را انتخاب نمود انوقت فرمانده ارتش دنیای وجود انسان (مغز)تابع اوامر الهی خواهد شد وقتی در سرزمینی فرمانروا و فرمانده کل ارتش مومن و خدایی شدند سربازان و کارگزاران حاکمیت که همان چشم ،دست ،پا،زبان و گوش در مسیر حق حرکت خواهند کرد.در ماه عزیزی قرار داریم در این ماه سلطان جهان وجود خود را به طرف خدایی شدن سوق دهیم تا این سلطان خاضع درگاه الهی نشود امنیت و آرامش در جهان وجود برقرار نخواهد شد .تا این سلطان به منبع قدرت اصلی منصل نشود .اعضای این جهان با ایجاد ناامنی هر کدام میخواهند جزایر جداگانه ای باشند برای خودشان حکمرانی کنند .فرمانده ارتش برای خودش حکم میراند .سربازان و کارگزان راه خودشان را میروند.چنگ و ناامنی در این جهان خالی از سلطان مقتدر همه جا را فرا میگیرد.در این جهان با فرمانروای ضعیف دروغ ،تهمت ،زنا،ربا،غیبت ،... اسلحه ی سربازان و کارگزان تبدیل خواهد شد.با این اسلحه ها و توپ و تانکها سرزمین خود و کشورهای همسایه را از بین میبرند.اما اگر سلطان وجود جهان هستی پی به ضعف فطری و حقیقی خود ببرد و خود را متصل به شاه شاهان کند آنوقت است که فرمانده ارتش و کارگزان آن راستکردار و درستکار خواهند شد و محصول این سرزمین راستی ،درستی ،هدایت ،ایمان ،آرامش خواهد بود ......تلاش کنیم این سلطان کوچک را با سلطان واقعی نزدیک کنیم تا آبادی و خرمی و سرسبزی سراسر جهان وجود انسان را بگیرد تا این اتصال برقرار نشود آرامش و آسایش ،رفاه عمومی و سلامتی که آمال اصلی هر انسانی است حاصل نمیشود....................این گفته نبی بزرگوار و پیام آور رحمت است که فرمودند تکه گوشتی در بدن است که خوبی و خرابی انسان دست اوست و آن قلب است

اتحاد امت اسلام

بسم الله الرحمن الرحیم چرا تندرو ها وحدت بین مسلمانان را بر نمی تابند؟! ایجاد اختلاف میان شیعه وسنی با بهانه های سیاسی بنابراین تندروها در داخل کشور بدانند در صورتیکه قدم در راه ایجاد اختلاف میان شیعه و سنی به هر ترتیبی بردارند،نه تنها خون شهدا را پایمال می کنند بلکه برخلاف اسلام،قرآن، منویات رهبر فرزانه انقلاب و منافع مسلمین قدم برداشته و مطمئن باشند این جرم گناهی نابخشودنی است. گروه سیاست شفاف_ مقام معظم رهبری درباره نقش برخی از روحانیان در ایجاد تفرقه میان مسلمانان می‌فرمایند: «آن کسانى که شیعه را علیه سنّى و سنّى را علیه شیعه تحریک مى‌کنند، نه شیعه را دوست دارند و نه سنّى را؛ با اصل اسلام دشمنند». این گزیده ای از فرمایشات حضرت آیت الله خامنه ای است.سخنانی که عمق آن به همه حتی ما شیعه ها گوشزد می کند که اختلاف در جهان اسلام از هر سمی مهلک تر و خطرناک تر است.اختلافی که نتایج آن را در کشورهای گوناگون شاهدیم و می بینیم که مردم مظلوم چگونه طعمه ترفند حیله گران صهیونیست می شوند و با آتش اختلاف میان شیعه و سنی بنیان و اصول اسلام را بر باد می دهند. ایجاد اختلاف با ترور و جشن های مردود سال ها بود عده بر این سعی بودند که میان شیعه و سنی اختلاف بیندازند،نقشه ای که سال ها انگلیس بر روی آن کار کرده بود تا اسلام را به ادعای خود تضعیف کند.از این رودر داخل کشور خودمان نیز از اینگونه ندانم کاری ها زیاد روی داده بود، از ترور و کشتار شیعیان توسط تندروهای وهابی و دستنشانده آمریکا گرفته تا مراسم هایی که توسط برخی شیعیان ناخواسته برگزار می شد و در آن آتش اختلاف میان شیعه و سنی را شعله ور می کرد. مراجع و علما عامل وحدت اینگونه رفتارها با درایت مراجع شیعی و عالمان سنی مدتی است در ایران رو به بهبود است و بزرگان کشور در این سعی هستند که روابط شیعیان و اهل سنت را در کشور و حتی با کشورهای دیگر که مذهب رسمی آن ها سنی است، بهتر کنند و اختلافات جزئی که سبب ضربه زدن به اصل دین می شود را از مدار محاسبات دو طرف پاک کند. تلاش آیت الله هاشمی برای بهبود روابط از بزرگانی که بسیار روی او برای کم کردن فاصله و اختلاف میان شیعیان و سنی ها چه در ایران و چه در خارج از کشور حساب می شود، آیت الله هاشمی رفسنجانی است.فردی که در مصاحبه با شبکه ژاپنی آساهی در پاسخ به سوالی مبنی بر سفر وی به عربستان سعودی گفت: اگر زماني به این کشورداشته باشم، سفر زيارتي خواهد بود. چون مسايلي كه مربوط به رهبري و دولت مي شود، مسئوليت هاي من نيست. بهبود روابط با عربستان در اولويت برنامه هاي من است كه هر وقت كمك بخواهند، كمك مي كنم.این اظهارات هاشمی رفسنجانی در حالی است که چندی پیش سفیر عربستان در تهران دعوت شخص ولیعهد کشورش را از آیت الله برای سفر به سرزمین حجاز تقدیم رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام کرد. بی توجهی تندروها به قرآن کریم گذشته از اینکه بحث آشتی میان شیعه و سنی با محوریت چه شخصی انجام می گیرد باید همواره توجه داشت که اصول بر حاشیه اولویت دارد و تنها هدف مسلمانان باید توجه به آیه نورانی سوره مبارکه حجرات:قرآن باشد که می فرماید:« إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ. مؤمنان برادر یکدیگرند پس دو برادر خود را صلح و آشتی دهید و تقوای الهی پیشه کنید ، باشد که مشمول رحمت او شوید!»با توجه به این نکته باید اشاره شود که جمهوری اسلامی ایران شهدای بسیاری در این راه تقدیم اسلام کرد که به طور ویژه می توان به شهید شوشتری(رحمه علیه)اشاره کنیم که جان خود را در راه اعتلای نام اسلام ناب محمدی و وحدت میان شیعه و اهل سنت فدا کرد. آتش فراکنی با توهین به بزرگان حال مشکلی که در این بین وجود دارد حرکت های گروه های تندرو چه در داخل شیعیان و چه اهل سنت است.تندروهایی که تنها چشم به منافع شخصی خود بسته اند و منافع مسلمین را برای اهداف شوم سیاسی و اقتصادی خود به خطر می اندازند.از گروه هایی مانند داعش و تکفیری ها گرفته تا گروه های تندرو در داخل ایران که با توهین به علمای اهل سنت که سمت و سوی سیاسی آن ها با این افراد سازش ندارد، بنزین روی آتش اختلافات می ریزند. در این راستا سایت های نزدیک به راست افراطی را می توان نام برد.بنگاه هایی که از روی بی خبری و گاها به قصد شیطنت های سیاسی علمای اهل سنت را مورد توهین خود قرار می دهند و فعالیت های بزرگانی مانند آیت الله هاشمی رفسنجانی را در بهبود روابط میان شیعه وسنی به بوته انتقاد می کشند و این اقدامات را سرزنش می کنند. تفرقه گناهی نابخشودنی بنابراین تندروها در داخل کشور بدانند در صورتیکه قدم در راه ایجاد اختلاف میان شیعه و سنی به هر ترتیبی بردارند،نه تنها خون شهدا را پایمال می کنند بلکه برخلاف اسلام،قرآن، منویات رهبر فرزانه انقلاب و منافع مسلمین قدم برداشته و مطمئن باشند این جرم گناهی نابخشودنی است.

یک سند تاریخی در مورد سیستان

بسم الله الرحمن الرحیم ---------------------------------- ----------------------------------- کاندیدای اکادمیسین محمداعظم سیستانی ------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------- يک سند معتبرتاريخی دربارۀ سیستان قرن ۱۹ میلادی که از جانب ابوالحسن شاه حکيم باشی سیستانی، درتاريخ پنجشنبه ۱۵ شهر محرم الحرام ۱۲۷۳ هق(۱۸۵۷م) تحریرشده، اوضاع سیستان را چنین معرفی میکند: -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- متن سند : 
« اهالی سيستان کليه سه طايفه اند : اولاً طايفه بلوچيه . معظم آن طايفه دو فرقه اند، اگرچه طوايف ديگربلوچ هم در آنجا هستند، مگر بعلت کثرت و غلبه اين دو طايفه باسم اينها ناميده شده اند. طايفه اول طوقی که ايل خانجانخان بلوچ اند که الآن باسم پسر او سردار ابراهيم خان به ابراهيم خانی مشهور شده ، مسکن ابراهيم خان قلعه چخانسور[2] است و آن قلعه محکمی است که خندق و شيرحاجی (مردگرد) و ارگ دارد. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ [1] - اين سند توسط آقای سيد محمدعلی جمال زاده از ميان اسناديکه «کنت بيگونو» نويسنده و سفيرفرانسه در تهران در زمان ناصرالدين شاه از ايران باخود به فرنگستان برده و گويا امروز در کتابخانه ملی دانشگاهی شهر استراسبورگ محفوظ است ، رونويس شده است .(مجله سخن، آذرماه ۱۳۴۳ش) --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- [2]- نام چخانسور را براي بار اول من در تاريخ احياء الملوك، تألیف ملك شاه حسين سیستانی (درسال 1028قمری) ديده ام كه از آن 400 سال میگذرد. امروزدرجنوب شرق زرنج در دشت امیرمعن ، نزدیک خرابه های چهل برج، یک قلعۀ خرابه بنام چخانسورک نامبرده میشود که نسبت به قلعۀ اصل چخانسور، قدیمی تر به نظر می اید.گفته میشود قلعۀ اصل چخانسور محل سکونت سردار ابراهيم خان سنجراني معاصر امير دوست محمد خان ، به تقلید از آن ساخته شده است. در مورد وجه تسمیۀ چخانسور، دو روایت از سوی دو سیاح اروپائی در دست است که هردو جالب ولی از هم متفاوت اند. روایت اولی را محقق ودانشمند معروف انگلیس، سرهنری رالینسون،در موردچخانسور درسال 1873نوشته که :" چخانسوریا به عبارت دیگر"چگانسور" مرکز بخش افغانی سیستان،بمناسبت یک روایت نامگذاری شده است. طبق این روایت دراین محل، گیو با دختر رستم،ازدواج نموده است."سور"به معنی ازدواج یا عروسی ولغت قدیمی فارسی و"چگان" به معنای تپه است. کونولی اسم این محل را چوگانسور، وفریه آنرا"شیخ نسور"نوشته اند.(رک: جغرافیای تاریخی سیستان، ترجمه وتدوین دکترحسن احمدی، چاپ 1378، ص 337،پاورقی شماره 64)، البته قبل از رالینسون، یک صاحب منصب دیگر انگلیسی ازاستخبارات هندبرتانوی بنام کونولیConolly، درسال 1839 به سیستان رفت و پس از گردش آن درمورد سیستان یاد داشتهای ذیقیمتی نوشت وبدسترس اولیای امور انگلیس گذاشت. اونیز در بارۀ وجه تسمیۀ چخانسورمیگوید : چخانسور دراصل "خانۀ سور" یعنی خانۀ عروسی بوده ومحلی است که در آن گیو (پهلوان افسانوی شاهنامه) با دختر رستم عروسی کرده است.(جغرافیای تاریخی سیستان، ص 38) -------------------------------------------------------------------------- ----------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------- در توی قلعه تخميناً سيصد خانه مسکن دارد و تقريباً دويست خانه در خارج آن می باشد و باقی اهل و رعيت او در اين قلعه جات که تفصيل داده می شود، می باشد: پده ها، نادعلی ، جروئی ( يا جروکی)، طفلک ، ابراهيم آباد، ده صفر، خدنگ ، خواجه احمد، کده ، قلعه کده ،که مردم آن طايفه فارسی زبان و اثنی عشری مذهب اند. رؤسای آن مردمان نجيب و با استخوان اند و الآن بزرگ آن ارباب علم خان ، ارباب محمدحسين خان و ارباب فتحعلی خان است . جمعيت آنها پانصد خانوار و شغل آنها زراعت و شکار است . پيش از اين برأسه مردم مستقلی بودند، الآن رعيت ابراهيم خان بلوچ هستند. جمعيت متوطن ، احشام نشين ابراهيم خان اگرچه بسيار است ، اما در جنگ های خود شان سه هزار نفر تفنگچی جمازه سوارو اسپ سوار و پياده دارد. اما حالت ابراهيم خان ، مردی است دايم السکر و معتاد به چرس و بنگ و . ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- البته قلعه ایکه بنام چخانسور یاد میشود، از قلعه های قدیمی وتاریخی سیستان نیست وتاریخی پیشتر ازاوخر قرن 18 ندارد. روایت دیگر در بارۀ چخانسور از جی، پی، تیت است که عضو هیئت حکمیت مکماهون بود ودر سالهای 1903- 1905 مدت دوسال وشش ماه سیستان را با تمام ویرانه های تاریخی آن بدقت دیده ودر بارۀ هریک شرحی نوشته است وبعد کتابی در بارۀ تاریخ سیستان، خرابه ها، ومردم آن نوشته و در سال 1910 به چاپ رسانده است. تیت دراین کتاب در بارۀ چخانسور مینویسد : "چخانسورصدها سال قبل آباد بود ودر تصرف خانواده ای قرار داشت که اسم وخطاب موروثی آنان «میر» بود وخانوادۀ آنان را «میرعرب» میگفتند. پسرکوچک "سردارچاغی " به نام جان بیک (پدربزرگ سردارکمالخان سنجرانی) در سیستان مسکن گزید و میرچخانسور را سوگند وفا داری یاد کرد. سنجرانیها مالیات علفچر را به این خانواده (میرعرب) می پرداختند. یک قرن بعد سردار سنجرانی (منظورسردار ابراهیم خان سنجرانی است) با دختر چخانسور(منظور میرچخاسور) ازدواج نمود و ارگ را زیر تسلط خود گرفت. سیستان ازنظر سیاسی[گاهی] به حدی دچار بحران میشد که خانواده های قدیمی در حالت تزلزل قرار میگرفتند و برای بقای خود و توازن قدرت خود را در الجای قدرتمندان محلی قرار میدادند. خانواده «میرعرب» هم در الجاء وحمایت سردار بلوچ (سردار ابراهیم خان) قرارگرفت و بتدریج از املاک خود محروم و دستخوش فقروتنگدستی گشت، بطوری که آخرین نمایندۀ آن خانواده به عنوان نوکر وجیره خوارمیر عباس کیانی درجلال آباد زندگی میکرد.و پس از مرگ میرعباس کیانی به روستای «مارگو» واقع در میان کنگی رفت و اکنون(1904) در آنجا زندگی میکند.(رک: تیت،سیستان،به کوشش رئیس الذاکرین،ص 58 ) کاپیتان اوئن سمیت(Euan Smith)، یکی از همراهان هیئت جنرال گولدسمید درسال1872 برای تقسیم سیستان بین ایران وافغانستان از بندکوهک تا بندرکمالخان وچهاربرجک سفرکرد و با سردار کمالخان وسردارامام خان سنجرانی ملاقات نمود ودر سفرنامه اش شجرۀ سردار کمالخان راچنین ضبط کرده است:جان بیک سه پسربه نامهای خان جانخان،اسلامخان ونواب خان داشته است. پسرخانجان خان همان ابراهیم خان است که چخانسور را در اختیار دارد.پسر اسلام خان به نام امام خان، حسین آباد را در دست دارد وبالاخره پسرنواب خان، همان سردار کمالخان است. میجرسمت،علاوه میکند که سردارکمالخان 8 پسر دارد که مهمترین آنها عمرخان،محمدرضاخان، وسرفراز خان هستند. سلطه ونفوذ سردار کمالخان اساساً دربین بلوچهای کوچی مقیم سمت چپ رودخانه هلمند بین بندر کمالخان تا رودبار برقراراست. رودبار بین او وسردار امامخان تقسیم شده وهرکدام از آنها قلعه ای در رودبار دارند که یکی از وابستگان یا پسران خود را دراین قلعه ها مستقر کرده اند تا ناظر برتقسیم منصفانۀ عایدات زمین باشند.قدرت سردار کمالخان نسبت به سردار امام خان بیشتر است.دیده شود:جغرافیای تاریخی سیستان،ص 228،پاورقی شماره 39) ------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------------------------ قلعۀ چخاسور مرکز سردار ابراهیم خان بلوچ درنیمروز 
طايفه دوم بلوچيه ، ناروئی[3] است . بزرگ تر آنها دوست محمدخان بود که امسال (۱۲۷۳ هق) وفات نمود و مرد معتبر و درستی بود. الآن پسران رشيد و برادران کار آمد از او باقی مانده اند. از پسرانش درويش محمدخان خواهر زاده سردار علی خان است. جوانی رعنا و با هوش می باشدو يک نفربرادرش شريف خان نيز آدم درستی است قلعجات دوست محمدخان : برج نوعلم خان که مسکن مشاراليه ( وبر فراز خاک توده های شهر تاريخی کرکويه ، آتشکده زردشتيان سيستان واقع در يک منزلی شمال زرنج ، بر سر راه زرنج - خراسان) بود، برج کهنه ده شريف خان، کجک ، قلعه شيردل خان برادرش ، قلعه دک ديله . جمعيت و رعيت مشاراليه نيز زياد است ، اما تفنگچی سواره و پياده و جمازه اش ، هزار و پانصد نفر می باشد. 
 ديگر از طايفه بلوچيه سردار امام خان و کمال خاناند، که مِلک آنها ، رودبار[است] و قلعجات آنها : بندر،[چهاربرجک]، حسين آباد، گنبدها، اشکنک ، قلعه فتح ،مير آباد، که در کنار رودهيرمند و مابين ملخان گرمسيرات قندهار و ملک سيستان واقعست . جمعيت جنگی آنها به هزار و پانصد نفرميرسد. اگرچه رعيت ابراهيم خان نيستند، اما در چپاول و دعوا به قاعده ايلی رفيق هستند.[4] [3] - پرسى سايکس که در ١٨٩٨ ميلادى ، سيستان را خوب گردش کرده ، ياد آور ميشود که، ايل ناروئى بلوچ در اوايل قرن ١٩ ميلادى در سيستان اقامت گزيدند و با شهرکى ها و سربنديها، دوطايفه نيرومند فارسى سيستان [برضد کیانیان]ايتلاف نمودند. ايل نهروئى (يا ناروئى) خود را از اعقاب عربهاى نهروان عراق ميدانند و در حدود 2000 خانوار آنها در سيستان در تحت سرکردگى سعيدخان پسر سردار شريف خان ناروئى بسر مى برند. (پرسى سايکس ، ده هزار ميل در ايران ،ترجمه حسين سعادت نورى ، چاپ ، ١٣٣٦، ج ٢، صفحات ، ٣٩٥ ببعد) اوئین سمت، قبل از سفرپرسی سایکس به سیستان،در1872 در مورد اقتدار طایفۀ ناروئی در سیستان واحداث آبادی قلعۀ نو وبرج علم خان وروی کار آمدن سردار شریف خان برادرسردار دوست محمدخان توضیحات جالبی ارئه میکند ومینویسد:بعد از مرگ سردار دوست محمدخان ( پسر علم خان ناروئی) از او یک پسر ده ساله بنام درویش خان باقی ماند. در اوضاع واحوال عادی این پسرباید جانشین پدرش میشد،ولی سردار شریف خان ازموقع استفاده کرد وضمن ازدواج با بیوۀ برادرش، قدرت را قبضه کرد. این سردار شریف خان پسرسردارعلم خان فرزند میرزاخان ناروئی بود. این علم خان همان رئیسی بود که برج علم خان راساخت. این برج در کنار یک گودال بزرگ بنام "سبزکیم" قرار دارد.این گودال هرساله با آب یک کانال کشیده شده ازهلمندپر میشد. درعرض 30 سال اخیر یابیشتر(نسبت به1872م=1251ش)جریان آب خشک شد ولذا بسترگودال مذکور تماماً زیرکشت رفت.چون خاک آن بسیارغنی وبکر بود،سود فوق العاده ای نصیب شریف خان شد.بعد از آن دوست محمدخان برادر شریف خان،، قلعۀ دیگری روی یک تپۀ کوچک به نام قلعۀ نوساخت که در فاصلۀ 4 میلی برج علم خان واقع بود. بعد از مرگ دوست محمدخان درحدود سال 1857 میلادی(1274قمری)شریف خان وارث او گردیده وقلعه را هم تصاحب کرد که حالا بسیار پرسکنه شده وحدود 1000باب خانه دارد. او قلعۀ دیگری هم بنام کِمَّک دارد که با 300 باب خانه بالای دو تپه بنا شده است.شریف خان تنها رئیس با قدرتی است که دراین بخش سیستان باقی مانده وحدود 3000 نفراز قبایل مختلف را تحت فرمان خود دارد. به هرحال او امروز کاملاً در دست دولت فارس است ودختر خود را هم به عقد و ازدواج پسر امیر قاین در آورده است. او55 سال عمر دارد ومردی فوق العاده خوش سیما با عینک طلائی وریشی بلند است. البته قدرت او ابداً قابل مقایسه با قدرت رئیس چخانسور(سردارابراهیم خان ) نیست. دو پسر سردار شریف خان یکی سعیدخان ودیگری محمدعلی خان است. مادرمحمدعلی خان خواهر سردار ابراهیم خان صاحب چخانسوراست. مادر سعید خان،خواهر رستم خان سربندی است وسعیدخان همان کسی است که قلعۀ نادعلی را اشغال کرده است. (رک: جغرافیای تاریخی سیستان، ص225،پاورقی شماره 12) [4] -مرحوم عزیز الدین وکیلی پوپلزائی به امضای سردار محمديوسف خان ابن امير دوست محمد خان که در دوره دوم سلطنت امیر، حکمران فراه بوده، فرمانی را در خصوص ابراهيم خان چخانسورى و پسران سردار امام خان سنجرانى بلوچ به نشر رسانده است که به نظرمیرسد در تاریخ صدور سند ، دستکاری صورت گرفته باشد.آنرا از نظر ميگذرانيم : «باعث ازتحرير اينکه ، چون ابراهيم خان از چخانسورفرارسيستان شد،[در اين وقت (١٨٥٦م) سردار ابراهيم خان در جهان آباد در غرب هيرمند سکونت داشت ولى يکسال بعد توسط سردارتاج محمدخان سربندى از آنجا رانده شد و او به قلعه چخانسور آمده سکنى گزيد- سيستانى] عاليجاهان عزت همراهان سردار دوست محمدخان و شيرمحمدخان و سعيد محمدخان ولدان سردار امام خان سنجرانى بلوچ ساکن اصلى چهار برجک در فراه به حضور اين نياز مند درگاه احديت آمده از قوم دارى مذکور جدائى نمودند . چون منظور نظر فيض اثراعليحضرت همايونى در رفاهيت خدمت گاران و کافه رعايا بوده و مى باشد ، نامبرده[گان] از فراه به همراهان خود نيازمند درگاه الهى روانه دارالسلطنه کابل گرديده، حضورپرنور قدرقدرت شهريار عدالت فهيم والا روحنا فدائى را درک نموده، [جوياى] عواطف گشتند. چنانچه موازى چهل سوارى نوکر و مبلغ دوهزار قران از دفتر فراه مقرر گشت و هم علاقه چهاربرجک را به عوض تنخواه سوار مذکوران شان مرحمت فرموديم ، که براى خود زراعت کرده صرف معيشت خودها بنمايند، و باقى امورات شان را به اين نيازمند درگاه الهى مفوض و مرجوع داشتند که مناصفه سوارشان در فراه به زير دستى نيازمند درگاه الهى خدمت نمايند و مناصفه سوارشان در همان سرحد چهاربرجک به خدمت سرکار مشغول باشند. نيازمنددرگاه الهى بعد از مرخصى و مراجعت خود در فراه بنابر خير دولت و رفاهيت مذکوران چهل سوار و دو هزار قران عنايت شده را که حضرت شهريارى با اراضى تعلق شان موافق سندات که از پدر خود خان جان بدست داشتند ، تقسيم قرارداد نمودم . اراضى چهار برجک از کالگين ناظر لوارى [در] مشرق با 
اما افغانان(پشتونها) سيستان که رئيس آنها الله مرادخان غلیجائی[5] می باشد، تخميناً پانصد خانوار در کل سيستان متفرق دارند. دويست خانوار درمحل موسوم به برج افغان و مابقی در هرجا چند خانوار هستند. 
 اما فارسی زبان و شيعه مذهب دو صنف اند: صنف اول از آنها محمدرضاخانی است که الآن در تحت حکم برادرش سردار عليخان سربندی می باشند و سربندی طایفه ای است تخميناً دويست خانوار که ميگويند از اولاده ملک اژدر نجفی اند. مسکن علی خان سردار، سه کوهه است و تخميناً هزار خانوار ساکنين آنجا می شود. اين قلعه ارگ و خندق دارد و سه عراده توپ هم در آنجاهست. و قلعه جات ديگر که مسکن رعايای سردار مذکور است، باين تفصيل می باشند:سه کوهه ، صدکی ، طوطی ، چليک (ظ: چلنگ)، دادی، کمال آباد، ناصرآباد، اديمی، بُنجار، شيخان ، حسين آباد، شهر زاهدان( غيراز زاهدان موجوده که مرکز استان سيستان و بلوچستان ايرانی است)، سه قلعه ، علی آبادکه بعضی از اين قلعجات رعيت دارند و بعضی ديگر ندارند. مردم اينجا ها فارسی زبانند، مگر کمی از بلوچ که مشهورند به جمال زائی. جمعيت آنها بسيار اند، چنانکه بعضی از خانوار و املاک آنها که استحضار بهم رسيده با قانون ماليات و املاک ومواجب نوکر می نويسم ، اما عدد نفری تفنگچی سواره و پياده جمازه بسه هزارنفر ميرسد. صنف دوم فارسی زبان در تحت حکم محمدعلی خان پسر هاشم خان قوم شهرکی است که البته در قلعه دشتک و رعيت او در قلعجات مفصله است : جزينک ، اصلان ، کوری ، زيارتگاه، خمک ، ملک حيدری، رعيت او هم خيلی است ، اما سواره و پياده و تفنگچی هزار و پانصدنفر دارد. و اين رؤسای طوايف مذکوره هريک بشخصه رئيس قومی می باشند و اطاعت بيک ديگر نمی کنند و ماليات بهم ديگر نمی دهند. مگر به قاعده ايلی با هم سازگارند. در دعاوی با خصم بيگانه با هم متفق اند و گاهی هم در ميان خود نزاع ميکنند. نيمه رودبار چنانچه به سندات شان ذکر است با هزار و پنجصد قران و سى سوار به عاليجاهان شيرمحمدخان و سعيد محمدخان [و] خوانين تيمورخان و مهراﷲ خان واگذار نمودم و قريه ده که خرابه بوده است که خود سردار دوست محمدخان آباد کرده است از کالگين مذکور به طرف مغرب با ده سوار و پنجصد قران به عاليجاه سردار موصوف دادم که قرار خط هذا و مابعد ها در خدمت دين و دولت سرکار والا روحى فدا، سعى خدمات به تقديم رسانيده و با همديگرخود ها به قرار محبت و يگانگى و اخوت گذرانيده طريقه سلوک را مسلوک دارند و اگر نامبرده ها برخلاف هذا ادعا نمايند ، ادعايشان از درجه اعتبار بيرون است . اين چند کلمه را براى سند و اسناد مذکوران مرقوم فرمودم که هرگاه اتفاقى مهم مابين شان مناقش واقع شود و برخلاف مستوره ( ظ: مسطوره) ادعا نمايند، به حضور پادشاهى ادعاى شان باطل باشد،. فى تحرير شهر جمادى الاول سنه ١٢٦٠، دست خط و مهر محمديوسف ولد امير دوست محمدخان."( وکيلى پوپلزائى، مجله آريانا، شماره دوم، حمل وثور١٣٥١ ش ) در اين سند آنچه نادرست به نظر ميرسد ، تاريخ ١٢٦٠ هق= ۱٨۴۴ ميلادی در پاى سند است ، چرا که در اين تاريخ هنوز ولايت فراه بین شاه کامران وسرداران قندهار مایه نزاع بود و امير دوست محمدخان هيچ گونه تسلطی برآنجا نداشت. پس از مرگ سردار کهندلخان در ١٨٥٥ م = ١٢٧١ هجرى است که امير دوست محمدخان باستفاده از اختلافات ميان جانشينان سردار کهندلخان به قندهار مى رود و قندهار را به کابل ملحق ميکند(١٨٥٦ م= ١٢٧٢ هجرى) و از اين تاريخ است که سردار محمد يوسف خان به ولايت فراه منصوب ميکردد.بنابرين بايد اين فرمان ده يا دوازده سال بعد تر از تاريخى که دارد، صادر شده باشد. [5] - به نظرمیرسد که افغانها( پشتونهای غلجی) همزمان با حملۀ شاه محمودهوتکی براصفهان در 1722به عنوان یک گروه فاتح وارد سیستان شده اند و احتمالاً تا سقوط شاه اشرف هوتکی از دست نادرشاه افشاردر 1730م در سیستان صاحب اقتدار بوده اند. ظاهراً برج افغان با دوصد خانوار افغان مرکز فرماندهی افغانها در سیستان بوده است که امروز در بخش ایران قرار دارد. اما الله مرادخان غلجه ئی در منطقه کنگ مالک زمین و روستائی معروفی بود واولادۀ وی تا دهه 60 قرن بیستم که منطقه کنگ را سیلاب رودخانۀهیرمند ویران کرد درنیمروز مردمان معزز ونیک نام وصاحب رسوخ بودند.شخص دیگری از غلجا ئیهای بارسوخ رئیس جمعه خان بابی بود که صاحب اراضی وسیع وچند دهکده بود. درکل سيستان پول نيست. معامله ايشان با کرباس و گندم و جو است . مثلاً اين يابو به فلان مقدار گندم و اين گوسفند يا گاو به فلان مقدار جو يا به فلان زرع کرباس خريد و فروش مى شود. ملک آنجا کُـــلاً مال حاکم است ، رعيت ابداً املاک ندارند. آب و زمين از حاکم ، تخم و گاو و زحمت از زارع. هنگام حاصل يک حصه از حاکم و دو حصه از زارع مى باشد. ملک موروثى و زرخريد هيچکس ندارد. حتى در قلعه اگرکسى خانه بسازد و بعد بخواهد از آنجا سفرکند ، اختيار فروش ندارد. حاکم به هرکسى ميخواهد مى دهد. در ولايت سيستان از زارع يک ثلث حاصل زراعت را حاکم مى گيرد و از گاو و گوسفند چهل و يک و از صيادان چهل و يک پر مرغان شکارى را. نيز در آنجا تاجر و اصناف ديگر و دکاکين نيست . محصول سردارعلى خان بعد از وضع تيول نوکرکه به هرسواره پنج خروار بذر افشان که به اصطلاح آنجا يک جفت گاو زمين است ، ميدهند که حاصل آن زمين را خواه خود بکارند و خواه بکشتگر دهد،بخورد .بهر پياده نصفه آنرا که عبارت از يک رأس گاو زمين است ، مى دهند. و از غير تيول سه هزار خروار غله ، دوخروار پر، چهارصد گاو، هزار ودويست گوسفند عايد سردارعلى خان مى شود. و يک من سيستان يک من و سه چهارک من تبريز[6] است . اما آب و اراضى سيستان حد مقرر ندارد، هرقدر جمعيت باشد و بتواند زراعت کنند، باز ملک و آب زياد آيد. اما محصول ابراهيم خان اگرچه مفصل استحضار بهم نرسيد، گويا قريب به حاصل سردارعلى خان باشد. و حاصل دوست محمدخان و محمدعليخان گويا هردو کمتر از حاصل ابراهيم خان باشد. و هميچنين حاصل کمال خان و امام خان کمتر از ابراهيم خان است . اگرچه ملک و آب آنها فراوان ، لکن رعيت کم . تفصيل پاره ملک و رعيت سيستان غير از احشام نشين که مقيم نيستند، هرآنچه بهم رسيده از اين قرار است : قلعه سه کوهه ، پنجاه زوج، هزار خانوار دولت آباد ، بيست زوج ، دويست خانوار صدکى و اکبر آباد، سى زوج ، صد و پنجاه خانوار طوطى ، بيست زوج ، صد خانوار دادى ، پنجاه زوج پانصد خانوار جليک ، صد زوج ، پانصد خانوار کمال آباد، بيست زوج ، صد خانوار ناصر آباد ، سى زوج ، صد خانوار اديمى ، پنجاه زوج ، دويست خانوار کچيان، سى زوج ، دويست خانوار [6] - یک من تبریز= 3 کیلوگرام است. فریه که درسال 1845 سیستان را دیده ومهمان سردار محمدرضاخان سربندی بوده،از ارزانی نرخ گندم وجو در سیستان یاد کرده مینویسد که گندم خرواری (6-7 بوجی) به 3 شلینگ انگلیسی( معادل 15 پنی، وصد پنی معادل یک پوند میشود) وخرواری جو به 2 شلینگ فروخته میشد.(جغرافیای تاریخ سیستان،از حسن احمدی، ص 95) بُنجار و شيخان، هفتاد زوج ، پانصد خانوار حسين آباد، بيست و پنج زوج ، پانصد خانوار محمدآباد، بيست زوج ، يکصد خانوار حسين آباد سه کوه ، پانزده زوج ، پنجاه خانوار قلعه يوزباشى ، سى زوج ، يکصد خانوار جلال آباد ، صد زوج ، چهارصد خانوار جماعت گاوداران، صد زوج ، ششصد خانوار جماعت صيادان ، صد زوج ، سيصد خانوار که جمعاً اينها هفتصدو چهار زوج وپنجهزارو ششصد( ٥٦٠٠) خانوار است . ملک و زراعت و رعيت دوست محمدخان آنچه که استحضار به همرسيده ، از اينقرار است : برج نوعلم خان، پنجاه زوج ، ششصد خانوار برج کهنه ، چهل زوج ، سيصد خانوار ده شريف خان ، هشتاد زوج ، سيصد خانوار کجک ، سى زوج ، دويست خانوار دک ديله، بيست زوج ، صد و پنجاه خانوار که جمعاً اينها دويست و بيست زوج و يکهزار و دويست و پنجاه خانوار است . ملک و رعيت دو قلعه محمدعليخان و باقى معلوم نشد، افغانها ملک آنها در برج افغان : دشتک ، يکصد وسى زوج ، هزار خانوار جرپنگ( جزينک) ، پنجاه زوج ، ششصد خانوار متفرقه سيصد خانوار هواى سيستان بسيار گرم و خاکش بسيار نرم و بادش بسيار سخت است . دايم الاوقات اغلب چندين فرسخ جنگل گز و پده و در بعضى ولايتش چندين فرسخ نيزار و در بعضى ديگر چندين فرسخ ريگستان و بعضى ولايت ديگرش بحر عظيمى است که آب و گل رودخانه هاى قندهار الى هرات سواى رودخانه مالان به آنجا ميريزد. گندم و نانش خيلى خوب است و آبش گوارا، از ميوه جات بسيار کم دارد، مگر هندوانه خوب ميشود . برنج با وجود آب بسيار و زمين اصلاً ندارد و باغستان هيچ ندارد، مگر بندرت . آثار قديم و قلعه هاى خرابه عجيب و بزرگ از بناهاى کيانيان در آنجا فراوان است . از آنجمله شهر مشهور زهدان ، قلعه نادعلى و جلال آباد و قلعه رستم که بر سرکوهى است مشهور به کوه خواجه و در ميان آبست و سر اين کوه تخميناً نيم فرسخ مسطح و معمور بوده که آثار آن باقى است .مردمش کم معرفت و با شجاعت اند. طول ولايت سيستان از جانب رودبار که شرقى آنست الى کوه خواجه [درغرب] تخميناً چهل فرسخ است و عرضش تقريباً پانزده فرسخ و شرقى اش گرمسير قندهار، غربيش سرشيله نهايت قاينات. جنوبش ريگستان که منتهى مى شود به کيچ و مکران ،شمالش لاش و جوين .» [7] نگاه تحلیلی به سند: دراین سند،نکات جالب ودرعین حال تعجب آوری وجودارد. اول اینکه اراضی ودهات بسیاری در دست سران سه طایفه مقتدر سیستان قرار دارد وبقیه مردم به عنوان مزدور وکشته گر در دهات متعلق به ارباب اقتدار از دسترنج کار خود درآمدی بخور ونمیری دارند. نکتۀ دوم، اینست که در سيستان قرن نزدهم برای تبادلۀ کالا،پول مروج نبود یا وجود نداشت ومردم برای بدست آوردن جنس مورد احتایج خود ازتبادلۀ جنس به جنس استفاده میکردند. درحالی که در سراسرقرون وسطی باج وخراجی که ازسیستان به خزانۀ حکومت مرکزی ارسال میگردید، با درهم محاسبه وازمردم گرفته میشد. درخرابه های سیستان پس از بارانهای بهاری مسکوکات مسی ضرب نیمروز فراوان یافت میشود.واین بیانگراینست که مردم سیستان با پول ومسکوکات آشنائی داشتند ولی آنرا دراخیتار خود نداشتند. سوم اینکه، درکشورهای ایران وافغانستان وبطورکلی شرق ميانه ، در سراسر قرون وسطی ،واحد اندازه گیری زمین برای کشاورزی،“جفت" بوده است که مترادف آن در عربی "زوج" و " فدان" و در فارسی "پاگاو" می باشد. در نيمروز و سیستان "پاگاو" معادل "جفت" بکارمیرود و پاگاو، به معنی قطعه زمينی است که در يک فصل به ياری يک خيش و يک جفت گاو نرکشت شود. مگر حکیم باشی سیستان در گزارش خود بجای اصطلاح مروج "پاگاو"، اصطلاح عربی" زوج" را که برگردان اصطلاح "جفت" فارسی میباشد بکار برده است که غیر معمول به نظرمی اید وممکن حکیم باشی عربی نمائی کرده باشد. البته اصطلاح "جفت" به حیث واحد کشتمندی نیزدر سیستان مفهوم است. 
 مساحت يک «جفت گاو» زمين (يک پاگاوزمين) ويا «فدان» در کشورهای مختلف آسيای مقدم و آسيای ميانه و افغانستان و ايران متفاوت بوده است و برحسب ملايمت و يا سختی خاک و شرايط کشت و زرع و آب و هوا و شيوه آبياری و عدهء گاوان نر و کارکنان مراقبت و غيره تغيير ميکرده است .مساحت متوسط يک جفت يا (يک زوج) زمين، تخمين ۳۰ -۴۰ جريب (معرب گريب فارسی است و بقول حمدالله مستوفی ۶۰ گز در ۶۰ گز) يا معادل (۶-۷ هکتارامروزه می باشد) وبه احتمال قوی در قرون وسطی نيز چنين بوده است . نکته چهارم، فقدان مالکيت خصوصى برزمين است که بطور کل زمین درمالکيت دولت قرارداشته و به حکام و والیان در بدلی مبلغی بطورمقطوع به اجاره داده میشده وسپس این حکام زمین را به خوانین وکدخدایان محلی به مبلغی بیشتر به اجاره و بهره بردارى مي دادند. [7] - مجله سخن،دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران، آذرماه ۱۳۴۳ش جورج پیترتیت،یکی از صاحب منصبان نقشه بردار انگلیس عضو هیئت حکمیت مکماهون، درسال 1904 گزارش میدهد که، مالکیت خصوصی برزمین حتی تا اوایل فرن بیستم نیز در سیستان وجود نداشته است وتمام زمینها در مالکیت دولت بوده و والی یا حکمران ناحیه زمین را از دولت به اجاره میگرفته و بعد این حکمران زمین را به مزایده میگذاشته وهرکه پول بیشتر میداده، زمین به اوتعلق میگرفته و اوکدخدا واختیاردار وصول مالیات زمین می شده است. تیت ، مینویسد: "مِلک را به ناحیه های بسیارکوچک تقسیم کرده اند وهرناحیه تحت نظرکدخدائی است. کدخدا را مردم انتخاب نمیکنند وشغل کدخدائی وی نیزموروثی نیست.کدخدا یک اجاره دار است که فقط زیرنظر والی سیستان فعالیت دارد وخود والی سیستان نیز درجای خودش تابع والی مشهد واجاردار وی میباشد.والی مشهد حکومت خود را میخرد وخودش[برزمینهای قلمروخود] مالیات وضع میکند.این والی حکام را در تبعیت خویش اعزام مینماید وحاکم سیستان درجای خودش کدخدا را زیرفشار قرار میدهد وبراثر همین عمل، کدخدا همیشه دراین اندیشه است که حداکثر مالیات را از کشته گر وصول نماید. بنابراین هرکس میتواند درهنگام مزایدۀ نواحی از طرف حاکم حداکثر قیمت را اعلام نماید و کدخدا شود."[8] تیت علاوه میکند که" زمین در ملکیت دولت است وهیچکس را حقی برآن تعلق نمی گیرد. هرپاگو(پاگاو) برای گرفتن زمین حد اکثر60 قران می پردازد.زمین را سالیانه تقسیم میکنند و پاگاوغمی[9] از وضعیت زمین که می باید در اختیار شان قرار گیرد بی خبر اند.این پاگاوها به ترحم وکرم کدخدا وابسته اند. مال لاجاره را اول وصول میکنند وتقسیم زمین درست در آغاز کشت وزرع صورت میگیرد تا پاگاوی غمی نتواند از پذیرش آن امتناع ورزد."[10] مالیات زمین بشکل جنسی گرفته میشد و میزان آن برای استفاده از زمین یک سوم محصول بود.علاوه براین از باقیمانده محصول نیز عشر میگرفتند که در اصطلاح محلی آنرا نیمه میگویند. خلاصه 40 درصد کل محصول هرپاگاو به عنوان مالیات گرفته میشد.پاگوی های تحویل 50 در صد کل عایدات زمین خود را به کدخدا مالیات میداد. علاوه برآنچه تا کنون کدخدا از دسترنج کشته گران به عنوان مالیات میگرفت، از هرپاگاو سی من دیگر بنام حق کدخدا در یافت میکرد[11]. [8] - تیت، همان اثر، ص272 [9] - تیت دونوع پاگاو را در سیستان معرفی میکند: یکی پاگاو غمی ودیگری پاگاو تحویل. پاگاوغمی همان است که تمام غم کارهای بیگاررا بدوش میکشد، ولی پاگاو تحویل، درخدمت کدخداست وهرطورکدخدا بخواهد همانطور عمل میکند،درحالی که از کار بیگار معاف نیست. [10] - تیت، سیستان، ج2، ص 275 [11] - تیت، همان اثر، ص 278،279 پنجم، نکتۀ درخور توجه ديگر در سندمزبور آن است که از خاندان معروف کيانى و میزان املاک ومساحت کشتمندی آنها هيچ ذکرى به ميان نيامده است. گولد سمید درسال 1872، بر اساس اسناد و مدارک رسمی و تحقیقات تاریخی در مورد این خاندان مینویسد: سلیمان کیانی تحت اوامر احمد شاه درانی سیستان را اداره می کرد، مالیات به عمال او می پرداخت و در جنگ ها قشون به کمکش می فرستاد. این شخص دخترش را به احمد شاه درانی بزنی داده بود و از سال 1160 تا 1187 هجری قمری اداره سیستان سپرده باو بود. بعد از مرگ احمد شاه درانی تیمورشاه پسرش حکومت سیستان را بزمان خان پوپلزایی داد. این شخص از سال 1187 تا 1207 هجری حکومت سیستان را داشت و بعد ها بغاوت کرده مغلوب شد. در دوره اولاده تیمور شاه در زمان شاه محمود بهرام خان کیانی حکومت سیستان را اداره می کرد.این شخص دخترش را به شاهزاده کامران پسر شاه محمود عقد بست و از آن به بعد در تمام اقدامات شاه محمود بر علیه شاه زمان با پول و قشون کمکش کرد. ملک بهرامخان کیانی با عده یی از سران و بزرگان سیستان با اردوی وی همراه بودند. درین هنگام میرخان سربندی و هاشم خان شهرکی[12] و از بلوچها علم خان نارویی و خان جهان خان سنجرانی در میان سیستان صاحب نام و آوازه یی شده بودند و اینک فرصتی مناسب دیده می شد تا در غیاب ملک بهرام پسرش ملک جلال الدین کیانی را از سیستان اخراج کنند.این کار را کردند، اما بزودی شاهزاده کامران (از هرات ) با لشکری خود را به سیستان رساند و شورش را خاموش ساخت و حتی برای اثبات یگانگی دختر محمدرضا خان پسر میرخان سربندی را برای فرزند یارمحمد خان وزیر هرات عقد بست و جلال الدین را برای باردوم بحکومت سیستان برقرارکرد. [13] در سال 1837 میلادی مطابق 1254 هجری قمری هرات از جانب قاجاریان مورد حمله قرار گرفت و در همین فرصت محمدرضا خان که جانشین پدرش قرار گرفته بود به اتفاق هاشم خان شهرکی و بلوچهای دیگر جلال الدین خان کیانی را برای بار دوم از سیستان اخراج کردند و متصرفات کیانیان را بین خود تقسیم نمودند. از این پس دیگر نشد کمکی به کیانیان سیستان برسد و این خاندان بکلی رو بزوال رفت و از شهرت و قدرت افتاد. پس ازتجاوز انگليس بر افغانستان در ١٨٣٩م که شيرازۀ دولت مرکزى در اين کشور از هم پاشيده شد، طوایف عمده سيستان عبارت از سربنديها و شهرکيها و بلوچها( سنجرانی ،ناروئی) بودند و طایفۀ کیانی تا زمان نوشتن اين سند (١8٥7م) کاملاً از اقتدار و شهرت افتاده بودند. در حالى که تا سال ١٨٥١ ميلادى سيستان به هرات وابسته بود و بعد از آن به قندهار پيوسته شد و به امراى افغانستان ماليات و قشون ميفرستاد. فقط پس از حمله ايران بر هرات در سال ١٨٥٧ است که برخى از سران طوايف سيستان در تلاش فرار از مرکز افتادند و حتى براى مدتى بطور مستقل حکمرانى کردند،ولى پس از آنکه ايران بنابر تهديد انگليس از هرات عقب کشید، توجه خود را به سيستان معطوف نمود و توسط حکمران بيرجند ميرعلم خان خزیمه عرب برخى از رؤساى محل را چه از راه تطميع و چه از طريق تخويف متمايل به ايران ساخت . دراین هنگام علیخان سربندی یگانه وارث متصرفات محمد رضا خان سربندی بود و امراء دیگر هاشم شهرکی ، دوست محمدخان ناروئی و ابراهیم خان سنجرانی بعد از برادرش علیخان سنجرانی هر یک نماینده بزرگ خانواده های خود درسیستان بودند. على خان سربندى بنابر وعده های حکمران بیرجند در پايان سال ١٨٥٧ به تهران دعوت شد و چند ماه بعد با ازدواج با يک شهزاده خانم قاجارى به سيستان برگشت ،ولى پنج ماه بعد توسط برادرزاده خود تاج محمد پسر رضاخان سربندی در قلعۀ سه کوهه به قتل رسيد و خود برجاى عمويش تکيه زد و متعاقباً بر ابراهيم خان بلوچ که در جهان آباد سکنى داشت ، حمله برد و او را از آنجا بيرون کرد. از آن پس ابراهیم خان در قلعۀ چخانسور مسکن گزید ونفوذ خود را در شرق تا کده وخاشرود بسط داد ودرشمال تا لاش وجوین که در تیول صالوخان اسحاق زائی معروف به شاه پسندخان بود،توسعه داد. [12] - طبق سندیکه در بالا نقل شد، طایفه دوم فارسی زبان سیستان بعد از سربندی ها طایفه شهرکی است نه «شاهرخی» که گلدسمید آنرا قید کرده، زیرا باسم شهرکی امروز هم طایفه ای در سیستان وجود دارد و بنابراین براساس همین سند طایفه شاهرخی متذکره گلدسمید باسم شهرکی متذکر شدیم . [13] -جغرافیای تاریخی سیستان،سفرنامه گولدسمید،ترجمه وتدوین دکتر حسن احمدی ،طبع 1378،ص 266 بلوچها در سیستان : گرچه دروقايع عهد مغول وملوک کرت هرات ازحضورطايفه بلوچ درسيستان درتاريخنامه سيفی ذکرشده است، مگر جابجائی وسیع طوایف بلوچ در سیستان درسال ۱۸۰۰ ميلا دی، پس از آنکه نیروهای قاجاری برضد لطفعلی خان زند وآخرین سنگراو درکرمان یورش بردند، طرفداران لطفعلی خان زند که بیشترشان از طوایف بلوچ بودند، ازطرف لشکرقاجاری سرکوب گردیدند ،بقیة السیف طوایف بلوچ عمدتاً سنجرانیها و ناروئی ها از بم وکرمان به سیستان که درآن وقت جزو قلمرو افغانستان بود کوچ کردند. بلوجهای نو وارد عمدتاً با گله های اشتر وگوسفندان خود در دوجناح رودخانه هيرمند از خواجه علی و ديشو در رودبار گرفته تا چهاربرجک و نادعلی و میان کنگی دردهات دوطرفه هيرمند و در اصل چخانسور نيزدر اطراف قلعه ابراهيم خان وعلی آباد سکنی گزیدند که در پهلوی کشاورزی به مالداری در داخل دهات نيز مبادرت ميورزند. [14] درحال حاضر يکی ازطوايف عمدۀ سيستان بلوچها اند که بطور عمده بدو شعبه سنجرانی وناروئی تقسيم ميشوند. برطبق تحقيقات محلی گلد اسميد در1872و جارج پیتر تيت در سال های1903-1905، خانجهان خان رئيس طايفه سنجراني ها بود که جهان آباد درنزديکی زابل ياد آور نام اوست . از اين مرد چهار پسر بدنيا آمد، بنامهای معين، عليخان، ابراهيم خان وجان بيک. علی خان درقلعه نادعلی سکونت داشت و در زد وخوردی، برادرش معين را به قتل آورد وسپس خودش نيز دريک درگيری با نائبش که از طايفه جمالزائی بود کشته شد. براساس نوشته گلداسميد علی خان بلوچ ظاهراً درسال ۱۸۴۰ [15]درگذشت و گفته ميشود قلعه نادعلی ازاو برجای مانده است وهمچنان روستای علی آباد دراصل چخانسور نيز ازنام او نمايندگی ميکند. پس از مرگ علی خان برادرش ابراهيم خان متصرفات برادر و نيز روستای جهان آباد را درغرب رودخانه هيرمند متصرف شد، اما بزودی سران رقيب از جمله تاج محمدخان سربندی که خود را تابع دولت ایران اعلام کرده بود اراضی موروثی يا متصرفی ابراهیم خان را درساحل چپ رودخان هیرمند متصرف شد و او را مجبور کرد به شرق هیرمند عقب نشینی کند. شترهای بادی درسیستان درخدمت بلوچها [14]- جی ،پی، تيت ، سيستان، ج اول، ترجمه دکتر سيداحمد موسوی، چاپ ۱۳۶۴، ص ۱۷۴،۱۸۱ [15]-فریه در سفرنامه خود حکایت میکندکه دراکتبر1845 علیخان سنجرانی برادر ابراهیم خان را درجهان آباد سیستان در مهمانخانه محمدرضاخان سربندی ملاقات کرده است و علیخان خود داستان قتل داکتر فوربس فرانسوی را بمنظور مبدل کردن جسدش به طلا بیان کرده است (جغرافیای تاریخی سیستان،ازحسن احمدی، ص 99) وبنابرین مرگ علی خان سنجرانی باید بعد از 1845 رخ داده باشد. "سمت" سکرتر جنرال گولدسمید،درسال 1872، مینویسدکه، متصرفات ابراهیم خان درغرب رودهلمند عبارت بودند از: جهان آباد،طفلک، جلال آباد،خدنگ،ده دادشاه،ده آقاجان، وشریف آباد که ظاهراً تا سال پیش(1865م) ،در دست ابراهیم خان چخانسور بودند.وقتی درحدود سال1866 (1283ق) تاج محمدخان سربندی با ابراهیم خان اختلاف پیدا کرد، دولت ایران مظفرالدوله را به کمک تاج محمدخان فرستاد،اما قبل از رسیدن مظفرالدوله(امیرقاین)، تاج محمدموفق شده بود تا جلال آباد[16] را(که در اشغال سردار ابراهیم خان بود) تصرف کند.[17] سمت درجای دیگری مینویسدکه،درسال 1872، روز17 مارس بعد از بازدید از قلعۀ جوین به اردوگاه (کمپ)خود بازگشتیم. بعداز ظهر آن روز کاپیتان لووه از نقشه برداری اکتشافی خود در چخانسور برگشت. همزمان با وی،خانجانخان، پسربزرگ ابراهیم خان چخانسورنیز به کمپ ما آمد. کاپیتان لووه فاصله چخانسور تا لاش را 60 میل برآورد کرده بود. او ابراهیم خان را دیده بود که با 300 نفر از افرادش نزدیک قلعۀ نادعلی اردو زده بود وقصد مهمان نوازی داشت. با رسیدن ما، سردار احمدخان (رئیس لاش وجوین) به دیدار جنرال گولدسمید آمد ودر خیمۀ جنرال پذیرفته شد.سردار مردی خوش برخورد وخوش چهره بود.حدود55 تا 60 ساله معلوم میشد. سردار احمدخان(پسررسولخان) نواسۀ شاه پسندخان وداماد سردار ابراهیم خان بود. سکنه این حدود برای ابراهیم خان احترام وارزش فراوان قایل بودند واو را بزرگترین جنگجو وشکارچی آن حدود میدانستند.اما این را هم میگفتند که او رفتار وکردارخشن و ناتراش دارد. وی به بنگ وچرس،تریاک وافیون وسایرمخدرات معتاد بود وبا استعمال آنها کاملاً غیر قابل کنترول میشد. [18] کاپیتان لووه،که ابراهیم خان را دیده بود،میگفت که ابراهیم خان ابداً قادر به انجام کاری نیست وکارهای تجاری ومعاملات وی را زن وپسر محبوبش خان جانخان انجام میدهند. ابراهیم خان،شش پسر دارد که عبارتند از:1- ملک خان،معتاد به بنگ وتریاک، ومخالف پدر بوده وتحت حمایت امیرقاین زندگی میکند،2-خان جان، جوانی باهوش که نامزد ریاست بوده ولباس انگلیسی می پوشد،3-محمدعلی خان،4- سرفرازخان که چندین سال درتهران بوده،5-محمدخان، و6- یک پسردیگر.[19] به هرحال ابراهيم خان سنجرانی برای مدتی از قلعه چخانسور تاخاشرود و ازنادعلی تا جوين را تحت تصرف خود داشت و از خزنده تا چرنده باج وخراج ميگرفت. وحدود پنجاه سال ديگر به عنوان رئيس طايفه بلوچی سنجرانی دراصل چخانسور زندگی کرد. گفته ميشود وی مردی ستمباره ومعتاد به الکهول وچرس وبنگ بود و دکتر فوربس سياح فرانسه ای را درکنار هامون درسال ۱۸۴۰م هنگام شکار از روی بلهوسی به قتل آورده بود. وخودش در ۱۸۹۲ چشم از جان پوشيد. و پسرش خانجان خان درسال ۱۹۰۳ درحال فقر وافلاس دوباره به سيستان ايرانی بازگشت و دهکده سياه دک را درميان کنگی درتصرف گرفت.[20] [16] - کپتان کریستی که درسال 1810جلال آباد رادیده میگوید: شهرجدید جلال آباد، روی شهر قدیمی (دوشاک یا دوشاخ)ساخته شده بود و200 خانه داشت وبازار آن خوب وتمیز بود. این شهر توسط ملک بهرام خان کیانی اعمارشده که حاکمی است از خانواده قدیمی وبسیاربا حرمت است اما نه چندان ثروتمند، چه دارائی او، امروزه بیشتر ازسی هزارروپیه نمی شود وقدرت کافی برای جلوگیری از غارت وچپاولگری خانجان خان (پدر ابراهیم خان ) راندارد.( جغرافیای تاریخی سیستان، ترجمه وتدوین دکتر حسن احمدی ،طبع 1378،ص 20) [17] - جغرافیای تاریخی سیستان، ترجمه وتدوین دکتر حسن احمدی ،طبع 1378،ص 229، پاورقی 44، [18] - جغرافیای تاریخی سیستان، ص 211 [19] - همان منبع،صص206- 207 [20]- تيت ، سيستان ، ج ۲، ص۲۹۲ -------------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------------------- 
در سيستان از دوطايفه ديگر بلوچ نيزنام برده ميشود که يکی توری بلوچ و ديگر توخی(یا طوقی) بلوچی است . طايفه توری متشکل از۴۰۰ خانواراست و دردهات خواجه احمد و جلال آباد سکونت دارند. طايفه طوقی بلوچ ، بجزطايفه سنجرانی وطايفه ناروئی ديگرهمه طوايف بلوچی سيستان متعلق به طوقی هستند که عمده ترين آنها سارونی (درحدود۴۵۰ خانوار) وجمالزائی (۳۰۰ خانوار)، گرگيه (گورگيج) ۴۰۰ خانوار ميباشند.[21]. ------------------------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------------------------------- طوايف فارسی وتاجيک واهالی بومی سيستان درمقایسه با نیمروز بیشتر دربخش سيستان ایرانی سکنی دارند و نسبت به طوایف بلوچی در اکثریت اند. [22] پایان 8 / 4/ 2014 [21] - هنری فيلد، مردم شناسی ايران، ترجمه دکترعبدالله فريار، تهران ۱۳۴۳، ص۳۲۲ [22]- برای اطلاع از طایفۀ فارسی سیستان رجوع شودبه کتاب«مردم شناسی سیستان» ازمن ، چاپ دوم،انجمن نشراتی دانش، کابل2011 خواندن 92 دفعه ځلې لوستل شوې: « د ټاکنو معنا/ محمدیار- یار دل بستگي شوراي عالي صلح به معتصم آغا جان » نظر ورکول نظر * ستاسو نوم * ایمیل آدرس * ویب پانی دا دوې کلمې لاندې ولیکئ بېرته شاته تاسو دلته یاست: لومړی مخمقالېتحشیه وتحلیل یک سند[1] تاریخی در بارۀ سیستان قرن 19 Scroll to Top Copyright © 2011 Shaper News - II Demo. All Rights Reserved. by nCorde

عكس/ بازیگران زن ایرانی در ورزشگاه كوریتیبا

نرگس محمدی به همراه لیندا كیانی در ورزشگاه كوریتیبا

 

هنر مندان ،ورزشکاران ،پزشکان،اساتید دانشگاه و بسیاری از نخبگان جامعه

میتوانند گروهای مرجع جامعه باشند .که بخش زیادی از جوانان تا مقطعی آنها را

بعنوان الگو برای خود انتخاب میکنند.در این بین هنرمندان چون با حضور در رسانه

و تاثیر و حضور خود رسانه در زندگی مردم  نقش و شعاع عمل هنرمندان بسیار

بیشتر و نقش آفرین تر است .از مشکلات فرهنگی جامعه بحث حجاب و عفاف است

اگر هنرمندی نقش حجاب و عفاف را در پرده سینما و یا جعبه سیما به نمایش

بگذارد و خود او در زندگی عامل به آن نباشد آنوقت هم جامعه و هم خودش دچار

تناقض رفتاری میشوند.از هنر مندان کشور این انتظار میرود تا به اعتقادات خود و جامعه

مخاطب احترام بگذارند

گزارشی از دیدارهای سیف با مراجع قم: مراجع تقلید: ربا را از سیستم بانکی حذف کنید تعدادی از مراجع تقلید و علمای قم در دیدار رئیس بانک مرکزی بر حذف تفکر ربوی از سیستم بانکی کشور تأکید کردند. کد خبر: ۴۰۵۸۱۳ تاریخ انتشار: ۱۶ خرداد ۱۳۹۳ - ۱۹:۴۵ - 06 June 2014 ولی الله سیف روز پنجشنبه عازم قم شد تا با تعدادی از علما و مراجع معظم تقلید دیدار و گفتگو کند. به گزارش مهر، رئیس بانک مرکزی هدف از این سفر را ارائه گزارشی از آخرین وضعیت مربوط به بانک مرکزی و فعالیت‌های صورت گرفته در دولت جدید و همچنین بهره گیری از رهنمودهای مراجع و علمای قم برای پیشبرد بهتر برنامه‌های بانک مرکزی عنوان کرد. اولین دیدار سیف با آیت الله سید هاشم حسینی بوشهری بود که در این دیدار مدیر حوزه‌های علمیه سراسر کشور، ارائه گزارش رئیس بانک مرکزی در خصوص کاهش نرخ تورم و مهار آن را به فال نیک گرفت و ابراز امیدواری کرد این شرایط ادامه داشته باشد. آیت الله حسینی بوشهری با بیان اینکه بخشی از دغدغه‌های حوزویان به معیشت مردم باز می‌گردد، مطالبی را در خصوص توجه کافی دولت و بانک‌ها به بخش‌های تولیدی و فراهم آوردن زمینه‌های رشد و شکوفایی آنها، عدم وارد شدن بانک مرکزی به مسائل سیاسی و تفکیک حوزه سیاست از اقتصاد و اینکه مسئولین اقتصادی باید مراقب باشند تا با اظهار نظرهای خود موجب التهاب آفرینی در عرصه اقتصاد کشور نشوند بیان کرد. قدم‌های قابل توجهی در مسیر بانکداری اسلامی برداشته نشد وجود تعداد زیاد شعبات بانک‌های مختلف در سراسر کشور و نحوه رقابت آنها در پرداخت سودهای بانکی سپرده گذاران، عدم گره زدن مشکلات کشور با تحریم‌ها و تمرکز بر توان داخلی، لزوم خدمات رسانی بهتر بانک‌ها به مردم، تلاش برای محقق شدن بانکداری اسلامی بعد از 35 سال از آغاز انقلاب اسلامی بخش دیگری از دغدغه‌های مدیر حوزه علمیه کشور بود که در این دیدار به دکتر سیف منتقل شد. آیت الله حسینی بوشهری مسئله اخذ دیرکردها را هم مورد توجه قرار داد و در این خصوص عنوان کرد: متأسفانه تاکنون قدم‌های قابل توجه و چشمگیری در رسیدن به بانکداری اسلامی در کشور برداشته نشده است که حوزه علیمه قم آمادگی دارد در این عرصه به کمک مسئولان و کارشناسان بانک مرکزی بیایند. مردم به حل مسئله هسته‌ای و بهبود معیشت امیدوارند دیدار بعدی دکتر سیف با آیت الله العظمی مکارم شیرازی بود که در ابتدای این دیدار رئیس بانک مرکزی گزارشی از عملکرد بانک مرکزی در دوره جدید فعالیت ارائه کرد. آیت الله مکارم در این دیدار اظهار داشت: مردم به دو دلیل به این دولت امیدوارند و آن دو دلیل نیز حل مسئله انرژی هسته‌ای به شکل آبرومندانه و همچنین بهبود معیشت و کاهش گرانی و تورم است که در صورت تحقق این دو مورد پایه‌های این دولت مستحکم تر خواهد شد. این مرجع تقلید، به مراجعه برخی از کارخانه داران و تولید کنندگان به ایشان اشاره کرد و گفت: آنان می‌گویند که حمایت‌های دولت از بخش تولید کافی نیست و در خصوص دریافت تسهیلات بانکی با مشکلاتی رو برو هستند و دولت نیز از آنان می‌خواهد با توجه به افزایش قیمت حامل‌های انرژی و دستمزدها قیمت کالای تولیدی را افزایش ندهند که این امر منطقی نیست. وی در بخش دیگری از سخنان خود به عدم رعایت عقود اسلامی در بانک‌ها اشاره کرد و اظهار داشت: بانکداری ما توام با ربا است و عقود اسلامی هم تنها بر روی کاغذ است و افرادی نیز در خصوص جریمه دیرکردها و نیز ارائه فاکتورهای صوری برای دریافت تسهیلات از ما سئوال می‌پرسند ما در جواب می‌گوییم که این موارد ربا و حرام است. انتقاد از وجود شعبات متعدد بانک‌ها، نحوه علمکرد بانک‌ها در خصوص رهن دریافت کنندگان تسهیلات، تاکید بر گسترش قرض الحسنه در بانک‌های کشور و انتقاد از کم بودن آن در حال حاضر بخش دیگری از مطالب این مرجع تقلید در دیدار با رئیس بانک مرکزی بود. انتقاد از عمکرد مجلس در زمان تصویب قانون هدفمندی یارانه‌ها آیت الله مکارم همچنین به موضوع پرداخت یارانه‌ها هم اشاره کرد و با انتقاد از عملکرد مجلس در زمان تصویب این قانون که نباید اجازه می‌دانند به همه یارانه تعلق گیرد و تنها باید به افراد نیازمند داده می‌شد گفت: اصلاح این کار هزینه‌های برای دولت به همراه دارد که دولت باید هزینه این جراحی رابپردازد. وی در پایان به رئیس بانک مرکزی توصیه کرد تا در ارائه آمارها دقت و از ارائه آمارهای غلط پرهیز کنند و روش دولت گذشته را در پیش نگیرند. نباید همه مشکلات اقتصادی را به گردن تحریم‌ها انداخت در ادامه سیف به دفتر آیت الله العظمی نوری همدانی رفت تا با این مرجع تقلید دیدار و گفتگو کند. استاد برجسته حوزه در این دیدار اظهار داشت: اسلام با فقر، جهل و ظلم مخالف است و علیه آنان مبارزه می‌کند و می‌خواهد این موارد جای خود را به علم، عدالت و رفاه نسبی بدهند. وی با بیان اینکه یکی از جنبه‌های زندگی انسان مسئله اقتصاد است، افزود: اقتصاد از جمله مسائلی است که تبعات آن به طور سریع در زندگی انسان نمایان می‌شود. این مرجع تقلید با بیان اینکه امروز در مسائل اقتصادی نباید همه مشکلات را به گردن تحریم‌ها انداخت، افزود: اگر کشور مجهز باشد و بتوانیم وحدت بین خودمان را حفظ کنیم در این صورت می‌توان فقر را از میان برداشت یا آن را کاهش داد. وی بخش اصلی سخنان خود را به انتقاد از موضوع عدم نظارت مسئولان بر قیمت کالاها معطوف کرد و اظهار داشت: درکشور نوسانات قیمت کالا بسیار زیاد است و می‌بینیم که در شهرهای مختلف و حتی در یک شهر قیمت یک کالا با همدیگر متفاوت است که البته این امر ربطی به تحریم‌ها ندارد بلکه باید نظارت مسئولان بر قیمت گذاری کالاها بیشتر شود. آیت الله نوری همدانی با تأکید بر اینکه باید بانکداری بدون ربا در کشور حاکم باشد، افزود: هدف اصلی بانک‌ها باید خدمت به مردم باشد و نباید اهداف اقتصادی خود را دنبال کنند و باید تلاش کرد تا تفکر ربوی از سیستم بانکی کشور ریشه کن شود. وی در خصوص سئوال هر روزه مردم در زمینه حکم اخذ دیرکرد از سوی بانک‌ها اظهار داشت: ما در جواب این نامه‌ها می‌گویم که اخذ دیرکرد از سوی بانک‌ها حرام است و اگر بر اساس زمان مبلغی برای جریمه در نظر بگیریم این کار ربا است. گرفتن جریمه دیرکرد حرام است رئیس بانک مرکزی در ادامه دیدارهای خود با مراجع معظم تقلید به موسسه اسراء رفت تا با آیت الله العظمی جوادی آملی دیدار و گفتگو کند. مفسر قرآن کریم در این دیدار مطالبی در خصوص ضرورت توجه به اقتصاد مقاومتی، تاکید بر روی پای خود ایستادن و تمرکز به توان داخلی، توجه بیشتر بانک ها و ارائه کمک های بیشتر به مردم و تلاش برای رونق اقتصادی و شکوفایی این عرصه اشاره داشت. وی گفت: اقتصاد مقاومتی که رهبر معظم انقلاب بر آن تأکید دارند به معنای پر بودن جیب ملت و دوری از تملق و چاپلوسی از قدرت‌ها است و ملتی که دستش خالی شد اهل بساز می‌شود نه اهل سوز و ما باید توجه داشته باشیم که تنها نمی‌توانیم با شعار دادن استقلال کشور را حفظ کنیم. آیت الله جوادی آملی نیز همانند سایر مراجع معظم تقلید در خصوص ربا در سیستم بانکی اظهاراتی داشته و بر اصلاح این روش در بانک‌های کشور تأکید کرد. این مرجع تقلید، در خصوص اخذ دیر کرد توسط بانک‌ها ابراز داشت: گرفتن ربا و جریمه دیر کرد در دین اسلام حرام است اما می‌بینیم که متأسفانه بانک‌ها همین پول‌ها را از مردم می‌گیرند و بعد به عنوان حقوق به کارکنان خود می‌دهند و آنان هم آن را به خانه می‌برند در حالی که باید بدانیم اگر کاری حلال نباشد حرام است و سرنوشت آن رفتن به جهنم خواهد بود. وی بیان داشت: امروز متاسفانه ربا به جای قرض الحسنه وارد سیستم بانکی شده است و کسی به دیگری رحمی نمی‌کند. مسئولان برای حل مشکلات معیشتی مردم تلاش کنند دکتر سیف رئیس بانک مرکزی به دیدار آیت الله العظمی عبدالکریم موسوی اردبیلی هم رفت و این مرجع تقلید در گفتگو با وی اظهار داشت: نامه‌های متعددی به صورت روزانه به دست ما می‌رسد که در این نامه‌ها مردم مشکلات اقتصادی خود را مطرح می‌کنند. وی تأکید کرد: مسئولان باید تمام تلاش خود را انجام دهند تا مشکلات معیشتی مردم مرتفع شود. این مرجع تقلید عنوان کرد: امروز برخی از کارخانجات در کشور دچار مشکلات متعددی هستند که باید برای از میان برداشتن مشکلات و موانع تولیدی آنان فکری اساسی کرد. واردات کالاها در حد نیاز و ضروریات باشد آخرین برنامه دکتر سیف دیدار با آیت الله العظمی جعفر سبحانی بود که این مرجع تقلید در دیدار با رئیس بانک مرکزی به برخی از مسائل و دغدغه های موجود در عرصه اقتصاد اشاره کردند. آیت الله سبحانی توصیه کرد که مسئولان باید کار را به دست مردم بسپارند و خودشان به انر نظارت بپردازند و گفت: متأسفانه در حال حاضر بانک‌ها، کار تجارت انجام می‌دهند که این رویه باید اصلاح شود. وی با انتقاد از موضوع واردات غیر ضرور به کشور عنوان کرد: یکی از راه‌های حل مشکل تورم و ایجاد اشتغال در کشور آن است که درهای کشور را ببندیم و واردات را به حداقل برسانیم. استاد برجسته حوزه گفت: تولیدات داخل کشور باید مورد حمایت مسئولان قرار گیرد مثلا در حال حاضر نساجی در کشور در حال رشد است که این صنعت باید مورد حمایت قرار گیرد و باید به سمتی حرکت کنیم که صادرات کشور رونق گیرد و واردات کالاها هم در حد نیاز و ضروریات باشد. اقدامات اقتصادی در کنار برنامه‌های فرهنگی تکمیل می‌شود آیت‌الله سبحانی همچین بر ضرورت انجام اقدامات فرهنگی در کنار مسائل اقتصادی افزود: دولت باید در زمینه‌های فرهنگی هم اقدامات و گام‌های موثری بردارد چرا که اقدامات اقتصادی در کنار برنامه‌های فرهنگی تکمیل خواهد شد. این مرجع تقلید نیز با انتقاد به اخذ دیرکردهای بانکی از سوی بانک‌ها اظهار داشت: اخذ دیرکرد در اسلام حرام است و این مشکل در سیستم بانگی باید رفع شود. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ با عنایت به این مشکلات در نظام بانکی ، بخش قابل توجهی از اعتبارات دولت در قالب تسهیلات بانکی و وجوه اداره شده در اختیار بانکها قرار داده میشود و سالیانه بخش قابل توجهی از این اعتبارات در استان سیستان و بلوچستان بعلت همین مشکلات ربویی بودن آن جذب نمی گردد و در طول سالیان فکری اساسی برای این مشکل نشده است .این مشکلات میتواند با نشست های کارشناسی بین کارشناسان بانکها ،فقهای اهل سنت و تشیع قابل حل و نتیجه دادن است همه ساله نمایندگی امور اهل سنت مقام معظم رهبری همایشهای فقهی برگذار میکند این مورد مهم می تواند در دستور کار این نمایندگی قرار گیرد تا یکی از مشکلات که عدم جذب اعتبارات بانکی و باعث عقب ماندن توسعه استان است حل و فصل شود

 

حاکمان از دیدگاه حضرت علی (ع)باید دارای چه ویژگیهای باشند تا بتوانند عدالت واقعی را در جامعه پیاده کنند

1 .مراجعه فراوان  آنها را به تنگاه قرار ندهد

مسئول بزرگوار امروز کسانی که برای حل و یا آسان شدن مشکلات خود پیش شما مراجعه میکنند این را برای خود یک غنیمت بزرگ بدان و هر لحظه شکر خداوند را انجام بده که خداوند این فرصت را به شما داده نه اینکه تلفن خود را خاموش کنی و یا جواب ندهی و پشت درب ریاست خود بنویسی جلسه است وارد نشوی و در دلت بگویی چه آدمای پیله ایی هستند همه اش مزاحم میشوند و پشت درب محل کارت خیل زیاد مردم جمع شوند و این را برای خود شانیت بدانی، اما بدان حل مشکل مردم که موجبات رضایت خداوند را فراهم کند از توفیقات بزرگ است

۲ .در اشتباهش پافشاری نکند

گاهی اوقات بعضی سعی در پاک کردن صورت مسئله را می کنند و یا اشتباه خود را می خواهند با اشتباهی دیگر لاپوشانی کند که همین باعث ایجاد دور باطل تسلسل اشتباه میگردد اما پذیرش اشتباه هم باعث کاهش هزینه و هم ایجاد اعتماد عمومی میگردد

3 .در کشف امور از همه شکیباتر باشد

در تصمیمات خود عجله نکند نه با یک حرف سردیش بالا برود و نه گرمیش نه با یک گزارش و یک حرف  کسی را در مسلخ زود باوری خود سر نبرد با بررسی همه جوانب حکم براند چه بسا با یک تصیم عجولانه خانواده ایی و یا گروهی دچار خسران و ضایعه شوند بسیارند آدمای فرصت طلب که دیگران را پله کنند و خود به تماشا بشینند این هنر مدیریت مسئولین است تا هرکس در جای خود و در جهت اهداف عالیه کار کند   

دنیا محوری مسلمانان

بسم الله الرحمن الرحمن یکی از بزرگترین تناقضات رفتاری مسلمانان نحوه برخورد با دنیا و دنیا محوری است .بر مبنای نصوص دینی به اندازه کافی از پرهیز و غوطه ور شدن در دنیا سخن گفته شده و بزرگان دین هم یکی ار آفت های مسلمانان را دنیا زدگی عنوان کرده اند همه ما در بیان حرف دنیا را بی ارزش جلوه میدیم .پول ،مقام ،قدرت ..درحرف و زبان ما و حتی نوشته های ما از کم توجهی به آنها گفته و نوشته شده است اما آنچه گفته میشود و انچه در دلها بابت آنها وجود دارد تفاوت بسیار زیاد است.در کوچکترین واحد اجتماع خانواده تا پدر سر به خاک گذاشت جنگ بابت میراث بجا مانده آن شروع میشود ..تکه زمینی در روستایی .ریالی در حساب بانکی حتی اگر آن میراث کمترین ارزش مادی را داشته باشد. این همه حق و ناحق شدنها برای رسیدن به متاعی از دنیا در جوامع اسلامی در جریان است.متاسفانه بخش اعظمی از فکر مردم در جوامع اسلامی بجای آنکه در جهت ترقی معنویی و عبودیت خالصانه صرف شود در جهت تخریب کسی و یا کسانی و یا در جهت دفاع از تخریب و مظلومیتی خرج میشودو این چرخه در گروهای مختلف بسته به شغل و کار و موقعیت آنها در جریان است .کشاورزی از محصول کشاورز بغلی خود ایراد میگیرد و تخریب می کند.مغازه دار از جنس هم صنف خود .سیاستمداربرای رسیدن به جایی از هم شغل خود ...تخریب .بد بینی .سوءظن .بدگمانی ....در همه اضلاع زندگی ما در جریان است .بخاطر همین رقابت های ناثواب در جامعه تخریب بیشتر از نقد سازنده و دلسوزانه وجود دارد و نقد نتوانسته جایگاه اصلی خود را پیداکند .این همه ناامنی ،کشتار،آوارگی،کینه و دربدری حاصل همین دنیا زدگی مسلمانان است.خداوند بزرگترین میزان کتاب خود را به ودیعه گذاشته که فقط بهره ما شده خواندن فاتحه ای و ایصال ثواب بر مرده ای بجای کتاب زندگی و درس گرفتن از آن کتاب مردگی ما شده است.خداوند با کتاب خود فرهنگ گفتگو را بین خود و مخلوق بوجود آورد تا ما انسانها فرهنگ گفتگو را بین خود ترویج کنیم بارها شده که بعلت یک بدگمانی و فکر ناثواب فرد و افرادی از هم دور بودند اما با یک گفتگو چند دقیقه کینه های چند ساله از بین می رود

خداوند را چگونه می شناسیم .اگر ما خدای بزرگ را در محدویت های ذهنی خود محدود کنیم .همان محدویت ها در زندگی ما جاری و ساری میشود .اما اگر ما در فکر و عمل خود به همه فراوانیهای مختلف مادی و معنویی ایمان و از درگاه خداوند طلب کنیم همه فراوانیهای مختلف بر ما عرضه میشود .................................................................................................................................................................................................................................................................................... نفس و شیطان همیشه در تلاشند تا اعمال و کارکرد ما موجبات رضایت آنها را بوجود بیاورند یا کار ما رضایت این انسان و آن انسان یا این گروه و آن گروه را فراهم کند تا رضایت خداوند را خیلی از حسنات انسان بخاطر همین افکار ارزانی شیطان و نفس میشود .................................................................................................................................................................................................................................................................................... چگونه خداوند را بندگی می کنیم .عبادات ما برای کدام هدف انجام می گیرد آیا هدف جلب رضایت خداوند است یا عبادات ما برای تمنیات و آرزوهای دنیایی است نماز .ذکر .دعا می کنیم تا خداوند دنیا را بر ما ارزانی کند.این عبادات ،عبادت تاجرانه است اما بایستی خداوند را بخاطر خدائیش و عظمتش بندگی کنیم تا به هدف خلقت خودمان تمکین کرده باشیم تا در ما بندگی بعنوان نماد آزادگی در دنیا و آخرت شود .................................................................................................................................................................................................................................................................................... چرا گناه نمی کنیم ،ترس از مجازات ،ترس از بین رفتن آبرو ،ترس از بین رفتن منفعتی ....یا ترس از ناراضی خداوند اینها تفاوت در ایمان و تفاوت در تقواست

بسم الله الرحمن الرحیم

بدون مقدمه عرض کنم که خیلی از رفتارهای جمعی ما می تواند از اینی که هست بهتر و مفیدتر و کم هزینه تر باشد اما متاسفانه بر روش های نادرست خود اصرار داریم ان شاء الله برسد روزی سرلوحه ما اعتدال و میانه روی در امورات باشد .اجمالا بشرح ذیل ناهنجاریهای عمومی که اپیدمی گشته اند بعرض برسانیم و در حد توان برای برگشت قطار خارج شده از ریل اقدام کنیم

1 .خود کم بینی در مورد مصرف تولیدات داخلی در وهله اول جواب میدیم خارجی کیفیت دارد خیلی وقتا ما گرفتار پزتولیدات خارجی هستیم .

2 .علاقه خیلی به پرداختن به کارهای دلالی و واسطه گری تا کارهای مولد و تولیدی

3 .مصرف گرایی جامعه سعی می کنیم از آنچه که هستیم و داریم بیشتر و بهتر جلوه بدهیم حتی در این مورد  ضرب ا لمثل داریم (صورت را با سیلی سرخ می کنیم) چرا خود را به زحمت و درد سر بیندازیم آنچه نیستیم و یا نداریم چیزی دیگر نشان دهیم این همان گرفتاری چشم هم چشمی جامعه است

4 .میل به قانون گریزی ما زیاد است .هر کجا قانون به نفع ما است انجام میدیم و هر کجا نیست از کنارش میگذریم این رفتار در حاکمان ما چون بخشی از همین جامعه علاقه مند به قانونگریز هستند این رفتار وجود دارد.شاید معطل شدن بخشی از قوانین مادر در کشور میتواند از این خصلت ما ایرانیان نشات می گیرد چه کارش میشه کرد از ماست بر ما

5 .نگاه بخش زیادی  از مردم و علاقه آنها و جهت گیریشان به فرهنگ غرب .این تمایل و همسان سازی ظاهری و حتی زبانی برای بخش زیادی از مردم وجود دارد.خیلی از وقتا بزرگان برای جلوه گری و یا ژست روشنفکری گرفتن چند کلمه شکسته و بسته خارجی در کلامشان میگند تا بیشتر مورد عنایت شوند.در گرفتن مد های لباس از خارجی تبعیت می کنیم

6 .عدم قدرشناسی از بزرگان در زمان حیاتشان تا زنده هستند کلی از آنها انتقاد و ایراد میگیرم تا سر به  تیره تراب گذاشت منتقدش تبدیل به مدافع میشود پس فرهنگ قدرشناسی در زمان حیات ما باید بیشتر شود

7 .همه می خواهیم فرمانده ،ناخدا،رهبر..باشیم کمتر به توانایهایمان توجه داریم هر انسانی مزیتی دارد یکی رهبر و فرمانده خوبی است دیگری فرمانبر خوبی، کسی دیگر متفکر خوبی، و یکی متکلم پس سعی کنیم جوهره ذاتی خود را تقویت کنیم

8 .کینه به دل  هستیم کسی بظاهر اجحاف کوچکی در حقمان کرد خیلی دیر فراموش می کنیم

9 .در موارد اختلافی بیشتر از احساس و خشم پیروی می کنیم تا عقل و منطق

10 .در معاملات خریدار و فروشنده زیاد بقول عام اهل (چونه)زدن هستیم انگار همه به گفته های هم اعتماد نداریم 11 .غرور پنهان ،کینه پنهان،بدگمانی پنهان ،حسادت پنهان ،بی اعتمادی پنهان در بین کسانی که به ظاهر دوست هستند و حتی فامیل هستند به شدت وجود دارد

12 .خیلی افراد تمناهای شخصی و درونی خود را در مطالبات عمومی قوم خود و یا مذهب خود .. بروز و ظهور میدن تا به مطلوب خود رسیدن همه خواسته ها را به فراموشی میگذارند که این باعث میشه همیشه مردم احساس کنند مطالبات معوق دارند

13 .متاسفانه جامعه ما درمسائل مادی بشدت با هم رقابت دارند تا مسائل معنویی کمتر یافت میشود کسی بگه من یا خانواده من بایستی مثل فلان شخص و یا خانواده اش در امورات معنویی کوشا باشیم یعنی در مسائل معنویی رقابت نداریم

14 .زیاد اهل تعارف هستیم .آقا، خانم بفرما ،نه تورو خدا شما بفرمایید ،نه اصلا راه نداره و....در خیلی  زمانها و مکانها گرفتار این تعارفات هستیم

15 .شکرگذاری جامعه کم است خیلی وقتا ما نگاهمان به نداشته هایمان است و آنچه از نعمات مختلف مادی و معنویمان که داریم  به فراموشی سپرده میشوند

                     

مطلبی از قبل برای امروز

 به نوشته های قبل سری زدم این نوشته در آذر ماه سال ۸۸ نشر شده بود بازخورد آن در تحولات امروز استان قابل مشاهده است   

کدام ترکیب مدیریتی برای استان سیستان و بلوچستان مفید است

بسم الله الرحمن الرحیم

کدام ترکیب مدیریتی برای استان می تواند هم رضایت مردم و دغدغه های نظام را برآورده کند

اگر نظام اداری از دولت سازندگی  ،دولت اصلاحات و دولت عدالت محور مورد واکاوایی

قرار گیرد و این سوال را بکنیم آیا ترکیب مدیریتی استان در این سه دوره  توانسته رضایت مردم  را جلب کند

 چه تفکری بر نظام مدیریتی حاکم بوده است

 در این سه دوره کارمندان و تحصیل کردگان استان در کجای این مدیریت قرار داشتند چه تفکری  در برخورد با نیروهای بومی حاکم بود

البته فبل از پرداختن به این بحث یک نکته قابل یاداوری است  هدف این نوشته جو حاکم بر مدیریت استان است و نه موارد خاص حال به اجمال تفکر غالب در این سه دوره مدیریت مورد تحلیل قرار می گیرد و همین جا این را یادآوری می کنم همه کسانی که این مقال را می خوانند نسبت به ارائه نظر خود اقدام نمایند

در دولت سازندگی جناب هاشمی  ملاک اول برای اداره استان آوردن نیروهای  مختلف از پایین ترین رده تا بالاترین آن از خارج استان  و این گونه نیروها بسیاری مواقع با کمترین تحصیلات وارد استان میشدند و بعد از مدتی ضمن ورود به مراکز دورههای آموزش مدیریت دولتی نسبت به اخذ مدارک بالا ،در ضمن کار اقدام می کردند و بعد از مدتی ریاست و گرفتن  مسولیت انتقال میشدند و در این مدت نسبت به  جایگزین خود از همان شهرستان مربو طه اقدام میکردند و این چرخه ورود نیرو و جایگزین آن از خارج استان برای تصدی مسولیتها برای چندین سال تداوم داشت

و نگاه آنهابه نیروهای داخل استان نگاه تحقیر تضیف و پاپوش گذاشتنهای مختلف وزدن برچسبهای مختلف بود

در آن دوره چون نگاه مذهبی افراطی حاکم بود برای نیروهای سیستانی جایگاه کوچکی در نظر می گرفتند و بیشتر از نیروهای به اصطلاح حرف گوش کن و نیروهای ضعیف استفاده میکردند تا جلوی انها هیچ حرفی برای گفتن تداشته باشند و از تمام ظرفیت نیروهای زابل علی رغم هم مذهب بودن استفاده نمی کردند

و برای نیروی بلوچ که در داخل این ادارات کار می کردند بیشترین حق کشی و اجحافها صورت می گرفت

و کار کردن در ادارات برای بلوچ خیلی طاقت فرسا و غیرممکن بود

واز برنامه ریزیهای  آن عزیزان این بود که مرکز استان از سازمانها و ادارات کل بعنوان مرکز سیاسی استان را در اختیار داشته باشند و چابهار را بعنوان مرکز اقتصادی بر ادارات ان حکم می راندند

و سرریز نیروهای خود را به شهرستانی مثل ایرانشهر می فرستادند

و چون برای نیروهای شمال استان جایگاه تنگ میشد و هم اینکه در جلوی فشارهای انها کم نیاورند انها را برای ادامه کار و دادن مسولیت به شهرستانهای دیگر استان می فرستادند

و این خود باعث ایجاد تنش بین نیروهای بومی استان می شد

و این سیاست در دوران مسولیت جناب خاتمی ادامه داشت ولی با توجه به اگاهیهای بیشتر مردم و شعارهای دولت  دیگر آن فشارها کمتر شده بود ولی چرخه تولید نیرو و دادن مسولیت به همان  منوال قبل طراحی و اجرا میشد و در این بین بیشترین نیروی خارج از استان  از خراسان و مخصوصا بیرجند بود که اخلاق و منش اداری و اقنصادی خاص خود را دارند

و اینگونه تولید نیرو و دادن مسولیت و شکستن این چرخه برای نیروهای استان اعم از شمال و جنوب ان به یک تابو و کابوس شبانه تبدیل شده بود

تا اینکه دولت عدالت محور سرکار امد و شعار بومی گرای در مدیریت استانها را اجرا کرد و با توجه به فشارهای که آن نوع مدیریت بر مردم استان وارد کرده بود استفاده از نیروی بومی و در دست داشتن مصدر استان به یک رویا تبدیل شده بود که با استانداری اقای دهمرده  از بلوچ دانشگاهی گرفته تا کارمند  از این انتخاب احساس سربلندی می کردند و استان هم یک تحرک در خود احساس کرد تا نیروهای بومی  در کنار هم و با هم برای ابادانی بیشتر استان همدلی و همگرایی بکنند

اما دیری نپایید دوستان شمال استان همان سیاستی که برادران بیرجندی با کل مردم استان روا داشتند انها هم همان سیاست را در مواجهه با نیروهای بلوچ کردند

سیاست انزوا و بی محلی و عدم دادن مسولیت به اینها و خارج کردن انها از چرخه تحولات اداری  که این موضوع باعث  شد فاصله مردم و مسولین و کارمندان بلوچ از هم زیاد شود

و این سیاست برای مردمی که سالیان سال در کنار هم زندگی می کنند و در اینده نسلهای انها باید با هم زندگی کنند سیاست درست و کارشناسی شده ایی برای اینده استان نبود فقط منفعت تعداد معدودی را که بر مصدر قدرت هستد براورده می کند ولی تمام مردم استان از این سیاست ناراضی هستند

حال با توجه به این موضوعات و  داشتن بیش از جندین سال تجربه به نظر شما بهترین راه برای مدیریت استان کدام است

مدیریتی که همه دست در دست هم برای ابادانی استان دل بسوزانند 

مدیریتی که از هدر رفت نیروها و امکانات استان جلوگیری کند

مدیریتی که منافع ملی بر منافع مذهبی و قومی ارجحیت داشته باشد

مدیریتی که همه مردم استان احساس رضایت داشته باشند

مدیریتی که تمام مردم استان به راحتی مشکلات کوچک و بزرگ خود را بتوانند بازگو کنند

 

نگارنده بر اساس تجربیات در حال حاضر راه خوب اداره استان  را استفاده تلفیقی از نیروهای خارج استان فقط در حد استاندار و تعدادی محدود در مسولیت های دیگر و بقیه از نیروهای داخل استان از شمال تا جنوب ان در ادارات مختلف در کنار هم و استاندار این توان داشته باشد یک تعادلی بین نیروها ایجاد کند تا در کنار هم نسبت به همگرایی استانی و ملی تلاش کنند

و ما همه موظف هستیم به مسایل استان نگاه ملی داشته باشیم و از دیدگاههای مذهبی و قومی جدا پرهیز کنیم

 

در پایان از همه خوانندگان تقاضا دارم نسبت به ارائه نظرات خود اقدام نمایند

و این مقال را با نگاهی پیش داورانه و متعصبانه نگاه نکنند از نگاه واقع بینانه بخوانند و نظر بدهند

 

نوشته شده توسط حسین

 

رتبه قبولی دانش آموزان استان در کنکور کجاست

بسم الله الرحمن الرحیم

رتبه قبولی دانش آموزان استان در کنکور سراسری آخرین است .این یعنی قافله جویای علم استان از قطار سریع السیر علمی همیشه عقب می ماند .این قطار هم آنچنان شتابنده و پرسرعت حرکت می کند که همان مردم برخوردار هم به گرد پای آن نمی رسند .شتاب علمی جهان را تصور کنیم در چه جایگاهی هستند .و دانشگاهای کشور علی الرغم تلاش و جهد علمی آنها اما با آنچه در علوم مختلف وجود دارد باز هم باز ماندگی علمی دارند.حال با این فاصله زیاد علمی که بین استان ما و کشور وجود دارد آیا این شکاف بزرگ به این زودیها قابل ترمیم است .هر ساله این همه جوان بازمانده از ورود به دانشگاهای ملی چه سرنوشتی برای استان متصور است .اگر ورود دانشگاه آزاد و مراکز علمی و کاربردی نبود که جایگاه علمی آنها قابل بحث نیست چقدر بازمانده از تحصیل در مقطع دانشگاه بالابود.فاصله علمی استان از سطح کشور فاصله زیادی است .اگر تا دیروز فاصله زیرساختهای عمومی مثل آب و برق و راه و غیره زیاد بود که هنوز هم وجود دارد.اما امروزه فاصله علمی استان با کشور زیاد است .چه قدر مدیریت آموزش و پرورش به فکر جبران این عقب ماندگیها است .آیا نباید یک شاخص ارتقاء افراد به مسئولیتهای مدیریتهای آموزش و پرورش استان ارتقاء رتبه قبولی دانش آموزان استان در کنکور سراسری باشد.به جد می طلبد مسئولین دولت تدبیرو امید این مهم را از مسئولین اموزش و پرورش استان و کشور بخواهند برای بازماندگی دانش آموزان استان از قبولی دانشگاهای ملی چاره ای اساسی و کاربردی بیندیشند.چرا که با توجه به کمی درآمد خانوارهای استان توان خواندن در دانشگاهای آزاد و غیر انتفاعیهای مختلف را ندارند.به ظاهر و با توجه به تعدد دانشگاهای مختلف ملی در استان و تعداد زیاد دانشجویان غیر بومی نمی تواند پوششی بر عقب ماندگی علمی استان باشد از این همه دانشجو در دانشگاهای ملی چه تعداد بومی استان  هستند

به یقین بدانیم دانش آموزان استان که با پایه های علمی پایین و نبود مدیران کیفی در دروس های مهمی مثل ریاضی و فیزیک و شیمی و حتی دربعضی از شهرهای استان حتی تعداد کمی آنها پایین است توان رقابت در ماراتن کنکور که در سطح کشور تفاوت علمی فاحش است را ندارند و این سیر همیشه تکرار میشود

در دانشگاه سیستان و بلوچستان به قولی ۱۶ هزار دانش جو در حال تحصیل است از این همه دانش جو چه تعداد بومی است به یقیین بدانیم ارتقائ تحصیلات دانشگاهی به ارتقای توسعه و امنیت و همبستگی بیشتر می انجامد

اهمیت وحدت در کلام رهبر معظم انقلاب

تشدید اختلاف شیعه و سنی برنامه دشمن برای مقابله با بیداری اسلامی است

آیا کسی می تواند تردید کند که وجود این جریان و پشتیبانی مالی و تسلیحاتی از آن، کار دستگاههای امنیتی و خبیث دولتهای استکباری و دست نشاندگان آنها نیست؟

  رهبر معظم انقلاب اسلامی در خجسته سالروز میلاد تاریخ سازِ نبی مکرم اسلام و ولادت پربرکت امام صادق (ع) در دیدار «جمعی از مسئولان کشور، میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و گروههایی از مردم»، با دعوت از جهان اسلام برای برآورده ساختن انتظارات پیامبر خاتم، تاکید کردند: امروز مهمترین مساله ی دنیای اسلام، وحدت است و با وجود همه توطئه ها، آینده امت اسلامی در پرتو «وحدت، آگاهی و بیداری اسلامی»، درخشان و نوید بخش خواهد بود.

  حضرت آیت الله خامنه‌ای با تبریک عید سعید میلاد پیامبر اعظم حضرت محمد مصطفی (ص) و ولادت پربرکت امام جعفر صادق (ع)، «آزادی از تصورات و اوهام» و سپس تلاش برای «آزادی از ظلم و ستم حکومتهای مستبد و ایجاد حکومت عادلانه» را دو روش اساسی اسلام برای آزادی بشر برشمردند و افزودند: ملتهای مسلمان باید با ایجاد آزادی درونی و فکری، تلاش کنند با دستیابی به «استقلال سیاسی، استقرار حکومتهای مردمی، برپایی مردم سالاری دینی و حرکت براساس شریعت اسلام»، خود را به آزادی مورد نظر اسلام عزیز برسانند.

ایشان، توطئه ها و تحرکات دشمنان اسلام برای جلوگیری از آزادی حقیقی و سعادت امت اسلامی را، پیچیده و چند بعدی خواندند و خاطرنشان کردند: ایجاد اختلاف میان مسلمانان، محور اساسی ترفندهای استکبار است.

حضرت آیت الله خامنه ای، تلاش 65 ساله برای فراموش شدن مسئله فلسطین و تحمیل وجود رژیم جعلی، جنایتکار و غاصب صهیونیستی بر ملتهای مسلمان را، نمونه ای از تلاشهای مستبدانه امریکا و دیگر زورگویان جهانی خواندند و افزودند: جنگهای 33 روزه لبنان، 22 روزه و 8 روزه غزه نشان داد بجز برخی دولتها که عملاً حافظ منافع بیگانگان شده اند ملتهای مسلمان با هوشیاری، هویت و موجودیت فلسطین را حفظ کرده و به رژیم صهیونیستی و حامیانش سیلی می زنند.

رهبر انقلاب در نگاهی کلان به مسائل جهان اسلام، غافل کردن امت اسلامی از مسئله فلسطین را از جمله اهداف مهم دشمنان اسلام در به راه انداختن جنگهای داخلی، دامن زدن به اختلاف و ترویج تفکرات تکفیری و افراطی برشمردند.

ایشان با ابراز تأسف عمیق افزودند: عده ای تکفیری بجای توجه به رژیم خبیث صهیونیستی، به اسم اسلام و شریعت، اکثر مسلمانان را تکفیر می کنند و زمینه ساز جنگ و خشونت و اختلاف می شوند و به همین علت، وجود این جریان تکفیری، مژده ای برای دشمنان اسلام است.

رهبر انقلاب با اشاره به آیه شریفه «اَشدّاء علیَ الکُفّارِ رُحَماء بَینَهُم» افزودند: جریان تکفیری، این دستور صریح پروردگار را نادیده می گیرد و با تقسیم مسلمانان به «مسلمان و کافر»، آنها را به جان هم می اندازد.

ایشان سؤال کردند: با این وضع آیا کسی می تواند تردید کند که وجود این جریان و پشتیبانی مالی و تسلیحاتی از آن، کار دستگاههای امنیتی و خبیث دولتهای استکباری و دست نشاندگان آنها نیست؟

حضرت آیت الله خامنه ای با توجه به این واقعیات، جریان تکفیری را خطری بزرگ برای دنیای اسلام برشمردند و با توصیه به کشورهای اسلامی برای مراقبت و هوشیاری کامل، افزودند: متأسفانه برخی دولتهای مسلمان، به عواقب حمایت از این جریان بی توجهند و نمی فهمند که این آتش، دامن همه آنها را هم خواهد گرفت.

رهبر انقلاب اسلامی، تشدید اختلافات میان شیعه و سنی و افزایش درگیریهای داخلی ملتهای مسلمان در سه چهار سال اخیر را عکس العمل ستم گران جهانی در مقابل تشدید بیداری اسلامی در تعدادی از کشورها برشمردند.

ایشان افزودند: مستکبران تلاش می کنند برای تحت الشعاع قرار دادن بیداری اسلامی، پیروان مذاهب مختلف اسلامی را با یکدیگر درگیر کنند و سپس با برجسته کردن اقدامات شنیع جریان تکفیری نظیرِ «جویدن جگر انسان های به قتل رسیده»، اصل اسلام را در افکار عمومی جهانیان، زشت جلوه دهند.

رهبر انقلاب اسلامی تأکید کردند: بدون تردید این مسائل یک باره به وجود نیامده است و قدرتهای جهانی برای ایجاد آنها، مدتها برنامه ریزی و سیاستگذاری کرده اند.

حضرت آیت الله خامنه ای مقابله با هر عامل ضد وحدت را تکلیف بزرگ شیعه و سنی و دیگر شاخه های مذهبی خواندند و خاطرنشان کردند: نخبگان سیاسی، علمی و دینی برای ایجاد وحدت در جوامع اسلامی، وظایف سنگینی برعهده دارند.

رهبر انقلاب در همین زمینه، «علمای دنیای اسلام» را به برحذر داشتن ملتها از اختلافات فرقه ای و مذهبی، «دانشمندانِ دانشگاهها» را به تبیین اهمیت اهداف اسلامی برای دانشجویان و «نخبگان سیاسی امت اسلامی» را به تکیه بر مردم و دوری از بیگانگان و دشمنان اسلام فراخواندند و تاکید کردند: امروز مهمترین مساله در دنیای اسلام، وحدت است.

ایشان با اشاره به خروج تدریجی ملتهای مسلمان از زیر بار سلطه مستقیم استعمارگران، هشدار دادند: مستکبران درصددند منافع دوران سلطه مستقیم را با سلطه غیرمستقیم سیاسی، فرهنگی و اقتصادی تامین کنند.

حضرت آیت الله خامنه ای «بیداری و آگاهی»، را تنها راه سعادت امت اسلامی برشمردند و خاطرنشان کردند: امکانات فراوان، موقعیت جغرافیایی ممتاز، میراث تاریخی بسیار ارزشمند و منابع اقتصادی بی نظیر کشورهای اسلامی، می تواند در سایه وحدت و همدلی، عزت و کرامت و آقایی مسلمانان را رقم بزند.

ایشان پیروزی انقلاب اسلامی و استحکام الگوی جمهوری اسلامی را با وجود 35 سال توطئه های گوناگون مستکبران، از نشانه های آینده نوید بخش امت اسلامی دانستند و تأکید کردند: به فضل الهی ملت ایران و نظام اسلامی روز به روز قوی تر، ریشه دار تر و مقتدر تر خواهد شد.

 

برای اتحاد تلاش واقعی کنیم

                           باسم الله الرحمن الرحیم

برای موجود زنده آب ،غذا ،نور و ...از آن نیازهایی هستند که در هیچ استدلال و توچیهی نمی گنجند. به این معنا کسی نمی تواند بپرسد چرا موجود زنده غذا می خورد چون نیاز به زنده ماندن او در خوردن و آشامیدن است .اگر تک تک هر فرد و خانواده را اتم ها و مولکو لهای یک جامعه در نظر بگیریم در کنار هم بودن و متحد بودن و قوام  جامعه در اتحاد و تنیدگی اعضای آن است یعنی اتحادووحدت و یکپارچگی نیاز زیستی جامعه است .همانطور که غذا بایستی در تار و پود موجود زنده برای زنده ماندن آن نفوذ کند اتحاد هم در درون تک تک اعضای جامعه ورود پیدا کند تا صلابت و استحکام جامعه خدشه ناپذیر گردد.هر ساله به مناسبت میلاد با سعادت و فرخنده منجی بشریت خاتم رسل حضرت محمد مصطفی (ص)هفته ایی درباره این عنوان برگذار می کنیم و همیشه شعار وحدت را سر می دهیم بسیار خوب است .اما بهتر است آن را به شعور عملی و یک راهبرد اساسی و با خدشه دار کنندگان آن برخورد عملی و با ناباوران به آن

به عنوان جاهلان که نیاز به ارشاد و راهنمایی دارند برخورد کرد و یا به عنوان عمله های دشمنان اسلام که بایستی تکلیف آنها را روشن کرد.

چه عواملی باعث خدشه در وحدت ملت میشود

1 .نگاه ابزاری به این نیاز اساسی جامعه و فاصله گرفتن از شعار  

2.عدم اجرای یکسان همه بندهای قانون اساسی

3 .عدم توزیع یکسان منابع مالی در سطح کشور

4 .عدم شایسته سالاری و تقوا محوری در واگذاری امور     

5 .تضییع حقوق و ایجاد تبعیض و حتی احساس آن در افراد بعلت داشتن مذهب و یا قومیت خاص

6 .عدم احترام به اعتقادات همدیگر و یا توهین به یکدیگر

7 .مطرح کردن اختلافات مذهبی در رسانه های عمومی و سطح عمومی جامعه با هر سطح سواد

8.عدم اعتماد به بخشی از جامعه که منجر به اخذ تصمیمات ناصواب می گردد

 9 .عمومیت ندادن جرائم شخصی به کلیت جامعه مبارزه جدی با قانون شکنان اداری و غیر اداری و مبارزه بی امان و حرکت انقلابی با رشوه بگیران و رانت خواران و مفسدین

 10.تلاش در جهت اجرای منویات رهبر معظم انقلاب در جذب حداکثری و دفع حداقلی نیروها

 اگر یک  نگاه واقعه بینانه به دور و بر خودمان بیندازیم کمتر ملتی را می توان یافت که این همه زنجیره مستحکم برای اتصال و اتحاد داشته باشند از خداپرستی ملت، قران، پیامبر،قبله

اسلام عزیز ،تاریخ ملی کهن اگر ما کمی از زیاده خواهی فاصله گرفته و نگاه منطقی و عدالت محور را در سز لوحه زندگی اجتماعی ،سیاسی ،فرهنگی ...خود کنیم جامعه فاضله و شهری برای بهتر زندگی کردن دور از دسترس نیست خیلی نزدیک است .به نزدیکی نگاه محبت آمیز به هم

در پایان پیشنهاد میگردد قانونی در مجلس شورای اسلامی وضع شود هر فرد و یا نهادی کاری و عملی و حرفی و نوشته ای در جهت اختلاف جامعه نوشت و یا گفت برایش مجازاتی در نظر گرفته شود         

تقویت و توسعه تقوای الهی

بسم الله الرحمن الرحیم

تقوا ،معیار و سنجش عملکرد انسان ، در ابعاد مادی و معنویی است.تقوایعنی در هر لحظه فرد در محضر قدرت لایزال حق خود را مجسم کردن وقتی تقوا در زندگی کسی نهادینه شد دیگر آن فرد، خودش مامور، خودش است هم مامور است و هم قاضی آن وقت نه حقی ضایعه می کند و نه منکری را انجام می دهد و نه دست از معروفی می کشد آنچه که برای خود بد می داند برای جامعه و دیگران بد می داند اما متاسفانه تقوا در جامعه اجتماعی و سیاسی و اقتصادی ما در محاصره نیروهای خطرناکی افتاده که آن را از رمق انداخته اند.ریا ،ربا،دروغ ،تهمت،تکبر،حسادت ،حرص و...اینها آن تیرهای خطرناکی است که هر روز بر تنه تکیده تقوا می خورد و هر روز در جامعه ما ضعیفتر میشود .اما این رذایل اخلاقی خود را در لباسهای به ظاهر عام پسند و توجیه گر ستر می کنند.مصلحت اندیشی در اجرای حدود الهی هم  باعث تضعیف تقوای جامعه میشود.گروهای مرجع جامعه اگر در رفتار و عمل خود پایبند به اعمال حسنه نباشند یعنی عملشان با حرفشان هماهنگ نباشند موجب تضعیف تقوای اجتماعی میشوند.با این مقدمه میخواهم به این بپردازم تقوای سیاسی اجتماع ما کجا قرار دارد.در مواجه با منفعت  های گروهی ،مذهبی ،قومی ،زبانی مولفه تقوا کجا قرار دارد .آیا در اتخاذ تصمیمات و اجرای آنها چقدر بر مدار تقوا عمل می کنیم .در انتخاب همکاران چقدر توجه به تقوای آنها داریم در عمل آیا تقوا را بر هم مذهب بودن ،هم زبان بودن ،هم قوم بودن ترجیح داده ایم یا نه آن اشتراکات را بر تقوا .چقدر از عدم توجه به تقوای افراد باعث کاهش بهره وری و هدر رفت امکانات گردیده تا چه اندازه باعث ناراضی مردم شده است .در کاهش بسیاری از جرایم اجتماعی و اداری تاثیر گذار است .همانطور که در درمان جسمی پیشگیری بر درمان اولویت دارد.آیا در درمان امرض اجتماعی کیمیایی از تقوا برای پیشگیری از وقوع جرم بهتر یافت میشود.آیا بجد نظام ما ز به تقویت بنیانهای تقوا نیاز ندارد.آیا در کاهش بسیاری از پرونده های قضایی و اداری که سالیان برای رسیدگی آن وقت نیاز است و باعث از بین رفتن وقت و انرژی جامعه میشود نمی گردد .آیا باعث تقویت حس اعتماد عمومی نمی گردد.بسیاری از ریا کاریهای سیاسی و اجتماعی و چند چهره گی افراد از بین میرود .                

سه اصل برای فعال شدن مناسبات بین شيعه و سني

تحولات همگرايانه زيادي خصوصا بعد از انقلاب اسلامي، در فضاي جهان اسلام از خاستگاه مشترکات شکل گرفته است ولي تا دست یابی به وضعیتی فعال، پر کارکرد ، شاکله ساز ، مناسبات پرداز و تاثیر گذار فاصله بسیار داریم.

به گزارش شیعه آنلاین، رييس مرکز تحقيقات اسلامي مجلس شوراي اسلامي "اجتناب از دعوت یکدیگر به اهتداء"، "تمرکز بر مشترکات علمی"، و "رعايت انصاف و احترام در قبال یکدیگر" را سه اصل لازم الرعايه براي تنظيم مناسبات و ارتباط سازنده ميان علماي شيعه و سني ذکر کرد.

حجت الاسلام والمسلمين احمد مبلغي در نشستی پیرامون مناسبات علماي شيعه و سني در قم گفت: برقراری ارتباطات بین شیعه و سنی جهت خدمت مشترک به امت اسلامی بدون رعایت این اصول، یا به مناسبات منتهی نمی شود یا اگر بشود فاقد دوام یا عمق کافی است، و یا حتی مضر خواهد بود.

وي با اشاره به اينکه متاسفانه ما به مطالعات خرد بسنده کرده ایم گفت: مطالعات کلان معطوف به تنظیم و تعریف نوع مناسبات و تبیین ضوابط و قواعد آن در موضع ضعف قرار دارد؛ اگر نگوییم که در وضعیت صفر به سر می برد.

وي ادامه داد: اهمیت نگاه های کلان در این است که مناسبات را که امري چارچوب ساز و شاکله ساز است را محقق می کند و با تحقق آن هر طرف با امنیت کافی وعقلانیت لازم به تعامل با دیگری می پردازد  و چنین تعاملی مشکلات امت اسلامی که متشکل از شیعه و سنی هستند را حل می کند.

وی گفت: تحولات همگرايانه زيادي خصوصا بعد از انقلاب اسلامي، در فضاي جهان اسلام از خاستگاه مشترکات شکل گرفته است ولي تا دست یابی به وضعیتی فعال، پر کارکرد ، شاکله ساز ، مناسبات پرداز و تاثیر گذار فاصله بسیار داریم.

وي ادامه داد: مشترکات می تواند کانونی فعال برای فعالیت های مشارکت جويانه علماي شيعه و سني در کنار یکدیگر باشد به شرط آن که سه اصل یاد شده را رعایت کنند.

حجت الاسلام والمسلمين مبلغی رييس دانشگاه مذاهب اسلامي با اشاره به اينکه مشترکات نقش اساسي در همگرايي، تعالي، ارتباط انساني و تعاملي دارد و اصولا پرلايه و پرظرفيت هستند، افزود: همیشه می توان نقطه اساسي مشترکی را با هر کس پيدا و بر اساس آن با او گفت و گو کرد، ولی باید دانست شیعه و سنی نیازی به چنین تلاشی ندارند؛ چرا که لیست بلند بالا و تمام نشدنی از مشترکات در مقابل روی آن ها قرار دارد.

 

---

فایلهای پیوست:

 بسم الله الرحمن الرحیم

معمولا تغییراتی که هر روز در کنار ما رخ می دهد کمتر به آن توجه می کنیم .یا این که ناخودآگاه ما با پذیرش آن موضوع  کمتر حس برانگیختگی را برمی انگیزاند آما یک ناظر بیرونی با دیدن تغییر سریعتر متوجه میشود .مثل اینکه ما یک شخصی را در زمان طولانی نبینیم یعد از مدتی ببینیم آی فلانی چقدر چاق شدی ،یا لاغر شدی ،...تغییرات در سطح جامعه هم به همین روال هستند .فرصتی ایجاد شد تا سفری تابستانی برویم با همه خوبیهای زیادی که همه مردم ایران در سر تا سر مملکت دارند .از مهربانی ،خونگرمی و انسان دوستی که جای شکر دارد.اما آن تغییری که به چشم می آمد مسئله حجاب تبدیل به بد حجابی واگر این روند ادامه پیدا کند به بی حجابی  سوق پیدا می کند .که اصلا زیبنده نام جمهوری اسلامی ایران نیست .نیاز به آسیب شناسی جدی دارد.در بحث های کارشناسی نظام خانواده یا آموزش را سپر قرار می دهیم .اما واقع امر این است  بعضی دارند نشان می دهند هیچ اعتقادی به حجاب که یک امر مسلم دینی است ندارند.    

تا کی تندرویی و توهین به هم

بسم الله الرحمن الرحیم

هر چه از باب وحدت و انسجام جامعه اسلامی گفته شود تا به نقطعه ایده آل برسد کم است .به فراخور موقعیت هر   مسلمان همه وظیفه دارند تا برای اتحاد واقعی تلاش کنند.اتحادهای مصلحتی و شعاری ره به جایی نمی برد .این به آن معنا نیست که همه به مانند هم باشند آما این شدنی است که همه به آنچه دیگران باور دارند احترام بگذارند.ما بجای نهادینه کردن اختلاف در فقه که  این امر مسلمی در دین است بیشتر آن راتبدیل به نزاع و جنگ  می کنیم که این امر در راستای اهداف یهودیت و ملل استعماری غرب و شرق  و یا منفعت طلبی های قومی و مذهبی است  .  بایستی در این خصوص خیلی حرفه ای و مدرن بیندیشیم که آنچه  بعنوان اعتقاد ایمانی گروه دیگر محسوب  میشود از تعرض گفتاری و عملی مصون بماند و این عقلانی ترین کار ممکن است .این نیاز در نقاطی از کشور و یا جهان که گروهای مختلف مذهبی زندگی می کنند بیشتر احساس میشود.در کشور ما و مخصوصا سیستان و بلوچستان این مهم یک امر همیشگی و حیاتی است  که نگاه ودیدگاه مذهبی یک نگاه احترام محور و انسان  محور  باشد. خداوند با همه عظمت و کبریایی خود زمانی که انسانی از روی جهل و نادانی سنگی، چوبی،تمثال  انسانی     ،یا حیوانی را بعنوان خدا می پذیرد و خداوند با همه قدرت خود ناظر بر نادانی مفرط و حقیقی این  انسان است  باز به مسلمانان اجازه توهین به آن چوب و سنگ و غیره را نمی دهد وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن  دُونِ للّهِ فَيَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْم   ٍو آنهايى را كه جز خدا مى‏خوانند دشنام مدهيد كه آنان از روى دشمنى [و]  به نادانى خدا را دشنام خواهند داد    

.چرا چون بی ادبی و اسائه ادب از جانب یک مسلمان دور از شآن اوست نباید انسان مرتکب بی ادبی و لگوزی  شود .زندگی مسالمت آمیز طولانی و دراز مدت مردم این استان شاهد عینی این مهم است اگر بخشهای زیادی  از استان تحقیق میدانی شود چه بسیار از خانواده ها هستند که سر یک سفره شیعه و سنی در کنار هم زندگی می کنند.  ما متاسفانه این مسئله حیاتی از طرف دو نگاه متعصب محور داخلی و اندیشه سیاه تکفیری خارجی در  تهدید و احساس ناامنی است

1 .یک گروه همین های که در سالیان اخیر با انجام عملیاتهای انتحاری دست به کشتن آدمهای بیگناه می زنند و  یک معظل وارداتی از آنسوی مرزهای مملکت که مورد تایید هیچ عقل سلیمی نیست و خوشبختانه مردم  هوشمند و نخبگان دلسوز با راهنماییهای به موقع و اعلام انزجار و برائت از این اعمال برای همه مردم روشنگری  کردند آما آنچه امروز در کشورهای منطقه می گذرد و خون هزاران انسان بیگناه ریخته میشود بایستی درس عبرتی برای همه مردم مسلمان ایران باشد .که نتیجه تندرویی و اختلاف همانیست که در کشورهای منطقه در

 حال انجام است میوه تلخ آن آوارگی ،ریختن خونهای جوانان ،هتک حرمت زنان و ظلم به کودکان و پیران  است .سالیان طول می کشد تا آثار هولناک و دهشتناک این کارها از اذهان مردم این کشورها از بین برود شاید چندین نسل به نوعی سوخته شوند .

2 .یک گروه تندرو  هر گونه اهانت به مقدسات  را برای خود جایز می دانند .بعضی وقتا عملا فراموش می کنند این کشور نیاز به اتحاد ملی دارد به نظر می رسد چرا در اتحاد ملی مملکت دینی توجه نکنیم چرا انسان محوری نیندیشیم همه ملت  ایران اعم از مسلمان و غیر مسلمان تا همه زیر سایه اسلام به بالندگی ملی بیندیشند . اما بعضی  دوست دارند با بیان و بزرگنمایی اختلافات مذهبی و تحریک احساس مذهبی  یک تقابل بین مذاهب بوجود بیاید که  متاسفانه در غلیان احساسات مرگ عقل و منطق آغاز میشود .از هر گونه اقدامی که در تضاد با منافع ملی و اتحاد و انسجام ملی است بیشتر از دیگران حساس باشد .و از ایجاد هر گونه شکاف ملی بشدت پرهیز کند.

------------------------------------------------------

متاسفانه تندرویی و تعصب جاهلانه در اهل سنت و اهل تشیع وجود دارد و از انکار ظاهری آن هم انتفاعی حاصل نمیشود.سئوال این است چه باید کرد .وظیفه هر شخصی و یا هر نهادی و در مجموع وظیفه حاکمیت و ملت چیست .آیا باید در مقابل تندروان منفعل بود .آیا باید اجازه داد آنها هر کاری انجام بدهند.آیا جهان اسلام تمام  مشکلاتش حل شده است .مانده فقط بحثهای مذهبی و طلبگی و اگر حل نشد هر گروهی به فراخور زور و بازویش بر دیگری بتازد.آیا اسلام پیام آور وحدانیت و سعادت بشر که امروز این دو مذهب نماینده آن در جهان  هستند می تواند با این جنگها و اختلافات درونی پیام وحی و رسالت انبیا را به گوش جهانیان برساند.چرا جان  و  مال و آبروی مسلمان براحتی توسط مسلمان دیگر از بین میرود و هتک حرمت میشود.این اعمال چه منفعتی برای  اسلام و بشر امروزین دارد.مسلمانی که در فکر از بین بردن همنوع خود است پس چه کسی ندای وحدانیت  اسلام را به گوش ملل جهان برساند .نتیجه این اختلافات مسلمانان که مردم میانمار زنده زنده در آتش کباب  میشوند.یک انسان حاضر نمیشود حیوانی را در آتش بسوزاند و یا غیر شرعی آن را بکشد ولی با کمال تاسف در  جهان متمدن امروز انسانها در آتش جزغاله میشوند و ما عکسهای این جنایات را می بینیم و دلمان تکانی  نمیخورد.اگر در جنگلی چند تا حیوان را سر ببرند و بیندازند سازمانهای حقوق حیوان صدایشان بلند میشود ولی  گرداندگان این دستگاهای فریب کار از سوزاندن انسانها جیک نمی زنند حتما جرمشان مسلمان بودن است .اما  با کمال تاسف من و مای مسلمان یا گرفتار بحثهای تاریخی 1400 سال بیشتر هستیم و یا در تلاش اثبات  حقانیت یکی و طرد و تکفیر دیگری هستیم و هر چه اسلام فریاد می زند من دین تعادل و اعتدال هستم اما در ذهن من فقط یا افراط است و یا تفریط                             امام خمینی «ره» فرمودند:



آنهایی که می خواهند بین اهل سنت و تشیع فاصله ایجاد کنند نه سنی هستند و نه شیعه. آنها اصلا به اسلام کاری ندارند والا کسی که به اسلام اعتقاد داشته باشد در زمانی که ما باید با وحدت مسلمین پیروز بشویم به اختلافات و مسائل اختلافی دامن نمی زند. اینها نیست جز اینکه قدرتهای بزرگ فهمیده اند آن چیزی که آنان را عقب زده است اسلام و وحدت مسلمین و برادری بین همه امت اسلامی است از این جهت شروع کرده اند اختلاف ایجاد کنند… ما با هم برادر بوده و هستیم و خواهیم بود مصلحت ما مصلحت شماست . ما همه باید اسلام و قرآن را حفظ کنیم … هرگونه اختلاف به ضرر اسلام و به نفع دشمن به نفع آمریکا واسرائیل  است .
٪٪٪٪٪؟؟؟؟؟

            

 

بسم الله الرحمن الرحیم

همه ملت ایران آرمانشان است که کشوری سربلند و توسعه یافته داشته باشند و همه این آرزو را دارند تا به نوبه و توان خود در این آرمان همگانی مشارکت داشته باشند .این نه یک تعارف سیاسی است و نه یک خواسته منفعت طلبانه، .چرا و جگونه ،.طبع و سرشت انسان را خداوند در سازندگی گذاشته است .خداوند همه مواد اولیه را برای ساختن این جهان در طبیعت به ودیعه گذاشته است .در کنارهم گذاشتن و آمیختن این مواد و استخراج آن را از دل طبیعت در درون مایه انسانها گذاشته تا در کنار آبادانی دنیا به تعالی روحی و روانی نزدیک شوند.این همه جنب و جوش و تحرک در بشر جواب دادن به خواسته درونی آنها برای مشارکت در ساختن دنیا است . طبیعت و سرشت  انسانها از یک منبع واحد آفریده شده و الهام شده و در سرشت طبیعی هیچ فرقی ندارند و نهاد بشر شرقی و غربی و این قوم و آن قوم ندارد .ساختن این دنیا و مشارکت در آن در نهاد انسانها است و جواب دادن به این نیاز یک میل درونی و فطری است .زندگی تمام انبیاء و برزگان دین مبرهن این نکته است که در جهت آبادانی دنیا مشارکت کرده اند یک نیاز جسمانی است همانطور که انسانها برای نیاز روحانی محتاج بندگی خدایی واحد هستند ..همه ملتها و انسانهای که در دنیا طی ادوار مختلف تاریخ توانسته اند پیشرفت کنند و سرآمد دوران خود شوند به این نیاز فطری خود که نیاز مشارکت در ساختن وطن و یا آن محدوده جغرافیایی خود، جواب همگانی داده اند و همه را برای ساختن به مشارکت طلبیده اند .توانسته اند بیرق پیشرفت را بلند کنند و هیچ نگاهی گروهی و عقیدتی به این موضوع نداشته اند .نهاد خانواده کوچکترین مجموعه اجتماعی است اگر همه اعضاء برای اهداف خود تلاش و مشارکت داشته باشند و همه افکار در جهت اهداف پیشرفت خانواده متمرکز باشند در آن موفقیت بوجود می آید ولی اگر هر کسی به فکر خودخواهی و منفعت طلبی خودش باشد افکار در تضاد هم باشند نتیجه آن اختلاف و دور ریز همه موقعیت های مادی و معنویی خواهد بود .بایستی به این باور ویقین برسیم که ملت یک خانواده بزرگ هستند و زمینه مشارکت همه آنها برای رسیدن به اهداف بزرگ فراهم شود با این حال مردم بلوچ و مجموعه اهل سنت در جهت جوابگویی به این خصلت طبیعی بشر که همان میل به ساختن و تولید است زمینه لازم و کافی را برای خود مهیا ندیده اند .بایستی برای دلسوزان مملکت و مسئولان آن این یک افتخار باشد که ملت برای ساختن و مشارکت در آن این همه علاقه مند هستند و این علاقه مندی با بهترین وجه پاسخ داده شود تا به یاس و ناامیدی تبدیل نشود .

آرمان مردم در کشور این است که بر اساس قانون با آنها رفتار شود و باز این هم یک افتخار برای مسئولان باشد که مردم در مدارو مختصات قانون مطالبات ،خود را مطالبه می کنند .فصل سوم قانون اساسی حقوق ملت را به خوبی تصریح کرده است

فصل سوم‌: حقوق ملت‌

اصل 19 ـ مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی ‌برخوردارند و رنگ‌، نژاد، زبان و مانند اینها سبب امتیاز نخواهد بود.
اصل 20 ـ همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون‌قرار دارند و از همه حقوق انسانی‌، سیاسی‌، اقتصادی‌، اجتماعی وفرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند.
اصل 21 ـ دولت موظف است حقوق زن را در تمام جهات بارعایت موازین اسلامی تضمین نماید و امور زیر را انجام دهد:
1 ـ ایجاد زمینه‌های مساعد برای رشد شخصیت زن و احیای حقوق مادی و معنوی او.
2 ـ حمایت مادران‌، بالخصوص در دوران بارداری و حضانت فرزند،و حمایت از کودکان بی‌سرپرست‌.
3 ـ ایجاد دادگاه صالح برای حفظ کیان و بقای خانواده‌.
4 ـ ایجاد بیمه خاص بیوگان و زنان سالخورده و بی‌سرپرست‌.
5 ـ اعطای قیمومت فرزندان به مادران شایسته در جهت غبطه آنهادر صورت نبودن ولی شرعی‌.
اصل 22 ـ حیثیت‌، جان‌، مال‌، حقوق ، مسکن و شغل‌اشخاص از تعرض مصون است مگر در مواردی که قانون تجویز کند.
اصل 23 ـ تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ‌کس رانمی‌توان به صرف داشتن عقیده‌ای مورد تعرض و مؤاخذه قرار داد.
اصل 24 ـ نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادندمگر آن که مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد. تفصیل آن راقانون معین می‌کند.
اصل 25 ـ بازرسی و نرساندن نامه‌ها، ضبط و فاش‌کردن‌مکالمات تلفنی‌، افشای مخابرات تلگرافی و تلکس‌، سانسور، عدم‌مخابره و نرساندن آنها، استراق سمع و هرگونه تجسس ممنوع است‌مگر به حکم قانون‌.
اصل 26 ـ احزاب‌، جمعیتها، انجمنهای سیاسی و صنفی وانجمنهای اسلامی یا اقلیتهای دینی شناخته شده آزادند، مشروط به‌این که اصول استقلال‌، آزادی‌، وحدت ملی‌، موازین اسلامی واساس جمهوری اسلامی را نقض نکنند. هیچ‌کس را نمی‌توان ازشرکت در آنها منع کرد یا به شرکت در یکی از آنها مجبور ساخت‌.
اصل 27 ـ تشکیل اجتماعات و راه‌پیماییها، بدون حمل‌سلاح‌، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است‌.
اصل 28 ـ هر کس حق دارد شغلی را که بدان مایل است ومخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند.
دولت موظف است با رعایت نیاز جامعه به مشاغل گوناگون برای‌همه افراد امکان اشتغال به کار و شرایط مساوی را برای احرازمشاغل ایجاد نماید.
اصل 29 ـ برخورداری از تامین اجتماعی از نظر بازنشستگی‌،بیکاری‌، پیری‌، از کارافتادگی‌، بی‌سرپرستی‌، در راه‌ماندگی‌، حوادث‌و سوانح و نیاز به خدمات بهداشتی و درمانی و مراقبتهای پزشکی‌به صورت بیمه و غیره حقی است همگانی‌.
دولت مکلّف است طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم‌، خدمات و حمایتهای مالی‌فوق را برای یک‌یک افراد کشور تامین کند.
اصل 30 ـ دولت موظف است وسایل آموزش و پروش رایگان رابرای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل‌تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفایی کشور به طور رایگان‌گسترش دهد.
اصل 31 ـ داشتن مسکن متناسب با نیاز، حق هر فرد و خانواده‌ایرانی است‌، دولت موظف است با رعایت اولویت برای آنها که‌نیازمندترند بخصوص روستانشینان و کارگران زمینه اجرای این اصل‌را فراهم کند.
اصل 32 ـ هیچ‌کس را نمی‌توان دستگیر کرد مگر به حکم وترتیبی که قانون معین می‌کند. در صورت بازداشت‌، موضوع اتهام‌باید با ذکر دلایل بلافاصله کتبا به متهم ابلاغ و تفهیم شود و حداکثرظرف مدت بیست و چهار ساعت پرونده مقدماتی به مراجع‌صالحه قضائی ارسال و مقدمات محاکمه‌، در اسرع وقت فراهم‌گردد. متخلف از این اصل طبق قانون مجازات می‌شود.
اصل 33 ـ هیچ‌کس را نمی‌توان از محل اقامت خود تبعید کردیا از اقامت در محل مورد علاقه‌اش ممنوع یا به اقامت در محلی‌مجبور ساخت‌، مگر در مواردی که قانون مقرر می‌دارد.
اصل 34 ـ دادخواهی حق مسلم هر فرد است و هر کس‌می‌تواند به منظور دادخواهی به دادگاههای صالح رجوع نماید، همه‌افراد ملت حق دارند این‌گونه دادگاهها را در دسترس داشته باشند و هیچ‌کس را نمی‌توان از دادگاهی که به موجب قانون حق مراجعه به‌آن را دارد منع کرد.
اصل 35 ـ در همه دادگاهها طرفین دعوا حق دارند برای خودوکیل انتخاب نمایند و اگر توانایی انتخاب وکیل را نداشته باشندباید برای آنها امکانات تعیین وکیل فراهم گردد.
اصل 36 ـ حکم به مجازات و اجرای آن باید تنها از طریق‌دادگاه صالح و به موجب قانون باشد.
اصل 37 ـ اصل‌، برائت است و هیچ‌کس از نظر قانون مجرم‌شناخته نمی‌شود، مگر این که جرم او در دادگاه صالح ثابت گردد.
اصل 38 ـ هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار و یا کسب اطلاع‌ممنوع است‌، اجبار شخص به شهادت‌، اقرار یا سوگند مجاز نیست‌و چنین شهادت و اقرار و سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است‌.
متخلف از این اصل طبق قانون مجازات می‌شود.
اصل 39 ـ هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون‌دستگیر، بازداشت‌، زندانی یا تبعیدشده به هر صورت که باشدممنوع و موجب مجازات‌است‌.
اصل 40 ـ هیچ‌کس نمی‌تواند اعمال حق خویش را وسیله اضرار به‌غیر یا تجاوز به منافع عمومی قرار دهد.
اصل 41 ـ تابعیت کشور ایران حق مسلم هر فرد ایرانی است ودولت نمی‌تواند از هیچ ایرانی سلب تابعیت کند، مگر به درخواست‌خود او یا در صورتی‌که به تابعیت کشور دیگری دراید.
اصل 42 ـ اتباع خارجه می‌توانند در حدود قوانین به تابعیت‌ایران درایند و سلب تابعیت این‌گونه اشخاص در صورتی ممکن‌است که دولت دیگری تابعیت آنها را بپذیرد یا خود آنها درخواست‌کنند.

ملت ایران در مشارکتهای افقی از قبیل شرکت در راهپیماهیها مختلف و در صحنه هایی که مربوط به دفاع از انقلاب و نظام بوده هیج کوتاهی و اهمال کاری نکرده اند اما در آن طرف در مشارکتهای عمودی که به وظیفه دولت و حاکمیت برمی گردد که همان ایجاد زمینه برای مشارکت در ساختن مملکت مهیا نشده است

مواردی هستند اگر در عمل نسبت به رفع آن اقدام شود می تواند از کارهای ماندگار دولت تدبیر و امید جناب دکتر روحانی باشند و با توجه به نامگذاری این دولت بنام تدبیر و امید و راهبرد اعتدالگرایانه جناب دکتر این امید است روی مشکلات مردم با تدبیر برنامه ریزی کنند و مشکلات کوچکی فقط مشمول زمان شده اند حالا بعنوان مطالبه مطرح شده اند حتی می توان گفت اگر به قانون عمل شود ما مشکلی نخواهیم داشت اما مشکل از وقتی است که ما به قانون عمل نمی کنیم

1 .شعار وحدت ،چرا هنوز می گوییم شعار، کی و چه زمانی این وحدت را به شعور و عمل تبدیل کنیم ،آیا بیش از سه دهه کافی نیست ما به این مهم براساس نص صریح قرآن کریم   وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ چنگ بزنیم و در حرف و عمل آن را نصب العین خود قرار دهیم . حرف و عمل به تفرقه را در نهان و آشکار جرم و خیانت به کشور تلقی کنیم و چه در تقسیم فرصت ها و یا تحمل مشکلات همه را به اتحاد و یکپارچگی دعوت کنیم و زیاده خواهان و فرصت طلبان را با منطق و عمل به اعتدال گرایی بسویی وحدت دعوت کنیم

2 .اعتماد و ایمان در تواناییهای همه ملت ایران ،بعضی از تنگ نظران و کوتاه فکران تمام تلاش خود را می کنند که بی اعتمادی بین اقوام و مذاهب را در ارکان مختلف نظام زنده و بارور کنند و از این منظر فقط برای خود کلاهی نمدی بدوزند .هرچه بی اعتمادی بیشتر شود از آن طرف شعاع و محیط دایره اختلاف بیشتر میشود .هر چه گفتگو بیشتر گردد بدگمانی های توهم زا نسبت به هم  کمتر میشود و زمینه ارتقای اعتماد عمومی در جامعه بیشتر میشود .وقتی نگاه از بالا به پایین تغییر کند و به این باور رسیده باشد که همه انسانها دارای تواناییهای به الفعل هستند.و از توانمندی افراد در جهت توسعه استفاده بهینه شود.در نبود احزاب فراگیر و شناسامه دارمدیریتهای محفلی و شبانه در سیستمهای اداری قوت می گیرد و این مدیریتها از حضور هر توانمندی به شدت احساس خطر می کنند .خود را در دید قضاوت همگانی و یا مشارکت همه جانبه تن نمی دهند و در حلقه انحصار مدیریتی هر آنچه دلشان می خواهد انجام می دهند لذا حلقه مفقوده توسعه استان مدیریت مشارکتی  است .هر گونه مقاومت یعنی ظلم به استان و کشور می باشد. اما این هنر مدیریت است که از توان و انرژی نیروی کار خود به بهترین وجه استفاده کند .ضمن اینکه  اعتماد مردم به حاکمیت و اعتماد حاکمیت به مردم در گرو همکاری متقابل بیشتر و مستحکمنر میشود و باعث تقویت بنیانهای امنیت ملی میشود .

3.نگاه  حاکم دربعضی از مسئولین و روسای دستگاههای مختلف در استان و نحوه عملکرد آنها نیاز به تغییر جدی و اساسی دارد .کدام نگاه ،نگاهی که چشم خود را بر واقعیت های موجود استان بسته اند .متاسفانه در روند تصمیم گیریهای، واگذاری  مسئولیتها  ، در استخدامهای موقت و دائمی مردم بلوچ و نمایندگان اندک آنها در سیستمهای اداری در نظر اکثر مسئولین اداری استان مد نظر قرار نمی گیرند. روند حذفی و گوشه گیر کردن .بسیاری از دلسوزان کشور علی الرغم اینکه بخشی از حاکمیت بودند اتفاق افتاد .شما تصور کنید عقبه همان جریان در استان با مردم بلوچ و اهل سنت که دستشان به جایی بند نیست چه کردند.عوارض این کارها ایجاد تبعیض ،بدبینی بین اقوام و مذاهب است  .کسانی که در طول سالیان متمادی دارای انواع پیوندهای سببی و نسبی مختلف هستند و دوستیها و رفاقت های چندین ساله بخاطر زیاده طلبی و خودخواهی عده ایی کوچک از بین می رود و فضای یاس و ناامیدی برای علاقه مندان به سربلندی وطن بوجود می آید و از طرفی فضا برای مانور تندروان ایجاد میشود.بیهوده ترین کار ایجاد فضا برای تندروان و متعصبان شیعه و سنی است .بایستی این دغدغه جدی مسئولین مملکتی باشد تا فضای آرام و برادری و برابری در استان تقویت و نهادینه کند و با متخلفین برخورد جدی کنند    .متاسفانه نگاه یکجانبه به یک بخش یکی از عوامل عدم توسعه یافتگی بخشی دیگر از استان میشود.برای تعدیل بسیاری از مشکلات چاره ایی جز اجرای قانون نیست .هر کس مطالبه ای غیر قانونی و یا فرا قانونی داشت به قول عام دهنش را گل بگیرند

4 . یکی از مشکلات کشورتقیه سیاسی افراد است .افراد بر اساس منفعت طلبی سیاسی خود در هر طیفی که  پیروزی شد قرار می گیرند .مردم بلوچ و اهل سنت بخاطر عدم ارتباط مستقیم و تاثیرگذار با مسئولین مملکتی، آرایشان مصادره به مطلوب افراد و جریانهای خاص میشود .در مرکز اعلام و پیگیری میشود استان سیستان و بلوچستان بالای 85 درصد مشارکت داشتند واز این مشارکت بالا در مشارکت سیاسی و اداری چه سهمی برای مردم بلوچ و اهل سنت قائل میشوند .در اداوار گذشته سهم چشمگیری حاصل نشده .اگر باز کسانی نگویند دولت شرکت سهامی عام نیست . انشاء الله دولت تدبیر و امید شعار اعتدال را در استان عملی خواهد کرد و این شعار تبدیل به شعور و باور عمومی تبدیل خواهد شد و به بصیرت همگانی جامعه تبدیل خواهد شد.

5 .نگاه مردم یک نگاه ملی است .چشم آنها به تحولات مثبت مملکت دوخته است .مردم همیشه منتظرند با دیده مثبت و برابر و قانونمند به آنها نگریسته شود .        

يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ ﴾اى مردم ما شما را از مرد و زنى آفريديم و شما را ملت ملت و قبيله قبيله گردانيديم تا با يكديگر شناسايى متقابل حاصل كنيد در حقيقت ارجمندترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست بى‏ترديد خداوند داناى آگاه است . انتظار ملی و اسلامی است که ما نگاه بر اقوام را بر اساس آموزه های اسلامی هماهنگ کنیم . این نباشد قومی خود را برتر از قومی دیگر بداند همه گرفتاری ما با دنیای سلطه در همین است که نگاه آنها به ملتهای دیگر نگاهی از بالا به پایین است نه نگاهی برابر پس این بدور از منویات اسلامی است ما در جامعه خود به همدیگر این نگاه را داشته باشیم اگر اینطور باشد ما خود سلطه گران کوچکی هستیم که نیاز به اصلاح در رفتار داریم .نگاه عام و عمومی و فراگیر بلوچ به قومیت همین است .خداوند ما را در این نکته از جامعه جهانی آفریده و به آن راضی هستیم و این قومیت خود را نه در برابر دیگر اقوام یک برتری می دانیم و یا خدای نکرده یک ضعف،  برتری فقط برای کسانی است که تقوای الهی پیشه کنند که این تقوا در زبان و لباس و قومی خاصی محدود نمیشود و جهانشمولی آن همگانی است .     

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُونُواْ قَوَّامِينَ لِلّهِ شُهَدَاء بِالْقِسْطِ وَلاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلاَّ تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد براى خدا به داد برخيزيد [و] به عدالت‏شهادت دهيد و البته نبايد دشمنى گروهى شما را بر آن دارد كه عدالت نكنيد عدالت كنيد كه آن به تقوا نزديكتر است و از خدا پروا داريد كه خدا به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است .

ادامه نوشته

مشترکات زبان بلوچی با گویش های اطراف جیرفت(قلعه گنج ، کهنـوج، منوجان ،نودژ، جگین و...(4)

کــُـرْآنَــئ بَـلـۏچی بَــــدَلْ گــَـپّ= ترجمه ی قرآن

به بلوچی:

                           بِسْم الله الرَّحمنِ الرَّحیم

*. شَهْرُرمضان الَّذی اُنْزِلَ فیهِ القرآنْ هُـدَیً لِـلـنّـاسِ وَبَیِّـنٰـتٍ مِّنْ الهُدیٰ واْلْفُرْقانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْکـُـمُ الْشَهْرَفَـلـْـیَصُمْهُ وَ مَن کان مَریضاً أَوْ عَلیٰ سَفرٍفَـعِـدَّةٌ مِن اَیّـامٍ أُخَـریُـریـدُ الـلّهُ بِـکـُـم الْـیُـسْـرَوَلایُـریدُ بِـکـُـمُ الْعُسْـرَوَلِتُـکـْمِـلوا العِـدَّةَ وَلِتُکـَـبِّروالـلّهَ عَلیٰ ماهَـدیٰـکـُـم وَ لَـعَـلَّـکـم تَشْکـُـرُون*

تـرجمه ی بَـلوچی= بَـلـۏچــی بَـدَلْ گــَـپّ

           پَه نام الله که بازْ بَکـْـشـۏک ومهربانِــنـْت

(( رمَضانْ ماهِـڃ که یـڃ ماها کــُـرْآنْ یــِڃـرْآتْکــَـه پَـه انسانـَـئ هدایت و راهْـبَـلـَـدْ بَـیَگا گـۏن نِـشانِـیانِـڃ چَـه هدایت وراهْـبَـلـَـدیِ حَـکّ وباطل؛ گــُـرا هرکــَـسڃ که چَه شما ماهـا بـِگِــنْدیتّ ؛ رۏچَـگـا بِـدرایتّ و آ کــَـسڃ که مریضِـن یا که سفراهِـنْ؛دِگِه رُۏچان رُۏچَگ بـِداریتّ؛الله شُمَـئ راحَــتِـیا لۏ̈طـیتّ؛ نه که شُمَـئ زَحْـمَـت وآزارا؛رُۏچَگان پورَه کــَـنِـت و هُـدایــا مَـزَنْ بِـزانِـتْ که آهِـیا شمارا راهْـبَـلـَـد وهدایت کــُـرْتــَه تا که شما هُـداهــَـئ شُکـْـرا جا بـِـیـارِت))          

ترجمه ی فارسی:

(رمضان ماهی است که درآن قرآن نازل شد جهت هدایت وراهنمایی انسان ونشانه هایی ازهدایت پس آنْ کس از شما که آن ماه را دریابد؛روزه بدارد. وآن کس که مریض یا درسفراست؛روزهای دیگری روزه گیرد.خداوندراحتی شما را می خواهدنه زحمتـتان را؛روزه ها را تکمیل کنیدو بزرگ بشمرید خداوند را چون شما راهدایت کرده است.تا که شکرگزاری نمایید.)

کــُـرْآنـَـئ بَـلـۏچی بَــــدَلْ گــَـپّ =  ترجمه ی قرآن به بلوچی:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

إِنَّآ أَنْـزَلْـنــٰهُ فِى لَـيْـلَةِ ٱلْـقَـدْرِ (1)

 وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا لَـيْلَةُ ٱلْـقَـدْرِ( 2)

 لَـيْلَةُ ٱلـْـقَـدْرِ خَيْرٌۭ مِّنْ أَلْـفِ شَهْرٍۢ(3)

 تَـنَـزَّلُ ٱلْـمَـلَـٰٓـئِـكـَـةُ وَٱلرُّوحُ فِـيهَا بِـإِذْنِ رَبِّـهِم مِّـن كـُـلِّ أَمْرٍۢ(4)   

         سَلــٰـمٌ هِـىَ حَــتَّىٰ مَطْــلَـعِ ٱلــْـفَـجْـرِ(5)

ترجمه ی بلوچی = بَلـُـۏچی بَـدَلْ گــَـپّ:◄:   

پَـه نامِ الله کِه بازْ بَکـْشۏک ومهربانِــنْتّ

۩ بڃ شکّ ما کــُـرْآنْ شَپِ کــَـدْرْا یـڃـر آرْتّ

۩  اُ  تَـوْ نَـزانَـئ  که کــَـدْرَئ شَپْ چِـیِّـنْـتّ

۩ کــَـدْرَئ شَـپْ چَـه هَزارْ ماها بهتِـرِنْـتّ

۩ فرشتَـهانْ و جبراهـیل گۏن الـلـّـهَـَـئ اَمْـرا پَه

تمامڃن کارانی بارَها یڃر کایَـنْـتّ

۩ آ  شَـپْ رحمت و سلامَـتَـئ شَـپِـنْـتّ تا وَهْـدِڃ که رۏژنا بیتّ و  بامگـُـواه

ترجمه ی فارسی: ◄:                   

1.بدون شک ما آن (قرآن) را در شب قدر نازل کردیم

 2«و تو چه می‌دانی که شب قدر چیست؟»

 3.شب قدر از هزار ماه بهتر است»

 4.فرشتگان و جبرئیل در آن شب با اجازه پروردگارشان برای

 هرگونه کاری نازل می‌شوند

5 .آن شب، شب سلامت و رحمت است تا طلوع صبح»

بـِسْمِ الـلـّه الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ۩
اَلْحَمْدُ لِـلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ۩ اَلرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ۩مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ۩اِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ۩ اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ ۩ صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ۩

تَرجمه بلوچی= بلۏچی بَــدَلْ گــَـپّ

پَه نامِ الـلـّهْ کِه بازْبَکـْـشُۏک ومهربانِـنْـت ۩ شُکـْراَلـلـّهَـَئ کِه هُـداهِـنْـتْ دوجهانَـئ ۩ بازْبَکـْ‌شۏک ومهرَبانِـنْـت ۩ مالک وواجَهِـنْتّ؛ جَزا و پاداشَـیْحْ رُۏچا ۩ ما پَـکـَـتْ تَـرا عبادت کـَـنِـنْ و تَـهْـنا چَـه تَـوْ کمک ویاری لـُـۏ̈طِن۩ مارا پَـه راسْتِڃن راها هدایت بِکــَـنْ ۩ آ  کــَـسانی راها کِه تَـوْآیان نعمت وخوشی داتْ غیرْچَـه کـَـسانِـڃ کِه تـَـوْگــَــزَبْ کـُـتْ آیانی سَرا ونَه هَـنْ کِه؛؛ چَــــه گــُـمْراهان ۩

بِسمِ  اللهِ  الرَّحْمٰنِ  الرَّحیم 

(قُلْ هُـوَ اللـّٰـهُ أَحَدٌ (١)الـلــّٰهُ الصَّمَدُ (٢)لَـمْ یَـلِـدْ وَلَـمْ یُولَـدْ (٣)وَلَـمْ یَكُـنْ لَـهُ كُـفُـوًا أَحَدٌ) (٤)

ترجمه ی بلوچی = بَـلـۏچی بَــدَلْ گــَـپّ

بُـگــُـشْ کِه الـلـّـه یَـکــِّـڃ ؛ مَــ̈طـّـی نِـڃ ۩ الله بـِڃ نیاز؛؛ بـِڃ احتیاجـِـنْـتّ چَـه مَوْجودان ۩ چُـکّ وزَهْگْ نـَیاریتّ وچَـه مَوْجودان پیدا نَـبـیـتــَّگ ۩ هِـچّ مَوْجودِڃ مثلِ الـلـّه وگــُـۏن آهِـیـا بَـرابرنـَـهـِـنْـتّ۩

کــُـرْآنـَــئ بَـلـۏچی بَــــدَلْ گــَـپّ= ترجمه ی قرآن به بلوچی:(4)◄:   

بسم الله الرّحمن الرّحیم

وَاسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ وَإِنَّهَا لَكَبِیرَةٌ إِلّا عَلَى الْخَاشِعِینَ

الَّذِینَ یَظـُـنُّونَ أَنـَّهُمْ مُلاقُو رَبِّهِمْ وَأَنـَّهُمْ إِلـَیْهِ رَاجِعُونَ ...

(ازسوره ی بقره)◄:   

ترجمه ی بلوچی = بَلـُـۏچی بَـدَلْ گــَـپّ:◄: 

پَـه نامِ الله کِه بازْ بَکـْشۏک ومهربانِــنْتّ

چَـه صبرونــُـمازوانَگا کمک گِـرِتْ که پَه غیرْ چَه

الـلـّـهَـَئ تـُـرْسۏکان وسادگِڃـن مَـرْدُمانْ ؛ آسانی

نڃـسْـتِـن؛ هَـما کــَـسانـِڃ که فکر کــَـنَـنْـتّ گـُـۏن

الـلـّٰـها مُـلاکاتْ کــَـنَـنْـت پَـدا آهی نِـڃمَگا رَوَنْـتّ

بسم الله الرّحمن الرّحیم

  أَلـَـمْ یَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى (٣٧)ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ

فَسَوَّى (٣٨)فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّكَرَ وَالأنْثَى) (39)أَلَـیْسَ ذَلِـكَ

بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى) (٤٠) (ازسوره ی قیامت)

ترجمه ی بلوچی = بَلـُـۏچی بَـدَلْ گــَـپّ:◄:   

پَـه نامِ الله کِه بازْ بَکـْشۏک ومهربانِــنْتّ

اَیا انسان چَـه ناچیـزّڃن مَنی وشَـهْوَتِـڃ نَـهِـنْـتّ؟! ۩ که پَـدا

چَـه ڌِکــِّـڃن وُۏنِـڃ جۏرْ بیتّ پَدا دُوارَگْ اَلـلـّٰـها پَـیْـمْ کــُـتْ  اُ  پَـدا

آهی بدنی بَرۏبَـر کـُـرْتْ ۩ پَـدا چَـه آهِـیا جَـنِـڃـن ومَرْدِڃـنی اَڌّ و

پَـیْمْ کــُـتْ ۩ اَیـا یـڃ الـلـّـه نَـتــُـۏنْ مُـرْدَگان زِنْـدَگْ بِـکــَـنْت؟! ۩

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 اِنَّ هٰــذَا الـْـقـُـرآنَ یَهْـدی لِلْــَّـتی هِیَ اَقـْـوَمُ

ترجمه ی بلوچی = بَلـُـۏچی بَـدَلْ گــَـپّ:◄:   

هَـکـیکــَـت که یِـڃ کــُـرآنْ گــُـۏنْ گِهْـتِرڃـن و مُـهْـرْتِـرڃـن

راهـانْ؛ هدایت وراهْـبَـلَـد کـــَــنْـتّ

سورۀ  فیل  مکــّی  و  (5)  آیه  است

بسم  الله  الرحمن  الرحیم 

(أَلَمْ تَرَ كـَـیْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ (١) أَلَمْ

یَجْعَلْ كـَـیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ (٢) وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ

طَیْرًا أَبَابِیلَ (٣) تَرْمِیهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّیلٍ (٤) فَجَعَلَهُمْ

كـَـعَصْفٍ مَأْكُولٍ) (٥)

ترجمه ی بلوچی = بَلـُـۏچی بَـدَلْ گــَـپّ:◄:   

پَـه نامِ الله کِه بازْ بَکـْشۏک ومهربانِــنْتّ

اَیـا تَـوْ نَدیتّ که اَلـلـّٰـها گـُـۏنْ پیلْ سُواران

(اَبْرَهی لشکرا) چـڃ کــُـتْ؟؟ ۩ اَیا دَوْری نَداتَـنْتّ آیانی

   ̈طۏ̈طـَل ونـَکـْـشَه پَـه گـُـمْراهِـیا؟؟ ۩  اُ  رُمْبْ رُمْـبا

آیانی راهَـئ سَرا مُرْغ  وابابیلی راهْ داتْ ۩  که گۏن

کــَـسانڃن

ڌۏک آیانْ بِجَـنـَـنْتّ!! ۩  پَـدا آ لشْکری

چُـشْ  وارْتَگِـڃـن کاها چُنْـڌ چُـنْڌ کــُــتَـنْـتّ ۩

 بسم  الله  الرحمن  الرحیم 

وَالتـِّـینِ وَالزَّیْتُونِ (١)وَطُورِ سِینِینَ (٢)وَهَذَا الْبَلَدِ الأمِینِ (٣)

لَقَدْ خَلَقْنَا الإنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ (٤)ثـُـمَّ

رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِـلِینَ (٥)إِلّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا

الصَّالِحَاتِ فَلَهُمّْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ (٦) فَمَا یُكَذِّبُكَ

بَعْدُ بِالدِّینِ (٧) أَلـَیْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِینَ) (٨)

کــُـرْآنَــئ بَـلـۏچی بَــــدَلْ گــَـپّ= ترجمه ی قرآن به بلوچی:(2)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

وَالْعَصْرِ(١)إِنَّ الإنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ(٢)إِلّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ

عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَـقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ(٣)

ترجمه ی بلوچی= بَــلـۏچی بَــدَلْ گــَـپّ

پَه نامِ الـلـّهْ کِه بازْبَکـْـشُۏک ومهربانِـنْـت(1)

سَـوْگِـنْـد و کــَـسْم پـَـه زَمانَگ ورۏزگارا ۩

هَکـیکــَـتْ کِه پَهْـکِـڃـنْ انسانْ

زَلـَــڗ ونـُـکـْـسانَـئ تُـۏکایـِــنْتّ۩

غَـیْرْ چَـه  آ  کــَـسانِـڃ کِه ایمانِـش آرْتَـگ و

نِـڃـکِـڃن عَـمَـلِـشْ کــُـرْتَـه یَـکـْـدِگِـرا

سۏگـَـه کـَـنـَـنْـت پـَـه حَـکّ و صَـبْرا  یادْ دَیَــنْـت ۩

بِسم  الله  الرحمن  الرحیم 

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ(١)مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ(٢)

وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقـَـبَ(٣)وَمِنْ شَرِّ

النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُـقـَـدِ (٤)وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ(٥)

ترجمه ی بلوچی = بَـلـۏچی بَـدَلْ گــَـپّ

پَه نامِ الـلـّهْ کِه بازْبَکـْـشُۏک ومهربانِـنْـت(1)

بُـگــُـشْ کِه پَناه بَرُنْ پَـه رَبِّ بامْـگـُـواهِـڃـن سَـباهـا ۩

چَـه شِـرِّ تَمامِـڃـن مَوْجودانِـڃ که هُـدایا پَـیْـمْ کــُـرْتَـگــَـنْ ۩

اُ   چَـه شِــرِّ شَـیْطانـانِـڃ کِه شَـپَـئ تـَـهـارُۏکِـیا کایَـنْـتّ ۩

اُ  چَـه شِـرِّ جادوگرانِـڃ که گِـرَنْـچانْ دَمْ جَـنَـنْـتّ ۩ 

اُ چَـه شِــرِّحسود و کِڃـنَـگِـیانْ؛ وَهْـدِڃ که حسَـدّ کــَـنـَـنْـتّ۩        

بسم  الله  الرحمن  الرحیم 

قُـلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ(١) مَلِكِ النَّاسِ (٢) إِلـٰـهِ النَّاسِ(٣) مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ

الْخَنَّاسِ(٤) اَلَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ(٥) مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ(6)

ترجمه ی بلوچی= بَـلـۏچی بَـدَلْ گــَـپّ

پَه نامِ الـلـّهْ کِه بازْبَکـْـشُۏک ومهربانِـنْـت(1)

بُـگــُـوَشْ کِه پَناه بَرُنْ پَـه رَبِّ انسانْ ۩ پادْشـاه ومالک انسانْ ۩

انسانـَئ الله ۩  چَـه شِـرِّ پَـناهِـڃنْ وَسْـواسْ پَـیْـمْ کــَـنـُـۏکانْ ۩

 کــَــسِڃ که انسانانی سِڃنَگ ودِلان وَسْوَسَه دَوْرْ داتْ ۩

  چَـه جِـنّانَـنْـتّ و یا کِه چَـه انسانانْ ۩ 

بر گرفته از وب زبان بلوچی

بسم الله الرحمن الرحیم

 

ظرفیت مشارکت طلبی مردم استان

ظرفیتها و پتانسیلهای مختلف طبیعی که در استان خداوند به ودیعه گذاشته از راهیابی به آبهای آزاد دنیا ،تا منابع معدنی بسیارغنی ،و توانایی در تولید محصولات متفاوت کشاورزی خارج و داخل فصل ،و آب و هوای متفاوت و چهارفصل در یک فصل ،تا مرزهای طولانی آبی و زمینی  از مزیتهای بالقوه استان هستند که هر کدامشان برای توسعه اقتصادی استان شرایط کافی دارند اما این ظرفیتها به فعلیت کامل تبدیل نشده اند

 

اما این مقدمه برای آن بود در کنار آن توانمندیهای زیربنایی ، توانمندی مدنی و اجتماعی این مردم  یا همان مشارکت طلبی آنها در صحنه های مختلف که ظهور و بروز پیدا می کند .مردم استان همواره با خرد جمعی همه ملت ایران هماهنگ و همصدا بوده اند .هر اندیشه ایی که  ملت ایران را پای صندوقهای آرا کشانده همان اندیشه هم مردم استان را برای مشارکت و رفع مشکلاتشان وارد صحنه نموده است .این مشارکت طلبی یعنی کلید حل مشکلات ما از داخل این صندوق آرا بیرون  می آید .آنچه تا به حال اتفاق افتاده این مشارکت مردم با اعتنا و توجه ویژه از طرف مسئولین همراه نبوده است .درانتخابات اخیرریاست جمهوری و شوراها  باز هم این حس مشارکت طلبی مردم استان به نحوه شایسته ای به نمایش گذاشته شد که آنها چه علاقه و حسن نیتی به نظام و مملکت خود دارند و یک نیاز ضروری است که دولت تدبیر و امید جناب آقای دکتر روحانی به  این ظرفیت مشارکت طلبی مردم و امیدی که به آن دارند عنایت ویژه نموده و پاسخی در شآن و منزلت آنها داده شود .        

فیلم‌نامه‌ای که رهبر انقلاب را عصبانی کرد

کد خبر: ۳۲۶۵۶۵

تاریخ انتشار: ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ - ۲۱:۵۸

فیلمنامه «بدوک» اثر مشترک سید‌مهدی شجاعی و مجید مجیدی 25 سال پس از تالیف از سوی انتشارات نیستان منتشر شد.

 

به گزارش مهر، انتشارات کتاب نیستان فیلمنامه «بدوک» اثر مشترک نوشته شده توسط سید مهدی شجاعی، مجید مجیدی را منتشر کرد.

 

متن فیلمنامه بدوک که در قالب کتابی 77 صفحه‌ای منتشر شده در زمستان سال 67 و در زاهدان تالیف شده است. این اثر روایتی است از مظلومیت کودکان ایرانی ساکن منطقه سیستان و بلوچستان.

 

داستان بدوک روایتی از زندگی یک خواهر و برادر نوجوان به نام‌های جعفر و جمال است. آنها که پس از مرگ ناگهانی پدرشان، حیدر، مجبور به ترک روستا شده‌اند، توسط دلالی به نام ستار ربوده می‌شوند. ستار، جعفر را به عبدالله قاچاقچی می‌فروشد و جمال را با خود به پاکستان می‌برد. جعفر به همراهی بچه‌های دیگر برای عبدالله کالای قاچاق از پاکستان به ایران وارد می‌کند. او ضمن آشنایی با پسرکی پاکستانی ردپایی از خواهرش در پاکستان می‌یابد و تصمیم می‌گیرد با کمک دوستش نورالدین؛ خواهرش را نجات داده به ایران برگرداند. او به پاکستان می‌رود و از آنجا سوار قایقی می‌شود که به مقصد شیخ‌نشین‌ها در حرکت است، غافل از این که جمال، خواهرش در خانه عبدالله به سر می‌برد.

 

بدوک نخستین اثر سینمایی ساخته شده توسط مجید مجیدی است که برای اولین بار در سال 1370 در جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمده است و تحسین بسیاری از منتقدان را نیز برانگیخت.

 

مجید مجیدی پیش از این در کتاب «در قلمرو دیدار» که رضا درستکار، یکی از منتقدان سینما، درباره او تالیف کرده است، درباره نوشتن این فیلمنامه و ساختن آن اظهار داشته است: «در سال ‌67 برای سفری 10 روزه و برای برگزاری یک جنگ ادبی به سیستان رفتم، در بازار زاهدان بچه‌هایی را دیدم که کالاهای زیادی را از مرز پاکستان آورده بودند و می‌فروختند. در مرز ایران و پاکستان شهری است به نام تفتان که محله‌ای دارد به نام شیرآباد که خانواده‌ها به دلیل فقر زیاد، دخترهایشان را با قیمت‌های بسیار پایین به پاکستانی‌ها می‌فروختند تا به کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس فرستاده شوند... فروش دخترها سرآغاز ماجرا بود.

 

در همان منطقه شیرآباد خانه‌هایی بود که در آنها، به صورت دسته‌جمعی مواد مخدر مصرف می‌شد. من مخفیانه از این خانه‌ها فیلم گرفتم تا بتوانم بعدا یک مستند بسازم. بعد در برگشت به تهران با دوستان درباره ساخت یک فیلم داستانی بلند مشورت کردم... در ابتدا موافقتی در کار نبود، اما با سماجت و پیگیری من، آقای زم هم موافقت کرد؛ به شرطی که از تلخی‌هایش کم شود که با اختصاص هزینه اولیه حدود 6 میلیون تومان کار را شروع کردیم. من برای فیلمنامه بدوک به دوستی احتیاج داشتم که ادبیات و زبان نوشتن را خوب بشناسد و برای همین خاطر به سراغ سیدمهدی شجاعی رفتم که آن موقع داستان‌نویسی و روزنامه‌نگاری می‌کرد و از سال 1365 وارد حوزه هنری شد و مسئولیت انتشارات برگ را بر عهده داشت.

 

شخصیت جعفر را از بین بچه‌های شیرآباد پیدا کردم. این پسر به قدری بدوی بود که وقتی من او را برای آماده کردن به ساختمان 2 طبقه‌ای که اجاره کرده بودیم بردم، از پله‌ها می‌ترسید. واقعا از صفر شروع کردیم. از دادن آموزش‌های اجتماعی و ارتباطی و آشنایی آنها با زندگی حداقلی شهری تا مسائل مربوط به فیلم و ... فیلمنامه‌‌ای که من از روی آن کار می‌کردم، کمی تفاوت داشت با چیزی که به حوزه هنری منطقه داده بودم.

 

وقتی موضوع لو رفت، حساس شدند. عوامل انتظامی مرا گرفتند و به کلانتری محل بردند و تعهد گرفتند که کار را تعطیل کنم. ولی ما ادامه دادیم که تهدید به بازداشت کردند... بعد که فیلم آماده شد برای آقایان زم، تخت‌کشیان، سیدمرتضی آوینی و چند نفر دیگر نمایش دادیم. وقتی تمام شد، سکوت عجیبی حکمفرما شد. آقامرتضی با سرعت از استودیو خارج شد، آقای زم هم از پایان فیلم انتقاد کرد و گفت: قرار ما این نبود. من هم گفتم: به هر حال واقعیت این است. اگر غیر از این انجام می‌دادم، خیانت کرده بودم.

 

نیم ساعت بعد آقا مرتضی مرا خواست. وقتی وارد اتاقش شدم. مرا در آغوش گرفت و خسته نباشید گفت. علت خروجش را جویا شدم، گفت: این فیلم به قدری مرا تحت تاثیر قرار داد که نمی‌توانستم ثانیه‌ای درنگ کنم. ترجیح دادم، بغضم جایی دیگر بترکد. به من دلگرمی داد و بعدها نگاه حوزه هنری و به خصوص آقای زم را نسبت به قضیه تغییر داد.

 

بعدها موج مخالفت‌ها با این اثر به جایی رسید که وزیر ارشاد آن زمان نامه‌ای نوشت و دستور توقف حضور بدوک در جشنواره‌های خارجی را داد. آقای زم فیلم را به دفتر رهبری ارائه داد. بعد از آن که فیلم تمام شد، آقای خامنه‌ای فرمودند: «اگر این فیلم مبتنی بر یک درام شکل گرفته که هیچ، اما اگر براساس واقعیات باشد،‌ من حرف دارم.» آقای شجاعی گفت متاسفانه بدوک مبتنی بر واقعیات است. آقا برافروخته شده و از حاضران پرسیدند: «اگر این امر واقعی است،‌ چرا ما را مطلع نمی‌کنید؟» ایشان بلافاصله از آقای زم خواستند هر آنچه به عنوان مستند در این زمینه وجود دارد برایشان بفرستد... بعدها شنیدم قسمت عمده‌‌‌ای از این مشکل بحمدالله رفع شده است.»

 

فیلمنامه 77 صفحه‌ای «بدوک» در شمارگان 5 هزار نسخه و قیمت 5 هزار تومان منتشر شده است.

--------------------------

--------------------------

--------------------------

این همان دغدغه ایی است که مردم استان سیستان و بلوچستان از آن رنج می برند وقتی سینما و رسانه های دیداری و شنیداری وجه غالب انها در نمایش فیلمها ی خشن و فروش قاچاق و کشت و کشتار باشد.خودش باعث ایجاد مشکل مضاعف می کند

1.خاطره ملت ایران با نمایش اینگونه برنامه ها مکدر میشود باعث سیاه نمایی چهره مردم استان در کشور میشود 2 .نظر تصمیم گیرندگان و مسئولین در حل مشکلات   از نگاه اجتماعی به موضوع تبدیل به نگاه امنیتی و سخت افزاری میشود و آن عوامل و عللی که باعث کشیدن افراد به طرف قاچاق میشود پنهان می ماند

3 .باعث عدم سرمایه گذاری بخش خصوصی و دولتی در استان میشود خود ناامنی که هیچ حتی تصور ناامنی باعث ناامنی روانی و ذهنی میشود و کسی رغبت به ماندن و سرمایه گذاری در جای غیر آرامش ندارد و این چرخه عدم سرمایه گذاری و بیکاری و ناامنی روانی باعث عقب داشت استان و محرومیت آن میشود و این دور تسلسل ادامه دار میشود

آن کس که با خداست در موضع قدرت ایستاده است  

گلستان

  کل کتاب گلستان سعدی   حکایاتی دیگر از حکیم سخن سعدی . حکايت زاهدی مهمان پادشاه شد، چون به طعام بنشستند کمتر از آن خورد که ارادت او بود و چون به نماز برخاستند بيش از آن کرد که عادت او تا ظن صلاحيت در حق او زيادت کنند. ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی کاين ره که تو می روی به ترکستان است چون به مقام خويش آمد سفره خواست تا تناولی کند. پسری صاحب فراست داشت گفت : ای پدر باری به مجلس سلطان در طعام نخوردی؟ گفت : در نظر ايشان چيزی نخوردم که بکار آيد . گفت : نماز را هم قضا کن که چيزی نکردی که بکار آيد. اى هنرها گرفته بر كف دست   عيبها برگرفته زير بغل   تا چه خواهى گرفتن اى مغرور روز درماندگى به سيم دغل * * * * حکايت ياد دارم كه ايام طفوليت ، بسيار عبادت مى كردم و شب را با عبادت به سر مى آوردم . در زهد و پرهيز جديت داشتم . يك شب در محضر پدرم نشسته بودم و همه شب را بيدار بوده و قرآن مى خواندم ، ولى گروهى در كنار ما خوابيده بودند، حتى بامداد براى نماز صبح برنخاستند. به پدرم گفتم : از اين خفتگان يك نفر برخاست تا دور ركعت نماز بجاى آورد، به گونه اى در خواب غفلت فرو رفته اند كه گويى نخوابيده اند بلكه مرده اند. پدرم به من گفت : عزيزم ! تو نيز اگر خواب باشى بهتر از آن است كه به نكوهش مردم زبان گشايى و به غيبت و ذكر عيب آنها بپردازى . نبيند مدعى  جز خويشتن را   كه دارد پرده پندار در پيش   گرت چشم خدا بينى ببخشند   نبينى هيچ كس عاجزتر از خويش  * * * *  حکايت يكى از بزرگان را به محفلی اندر همی ستودند و در اوصاف جميلش مبالغه می کردند. سربرآورد و گفت : من آنم که من دانم. شخصم به چشم عالميان خوب منظر است   وز خبث باطنم  سر خجلت فتاده پيش   طاووس را به نقش و نگارى كه هست خلق   تحسين كنند و او خجل از پاى زشت خويش  * * * * حکايت يكى از صلحای لبنان كه مقامات او ميان عرب به مشهور ، به جامع دمشق درآمد، برکه حوض كلاسه رفت طهارت همی ساخت، ناگاه پايش لغزيد و به داخل آب افتاد و با رنج بسيار از آب نجات يافت . مشغول نماز شد، پس از نماز يكى از اصحاب نزدش آمد و گفت : مشكلى دارم ، اجازت دهی.   مرد صالح گفت :آن چيست؟ او گفت : به ياد دارم كه شيخ بر روى درياى روم راه رفت و قدمش تر نشد، ولى براى تو در حوض كوچك حالتى پيش آمد؟ نزديك بود به هلاكت برسى ؟ مرد صالح پس از فكر و تامل بسيار به او گفت : آيا نشنيده اى كه خواجه عالم ، سرور جهان رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: لى مع الله وقت لا يسعنى فيه ملك مقرب ولا نبى مرسل : مرا با خدا وقتى هست كه در آن وقت آن چنان يگانگى وجود دارد كه  فرشته ويژه و پيامبر مرسل در آن نگنجند. ولى نگفت على الدوام  هميشه  بلكه فرمود: وقتى از اوقات  . آن حضرت در يك وقت چنين فرمود كه جبرئيل و ميكائيل به حالت او راه ندارند  ولى در وقت ديگر با همسران خود حفصه و زينب ، دمساز شده ، خوش مى گفت : و مى شنيد. مشاهدة الابرار بين التجلى و الاستتار: مشاهده و ديدار نيكان ، بين آشكارى و پوشيدگى است . مشاهده الابرار بين التجلی و الاستار. می نمايد و می ربايند. ديدار می نمايی و پرهيز می کنی بازار خويش و آتش ما تيز مى كنى  اشاهد من اهوی بغير وسيله فيلحقنی شان اضل طريقا * * * * حکايت يكى پرسيد: از آن گم كرده فرزند   كه اى روشن گهر پير خردمند   ز مصرش بوى پيراهن شنيدى   چرا در چاه كنعانش نديدى ؟   بگفت : احوال ما برق جهان است   چرا در چاه كنعانش نديدى ؟   گهى بر طارم اعلى نشينيم   گهى بر پشت پاى خود نبينيم   اگر درويش در حالى بماندى   سر و دست از دو عالم بر فشاندى * * * * حکايت در جامع  بعلبك  بودم .يك روز چند كلمه به عنوان پند و اندرز براى جماعتى كه در آنجا بودند، مى گفتم ، ولى آن جماعت را پژمرده دل و دل مرده و بى بصيرت يافتم كه آن چنان در امور مادى فرو رفته بودند كه در وجود آنها راهى به جهان معنويت نبود. ديدم كه سخنم در آنها بى فايده است و آتش سوز دلم ، هيزم تر آنها را نمى سوزاند. تربيت و پرورش آدم نماهاى حيوان صفت و آينه گردانى در كوى كورهاى بى بصيرت ، برايم ، دشوار شد، ولى همچنان به سخن ادامه مى دادم و در معنويت باز بود. سخن از اين آيه به ميان آمد كه خداوند مى فرمايد: و نحن اقرب اليه من حبل الوريد: و ما از رگ گردن ، به انسان نزديكتريم . دوست نزديكتر از من به من است   وين عجبتر كه من از وى دورم   چه كنم با كه توان گفت كه دوست   در كنار من و من مهجورم   من از شرا باين سخن مست و فضاله قدح در دست که رونده ای برکنار مجلس گذر کرد و دور آخر در او اثر کرد و نعره ای زد که ديگران به موافقت او در خروش آمدند و خامان مجلس بجوش.گفتم: اى سبحان الله ! دوران باخبر، در حضور و نزديكان بى بصر، درو! فهم سخن چون نكند مستمع   قوت طبع از متكلم مجوى   فسحت ميدان ارادت بيار   تا بزند مرد سخنگوى گوى  * * * * حکايت شبى در بيابان مكه از بی خوابی پای رفتنم نماند . سربنهادم و شتربان را گفتم : دست بدار از من . پاى مسكين پياده چند رود؟   كز تحمل  ستوده شد بختى   تا شود جسم فربهى لاغر   لاغرى مرده باشد از سختى   ساربان گفت : اى برادر! حرم در پيش است و حرامى در پس . اگر رفتى ، بردى و گر خفتى مردى .  خوش است زير مغيلان  به راه باديه خفت   شب رحيل ، ولى ترك جان ببايد گفت   * * * * حکايت پاسايی را ديدم بر کنار دريا که زخم پلنگ داشت و به هيچ دارو به نمی شد. مدتها در آن رنجور  بود و شکر خدای عز وجل علی الدوام گفتی . پرسيدندش که شکر چه می گويی ؟ گفت : شکر آنکه به مصيبتی گرفتارم نه به معصيتی. اگر مرا زار به كشتن دهد آن يار عزيز   تا نگويى كه در آن دم ، غم جانم باشد   گويم از بنده مسكين چه گنه صادر شد   كو دل آزرده شد از من غم آنم باشد   * * * * حکايت درويشی را ضرورتی پيش آمد، گليمى را از خانه يكى از پاك مردان دزديد. قاضى فرمود تا دستش بدر کنند. صاحب گليم شفاعت کرد که من او را بحل کردم. قاضى گفت : به شفاعت تو حد شرع فرو نگذارم. صاحب گليم گفت : اموال من وقف فقيران است ، هر فقيرى كه از مال وقف به خودش بردارد از مال خودش برداشته ، پس قطع دست او لازم نيست . قاضى از جارى نمودن حد دزدى منصرف شد، ولى دزد را مورد سرزنش ‍ قرار داد و به او گفت : آيا جهان بر تو تنگ آمده بود كه فقط از خانه چنين پاك مردى دزدى كنى ؟! دزد گفت : اى حاكم ! مگر نشنيده اى كه گويند: خانه دوستان بروب ولى حلقه در دشمنان مكوب . چون به سختى در بمانى تن به عجز اندر مده   دشمنان را پوست بر كن ، دوستان را پوستين   * * * *  حکايت پادشاهى پارسايی را ديد ، گفت : هيچت از ما ياد آيد؟ گفت : بلی، وقتی که خدا را فراموش می کنم. هر سو دود آن كس ز بر خويش براند   و آنرا كه بخواند به در كس نداواند * * * * حکايت يكى از جمله ی صالحان بخواب ديد مر پادشاهى را  در بهشت است و پارسايى در دوزخ ،پرسيد: موجب اين درجات چيست و سبب آن درکات؟كه مردم بر خلاف اين اعتقاد داشتند؟! ندايى آمد كه : اين پادشاه به خاطر دوستى با پارسايان به بهشت رفت و آن پارسا به خاطر تقرب به شاه ، به دوزخ رفت . دلقت به چكار آيد و مسحى و مرقع   خود را ز عملهاى نكوهيده برى دار   حاجت به كلاه بركى  داشتنت نيست   درويش صفت باش و كلاه تترى دار * * * * حکايت پياده ای سر و پا برهنه با کارونان حجاز از کوفه بدر آمد و همراه ما شد و معلومی نداشت. خرامان همی رفت و می گفت : نه بر اشترى سوارم ، نه چو خر به زير بارم   نه خداوند رعيت ، نه غلام شهريارم   غم موجود و پريشانى معدوم ندارم   نفسى مى زنم آسوده و عمرى به سر آرم   اشتر سواری گفتش :ای درويش کجا می روی ؟ برگرد که بسختی بميری.نشنيد و قدم در بيابان نهاد و اشتر سواری گفتش : ای درويش کجا می روی ؟ برگرد که بسختی بميری. نشنيد و قدم در بيابان نهاد و برفت . چون به نجله محمود در رسيديم ، توانگر را اجل فرار سيد. درويش به بالينش فراز آمد و گفت : شخصى همه شب بر سر بيمار گريست   چون روز آمد بمرد و بيمار بزيست   اى بسا اسب تيزرو كه بماند   خرك لنگ ، جان به منزل برد   بس كه در خاك تندرستان را   دفن كرديم و زخم خورده نمرد * * * *  حکايت پادشاهی پارسايی را ديد ، گفت : هيچت از ما ياد آيد ؟ گفت : بلی > وقتی که خدا فراموش می کنم. آنكه چون پسته ديدمش همه مغز پوست بر پوست بود همچو پياز   پارسايان روى در مخلوق پشت بر قبله مى كنند نماز   چون بنده خداى خويش خواند بايد كه به جز خدا نداند * * * * حکايت کاروانی در زمين يونان بزدند و ننعمت بی قياس ببردند . بازرگانان گريه و زاری کردند و خدا و پيمبر شفيع آوردند و فايده نبود. چو پيروز شد دزد تيره روان   چه غم دارد از گريه كاروان   لقمان حکيم اندر آن کاروانن بود . يکی گفتش از کاروانيان : مگر اينان را نصيحتی کنی و موعظه ای گويی تا طرفی از مال ما دست بدارند که دريغ باشد چندين نعمت که ضايع شود . گفت : دريغ کلمه ی حکمت با ايشان گفتن. آهنى را كه موريانه بخورد   نتوان برد از او به صيقل زنگ   به سيه دل چه سود خواندن وعظ   نرود ميخ آهنين بر سنگ   همانا که جرم از طرف ماست. به روزگار سلامت ، شكستگان درياب   كه جبر خاطر مسكين ، بلا بگرداند   چو سائل از تو به زارى طلب كند چيزى   بده و گرنه ستمگر به زور بستاند * * * *  حکايت   يکی از صاحبدلان زورآزمايی را ديدم . بهم برآمده و کف بردماغ انداخته .گفت  : اين را چه حالت است ؟ گفتند : فلان دشنام دادش. گفت : اين فرومايه هزار من سنگ برمی دارد و طاقت نمی آرد . لاف سر پنجگى و دعوى مردى بگذار   عاجز نفس ، فرومايه چه مردى زنى   گرت از دست برآيد دهنى شيرين كن   مردى آن نيست كه مشتى بزنى بر دهنى   اگر خود بر كند پيشانى پيل   نه مرد است آنكه در او مردمى نيست   بنى آدم سرشت از خاك دارد   اگر خالى نباشد، آدمى نيست  + نوشته شده در  شنبه بیست و هفتم اسفند 1384ساعت 0:39  توسط مازیار  |  GetBC(13); نظر بدهید چند حکایت شیرین دیگر از حکیم سخن سعدی سلام باز هم با حکایت های دیگری برگشتم   خواشمندم نظر یادتو نره  حکايت    هارون الرشيد را چون بر سرزمين مصر، مسلم شد گفت : بر خلاف آن طاغوت فرعون  كه بر اثر غرور تسلط بر سرزمين مصر، ادعاى خدايى كرد، من اين كشور را جز به خسيس ترين غلامان نبخشم . از اين رو هارون را غلامی سياه به نام خصيب بود  بسيار نادان بود، او را طلبيد و فرمانروايى كشور مصر را به او بخشيد.گويند: آن غلام سياه به قدرى كودن بود كه گروهى از كشاورزان مصر نزد او آمدند و گفتند: پنبه كاشته بوديم ، باران بى وقت آمد و همه آن پنبه ها تلف و نابود شدند. غلام سياه در پاسخ گفت : مى خواستيد پشم بكاريد! اگر دانش به روزى  در فزودى   ز نادان تنگ روزى تر نبودى   به نادانان چنان روزى رساند   كه دانا اندر آن عاجز بماند   بخت و دولت به كاردانى نيست   جز بتاءييد آسمانى نيست   او فتاده است در جهان بسيار   بى تميز  ارجمند و عاقل خوار   كيمياگر به غصه مرده و رنج   ابله اندر خرابه يافته گنج   * * * * حکايت   كنيزكى از اهالى چين را براى يكى از شاهان به هديه آوردند.شاه در حال مستى خواست با او آميزش كند. او تمكين نكرد. شاه خشمگين شد و او را به غلام سياهى بخشيد. آن غلام سياه به قدرى بدقيافه بود كه لب بالايش از دو طرف بينيش بالاتر آمده بود و لب پايينش به گريبانش فرو افتاده بود، آن چنان هيكلى درشت و ناهنجار داشت كه صخرالجن  از ديدارش مى رميد و عين القطر  از بوى بد بغلش مى گنديد: تو گويى تا قيامت زشترويى   بر او ختم است و بر يوسف نكويى   چنانكه شوخ طبعان لطيفه گو مى گويند: شخصى نه چنان كريه منظر   كز زشتى او خبر توان داد   آنكه بغلى نعوذ باالله   مردار به آفتاب مرداد   اين غلام سياه كه در آن وقت هوسباز و پرشهوت بود، همان شب با آن كنيز آميزش كرد. صبح آن شب ، شاه كه از مستى بيرون آمده بود، به جستجوى كنيز پرداخت . او را نيافت . ماجرا را به او خبر دادند. او خشمگين شد و فرمان داد كه غلام سياه را با كنيز محكم ببندند و بر بالاى بام كوشك ببردن و از آنجا به قعر دره گود بيفكنند. يكى از وزيران پاك نهاد دست شفاعت به سوى شاه دراز كرد و گفت : غلام سياه بدبخت را چندان خطايى نيست كه درخور بخشش نباشد، با توجه به اينكه همه غلامان و چاكران به گذشت و لطف شاه ، خو گرفته اند. شاه گفت : اگر غلام سياه يك شب همبسترى با كنيز را، تاءخير مى انداخت چه مى شد؟ كه اگر چنين مى كرد، من خاطر او را به عطاى بيش ‍ از قيمت كنيز، شاد مى نمودم . وزير گفت : اى پادشاه روى زمين ! آيا نشنيده اى كه : تشته سوخته در چشمه روشن چو رسيد   تو مپندار كه از پيل دمان  انديشد   ملحد گرسنه در خانه خالى برخوان   عقل باور نكند كز رمضان انديشد   شاه از اين لطيفه فرح بخش وزير، خوشش آمد و به او گفت : اكنون غلام سياه را بخشيدم ، ولى كنيزك را چه كنم ؟ وزيرگفت : كنيزك را نيز به غلام سياه ببخش ، زيرا نيم خورده او شايسته و سزاوار او است . هرگز آن را به دستى مپسند   كه رود جاى ناپسنديده   تشنه را دل نخواهد آب زلال   نيم خورده دهان گنديده   * * * *  حکايت   اسکندر رومی را پرسيدند : ديار مشرق و مغرب به چه گرفتی که ملوک پيشين را خزاين و عمر و ملک و لشکر بيش ازين بوده است و ايشان را چنين فتحی ميسر نشده ؟ گفتا: به عون خدای عزوجل ، هر مملکتی را که گرفتم رعيتش نيازردم و نام پادشاهان جز بنکويی نبردم. بزرگش نخوانند اهل خرد   كه نام بزرگان به زشتى برد     ..........................................................................................................................................................    باب دوم : در اخلاق پارسايان      حکايت يکی از بزرگان گفت : پارسايی را چه گويی در حق فلان عابد که ديگران در حق وی بطعنه سخنها گفته اند ؟ گفت بر ظاهرش عيب نمی بينم و در باطنش غيب نمی دانم . هر كه را، جامه پارسا بينى   پارسا دان و نيك مرد انگار   ور ندانى كه در نهانش چيست   محتسب را درون خانه چكار؟ * * * * حکايت درويشی را ديدم سر بر آستان کعبه همی ماليد و می گفت : يا غفور و يا رحيم - تو دانى كه از ظلوم و جهول چه آيد؟ عذر قصير خدمت آوردم   كه ندارم به طاعت استظهار   عاصيان از گناه توبه كنند   عرفان از عبادت استغفار   عابدان جزای طاعت خواهند و بازرگانان بهای بضاعت . من بنده اميد آورده ام نه طاعت بدريوزه آمده ام نه بتجارت . اصنع بى ما انت اهله. بر در كعبه سائلى ديدم   كه همى گفت و مى گرستى خوش   من نگويم كه طاعتم بپذير   قلم عفو بر گناهم كش  * * * * حکايت عبدالقادر گيلانى را رحمه الله عليه ، در حرم کعبه روی بر حصبا نهاده همی گفت : خدايا! ببخشای ، وگر هر آينه مستوجب عقوبتم در روز قيامتم نابينا برانگيز تا در روی نيکان شرمسار نشوم . روى بر خاك عجز مى گويم   هر سحرگه كه باد مى آيد   اى كه هرگز فراموشت نكنم   هيچت از بنده ياد مى آيد؟ * * * * حکايت دزدی به خانه ی پارسايی درآمد. چندان که جست چيزی نيافت . دلتنگ شد . پارسا خبر شد ، گليمی که بر آن خفته بود در راه دزد انداخت تا محروم نشود. شنيدم كه مردان راه خداى   دل دشمنان را نكردند تنگ   تو را كى ميسر شود اين مقام   كه با دوستانت خلافست و جنگ   مودت اهل صفا چه در روی و چه در قفا . نه چنان کز پست عيب گيرند و پيشت بيش ميرند. هر كه عيب دگران پيش تو آورد و شمرد   بى گمان عيب تو پيش دگران خواهد بر * * * * حکايت تنی چند از روندگان متفق سياحت بودند و شريک رنج و راحت . خواستم تا مرافقت کنم موافقت نکردند. اين از کرم اخلاق بزرگان بديع است روی از مصاحبت مسکينان تافتن و فايده و برکت دريغ داشتن که من در نفس خويش اين قدرت و سرعت می شناسم که در خدمت مردان يار شاطر باشم نه بار خاطر. يکی زان ميان گفت : ازين سخن که شنيدی دل تنگ مدار که درين روزها دزدی بصورت درويشان برآمده ، خود را در سلک صحبت ما منتظم کرد. چه دانند مردان كه در خانه كيست ؟   نويسنده داند كه در نامه چيست ؟   از آنجا که سلامت حال درويشان ، است گمان فضولش نبردند و به ياری قبولش کردند. صورت حال عارفان دلق  است   اين قدر بس كه روى در خلق است   در عمل كوش و هر چه خواهى پوش   تاج بر سر نه و علم بر دوش   در قژاكند  مرد بايد بود   بر مخنث  سلاح جنگ چه سود؟   روزی تا به شب رفته بوديم و شبانگه به پای حصار خفته که دزد بی توفيق ابريق رفيق برداشت که به طهارت می رود و به غارت می رفت. پارسا بين كه خرقه در بر كرد   جامه كعبه را جل خر كرد   چندانکه از نظر درويشان غايب شد به برجی رفت و درجی بدزديد . تا روز روشن شد آن تاريک مبلغی راه رفته بود و رفيقان بی گناه خفته . بامدادان همه را به قلعه درآوردند و بزدند و به زندان کردند . از آن تاريخ ترک صحبت گفتيم و طريق عزلت گرفتيم و اسلامة فى الوحده. چو از قومى ، يكى بى دانشى كرد   نه كه را منزلت ماند نه مه را   شنيدستى كه گاوى در علف خوار   بيالايد همه گاوان ده را   گفتم سپاس و منت خدای را عزوجل که از برکت درويشان محروم نماندم . گرچه بصورت از صحبت وحيد افتادم . بدين حکايت که گفتی مستفيد گشتم و امثال مرا همه عمر اطن نصيحت به کار آيد . به يك ناتراشيده  در مجلسى   برنجد دل هوشمندان بسى   اگر بركه اى پر كنند از گلاب   سگى در وى افتد، كند منجلاب + نوشته شده در  شنبه سیزدهم اسفند 1384ساعت 0:56  توسط مازیار  |  GetBC(12); نظر بدهید چند حکایت دیگر بخونید و لذت ببرید سلام دوستان ممنونم  از همه عزیزانی میان و از وبلاگ دیدن می کنن و تشکر خاص از کسانی که نظر می دن. منتظر نظرات زیبای شما دوستان خوبم هستم. حکايت  ظالمی را حکايت کنند که هيزم درويشان خريدی بحيف و توانگران را دادی بطرح. صاحبدلی بر او گذر کرد و گفت : مارى تو كه كرا ببينى بزنى   يا بوم كه هر كجت نشينى نكنى   زورت از پيش مى رود با ما   با خداوند غيب دان نرود   زورمندى مكن بر اهل زمين   تا دعايى بر آسمان برود  حاکم از گفتن او برنجيد و روی از نصيحت او درهم کشيد و بر او التفات نکرد تا شبی که آتش مطبخ در انبار هيزمش افتاد وس اير املاکش بسوخت و ز بستر نرمش به خاکستر نرم نشاند . اتفاقا همان شخص بر او گذشت و ديدش که با ياران همی گفت : ندانم اين آتش از کجا در سرای من افتاد؟ گفت : از دل درويشان. حذر كن ز درد درونهاى ريش   كه ريش درون عاقبت سر كند   بهم بر مكن  تا توانى دلى   كه آهى جهانى به هم بر كند  و بر تاج کيخسرو نبشته بود : چه سالهاى فراوان و عمرهاى دراز   كه خلق بر سر ما بر زمين بخواهد رفت   چنانكه دست به دست آمده است ملك به ما   به دستهاى دگر همچنين بخواهد رفت    * * * *  حکايت   كشتى گيرى در فن كشتى گيرى سرآمده بود و سيصد و شصت بند فاخر بدانستی  مگر گوشه ی خاطرش با جمال يکی از شاگردان ميلی داشت. سيصد و پنجاه و نه بندش درآموخت مگر يک بند که در تعليم آن دفع انداختی و تاخير کردی . فی الجمله پسر در قوت و صنعت سرآ»د و کسی را در زمان او با او امکان مقومت نبود تا بحدی که پيش ملک آن روزگار گفته بود : استاد را فضيلتی که بر من است از روی بزرگيست و حق تربيت وگرنه به قوت ازو کمتر نيستم وبه صنعت با او برابرم. ملک را اين سخن دشخوار آمد . فرمود تا مصارعت کننند. مقامی متسع ترتيب کردند و ارکان دولت و اعيان حضرت و زورآوران روی زمين حاضر شدند . پسر چون پيل مست اندر آمد بصدمتی که اگر کوه رويين تن بودی از جای برکندی . استاد دانست که جوان به قوت ازو برتر است . بدان بند غريب که از وی نهان داشته بود با او درآويخت . پسر دفع ندانست بهم برآمد. استا به دو دست از زمينش بالای سر برد و کوفت . غريو از خلق برخاست . ملک فرمود استاد را خلعت و نعمت دادن و پسر را زجر و ملامت کرد که با پرورده ی خويش دعوی مقومت کردی و بسر نبردی. گفت : ای پادشاه روی زمين ، به زور آوردی بر من دست نيافت بلکه مرا از علم کشتی دقيقه ای مانده بود و مه عمر از من دريغ همی داشت ، امروز بدان دقيقه بر من غالب آمد . گفت : از بهر چنين روزی که زيرکان گفته اند : دوست را چندان قوت مده که دشمنی کند . نشنيده ای که چه گفت آنکه از پرورده خويش جفا بديد. يا مگر كس در اين زمانه نكرد   كس نياموخت علم تير از من   كه مرا عاقبت نشانه نكرد   * * * *  حکايت   فقيرى وارسته و آزاده ، در گوشه اى نشسته بود. پادشاهى از كنار او گذشت . آن فقير بر اساس اينكه آسايش زندگى را در قناعت ديده بود، در برابر شاه برنخاست و به او اعتنا نكرد.110 پادشاه به خاطر غرور و شوكت سلطنت ، از آن فقير وارسته رنجيده خاطر شد و گفت : اين گروه خرقه پوشان لباس پروصله پوش  همچون جانوران بى معرفتند كه از آدميت بى بهره مى باشند. وزير نزديك فقير آمد و گفت : اى جوانمرد! سلطان روى زمين از كنار تو گذر كرد، چرا به او احترام نكردى و شرط ادب را در برابرش بجا نياوردى ؟ فقير وارسته گفت : به شاه بگو از كسى توقع خدمت و احترام داشته باش ‍ كه از تو توقع نعمت دارد. وانگهى شاهان براى نگهبانى ملت هستند، ولى ملت براى اطاعت از شاهان نيستند. پادشه پاسبان درويش است   گرچه رامش به فر دولت او است   گوسپند از براى چوپان نيست   بلكه چوپان براى خدمت او است   يكى امروز كامران بينى   ديگرى را دل از مجاهده  ريش   روزكى چند باش تا بخورد   خاك مغز سر خيال انديش   فرق شاهى و بندگى برخاست   چون قضاى نوشته آمد پيش   گر كسى خاك مرده باز كند   ننمايد توانگر و درويش   سخن آن فقير وارسته مورد پسند شاه قرار گرفت ، به او گفت : حاجتى از من بخواه تا برآورده كنم . فقير وارسته پاسخ داد: حاجتم اين است كه بار ديگر مرا زحمت ندهى . شاه گفت : مرا نصيحت كن . فقير وارسته گفت : درياب كنون كه نعمتت هست به دست   كين دولت و ملك مى رود دست به دست    * * * * حکايت  يکی از وزرا پيش ذالنون مصری رفت و همت خواست که روز و شب به خدمت سلطان مشغولم و به خيرش اميدوار و از عقوبتش ترسان . ذوالنون بگريست و گفت : اگر من خدای را عزوجل چنين پرستيدمی که تو سلطان را ، از جمله صديقان بودمی. گرنه اميد و بيم راحت و رنج   پاى درويش بر فلك بودى   ور وزير از خدا بترسيدى   همچنان كز ملك ، ملك بودى   * * * *  حکايت  پادشاهی به کشتن بی گناهی فرمان داد. گفت : ای ملک بموجب خشمی که تو را بر من است آزار خود مجوی که اين عقوبت بر من به يک نفس بسر آيد و بزه آن بر تو جاويد بماند . دوران بقا چو باد صحرا بگذشت   تلخى و خوشى و زشت و زيبا بگذشت   پنداشت ستمگر كه ستم بر ما كرد   در گردن او بماند و بر ما بگذشت   ملک را نصيحت او سودمند آمد و از سر خون او برخاست . * * * * حکايت وزرای انوشيروان درمهمی از مصالح مملکت انديشه همی کردند و هريکی از ايشان دگرگونه رای همی زدند و ملک همچنين تدبيری انديشه کرد. بزرجمهر را رای ملک اختيار آمد. وزيران درنهانش گفتند : رای ملک را چه مزيت ديدی بر فرک چندين حکيم ؟ گفت : بموجب آنکه انجام کارها معلوم نيست و رای همگان در مشيت است که صواب آيد يا خطا پس موافقت رای ملک اوليتر است تا اگر خلاف صواب آيد بعلت متابعت ، از معاتبعت ، ا زمعاتبت ايمن باشم. خلاف راءى سلطان راءى جستن   به خون خويش باشد دست شستن   اگر خود روز را گويد: شب است اين   ببايد گفتن ، آنك ماه و پروين   * * * *  حکايت   شيادی گيسوان بافت يعنی علويست و با قافله حجاز به شهری در آ»د که از حج همی آيم و قصيده ای پيش ملک برد که من گفته ام . نعمت بسيارش فرمود و اکرام کرد تا يکی از نديمان حضرت پادشاه که در آن سال از سفر دريا آمده بود گفت : من او را عيد اضحی در بصره ديدم . معلوم شد که حاجی نيست. ديگری گفتا : پدرش نصرانی بود در ملطيه پس او شريف چگونه صورت بندد. ؟ و شعرش را به ديوان انوری دريافتند. ملک فرمود تا بزنندش و نفی کنند تا چندين دروغ درهم چرا گفت . گتف : ای خداوند روی زمين يک سخنت ديگر در خدمت بگويم اگر راست نباشد به هر عقوبت که فرمايی سزاوارم . گفت : بگو تا آن چيست. گفت : غريبى گرت ماست پيش آورد   دو پيمانه آبست و يك چمچه دوغ   اگر راست مى خواهى از من شنو   جهان ديده ، بسيار گويد دروغ   ملک را خنده گرتف و گفت : ازين راست رت سخن تا عمر او بوده باشد نگفته است. فرمود تا آنچه مامول اوست مهيا دارند و بخوشی برود. * * * * حکايت  يکی از وزرا به زير دستان رحم کردی و صلاح ايشان را بخير توسط نمودی . ا تفاقا به خطاب ملک گرفتار آمد. همگنان در مواجب استخلاص او سعی کردند و موکلان در معاقبش ملاطفت نمودند و بزرگان شکر سيرت خوبش به افواه گفتند تا ملک از سر عتاب او درگذشت . صاحبدلی برين اطلاع ياتف و گفت : تا دل دوستان به دست آرى   بوستان پدر فروخته به   پختن ديگ نيكخواهان را   هر چه رخت سر است سوخته به   با بدانديش هم نكويى كن   دهن سگ به لقمه دوخته به   * * * * حکايت يکی از پسران هارون الرشيد پيش پدر باز آمد خشم آلود که فلان سرهنگ زاده مرا دشنام مادر داد . هارون ارکان دولت را گفت : جزای چنين کس چه باشد؟ ي:ی اشاره به کشتن کرد و ديگری به زبان بريدن و ديگری به مصادره و نفی. هارون گتف : ای پسرم کرم آن است که عفو کنی و اگر نتوانی تو نيزش دشنام مادر ده ، نته چندانکه انتقام از حد درگذرد آنگاه ظلم از طرف ما و دعوی از قبل خصم. نه مرد است آن به نزديك خردمند   كه با پيل دمان  پيكار جويد   بلى مرد آنكس است از روى محقيق   كه چون خشم آيدش باطل نگويد   * * * *  حکايت   با طايفه بزرگان به كشتى در نشسته بودم . كشتى كوچكى در پی ما غرق شد. دو برادر از آن كشتى كوچك ، در گردابى در حال غرق شدن بودند. يكى از بزرگان به كشتيبان گفت : اين دوان را از بگير كه اگر چنين كنى ، براى هر كدام پنجاه دينارت دهم . ملاح خود  به آب افكند و  به سراغ آنها رفت و يكى از آنها را نجات داد، آن ديگرى  هلاك شد. ملاح را گفتم: لابد عمر او به سر آمده بود  ، از اين رو اين يكى نجات يافت و آن ديگر به خاطر تاءخير دستيابى تو به او، هلاك گرديد.خنديد و گفت : آنچه تو گفتى قطعى است كه عمر هر كسى به سر آمد، قابل نجات نيست ، ولى علت ديگرى نيز داشت و آن اينكه : ميل خاطرم به نجات اين يكى بيشتر از آن هلاك شده بود، زيرا سالها قبل ، روزى در بيابان مانده بودم ، اين شخص به سر رسيد و مرا بر شترش سوار كرد و به مقصد رسانيد، ولى در دوران كودكى از دست آن برادر هلاك شده ، تازيانه اى خورده بودم . گفتم : صدق الله ، من عمل صالحا فلنفسه و من اساء فعليها : تا توانى درون كس متراش   كاندر اين راه خارها باشد   كار درويش مستمند برآر   كه تو را نيز كارها باشد   * * * * حکايت   دو برادر يکی خدمت سلطان کردی و ديگر به زور بازو نان خوردی. باری اين توانگر گفت درويش را که چرا خدمت نکنی تا از مشقت کار کردن برهی ؟ گفت : تو چرا کار نکنی تا از مذلت خدمت رهايی يابی؟ که خردمندان گفته اند : نان خود خوردند و نشستن به که کمر شمشير زرين بخدمت بستن. به دست آهك تفته كردن خمير   به از دست بر سينه پيش امير   عمر گرانمايه در اين صرف شد   تا چه خورم صيف  و چه پوشم شتا   اى شكم خيره به نانى بساز   تا نكنى پشت به خدمت دو تا * * * * حکايت   کسی مژده پيش انوشيروان برد گفت : شنيدم که فلان دشمن تو را خدای عزوجل برداشت. گفت : هيچ شنيدی که مرا بگذاشت؟ اگر بمرد عدو جاى شادمانى نيست   كه زندگانى ما نيز جاودانى نيست    * * * *  حکايت   گروهى  حكما به حضرت انوشيروان همی گفتند و بزرگمهر که مهتر ايشان بود خاموش. گفتندش : جرا با ما د راين بحث نگويی ؟ گفت : وزيران بر مثال ابطال اند و طبيب دارو ندهد جز سقيم را . پس چون ببينم که رای شما برصواب است مرا بر سر آن سخن گفتن حمت نباشد. چو كارى بى فضول من بر آيد   مرا در وى سخن گفتن نشايد   و گر بينم كه نابينا و چاه است   اگر خاموش بنشينم گناه است  + نوشته شده در  چهارشنبه بیست و ششم بهمن 1384ساعت 0:25  توسط مازیار  |  GetBC(11); نظر بدهید حکایتهای دیگر از سعدی نظرات فراموش نشه  حکايت   مردم آزاری را حکايت کنند که سنگی بر سر صالحی زد . درويش را مجال انتقام نبود سنگ را نگاه همی داشت تا زمانی که ملک را بر آن لشکری خشم آمد و درچاه کرد . درويش اندر آمد و سنگ در سرش کوفت . گفتا: تو کيستی و مرا اين سنگ چرا زدی؟ گفت : من فلانم و اين همان سنگ است که در فلان تاريخ بر سر من زدی. گفت : چندين روزگار کجا بودی؟ گفت : از جاهت انديشه همی کردم، اکنون که در چاهت ديدم فرصت غنيمت دانستم.   ناسزايى را كه بينى بخت يار   عاقلان تسليم كردند اختيار   چون ندارى ناخن درنده تيز   با ددان آن به ، كه كم گيرى ستيز   هر كه با پولاد بازو، پنجه كرد   ساعد مسكين خود را رنجه كرد   باش تا دستش ببندد روزگار   پس به كام دوستان مغزش برآر   * * * * حکايت   يکی از ملوک مرضی هايل گرفت که اعادت ذکر آن ناکردنی اولی. طايفه حاکمان يونان متفق شدند که مرين درد را دوايی نيست مگر زهره آدمی به چندين صفت موصوف . بفرمود طلب کردن. دهقان پسری يافتند بر آن صورت که حکيمان گفته بودند . پدرش و مادرش را بخواند و به نعمت بيکران خشنود گردانيدند و قاضی فتوا داد که خون يکی از رعيت ريختن سلامت پادشه را روا باشد. جلاد قصد کرد . پسر سر سوی آسمان برآورد و تبسم کرد . ملک پرسيدش که در اين حالت چه جای خنديدن است ؟ گفت ناز فرزندان بر پدر و مادران باشد و دعوی پيش قاضی بردند و داد از پادشه خواهند . اکنون پدر و مادر به علت حطام دنيا مرا به خون در سپرند و قاضی به کشتن فتوا دهد و سلطان مصالح خويش اندر هلاک من همی بيند بجز خدای عزوجل پناهی نمی بينم. پيش كه برآورم ز دستت فرياد؟   هم پيش تو از دست تو گر خواهم داد   سلطان را دل ازين سخن بهم برآمد و آب در ديده بگردانيد و گفت : هلاک من اولی تر است از خون بی گناهی ريختن . سر و چشمش ببوسيد و در کنار گرفت و نعمت بی اندازه بخشيد و آزاد کرد و گويند هم در آن هفته شفا يافت. همچنان  در فكر آن بيتم  كه گفت :   پيل بانى بر لب درياى نيل   زير پايت گر بدانى حال مور   همچو حال تو است زير پاى پيل   * * * * حکايت   يکی از بندگان عمرو ليث گريخته بود . کسان در عقبش برفتند و باز آوردند . وزير را با وی غرضی بود و اشارت به کشتن فرمود تا دگر بندگان چنين فعل روا ندارند. بنده پيشه عمرو سر بر زمين نهاد و گفت:هر چه رود بر سرم چون تو پسندی رواست بنده چه دعوی کند ، حکم خداوند راست اما به موجب آنکه پرورده ی نعمت اين خاندانم ، نخواهم که در قيامت به خون من گرفتار آيی ، اجازت فرمای تا وزير بکشم آنگه قصاص او بفرمای خون مرا ريختم تا بحق کشته باشی. ملک را خنده گرفت ، وزير را گفت : چه مصلحت می بينی؟ گفت : ای خداوند جهان از بهر خدای اين شوخ ديده را به صدقات گور پدر آزاد کن تا مرا در بلايی نيفکنی. گناه از من است و قول حکما معتبر که گفته اند : چو كردى با كلوخ انداز پيكار   سر خود را به نادانى شكستى   چو تير انداختى بر روى دشمن   چنين دان كاندر آماجش نشستى   * * * *  حکايت  ملک زوزن را خواجه ای بود کريم النفس ، نيک محضر که همگنان را در مواجهه خدمت کردی ، و در غيبت نکويی گفتی. اتفاقا ازو حرکتی در نظر سلطان ناپسند آمد . مصادره فرمود و عقوبت کرد و سرهنگان ملک به سوابق نعمت او معترف بودند و به شکر آن مرتهن . در مدت توکيل او رفق و ملاطفت کردند ی و زجر و معافيت روا نداشتندی. صلح با دشمن اگر خواهى هرگه كه تو را   در قفا عيب كند در نظرش تحسين كن   سخن آخر به دهان مى گذرد موذى را   سخنش تلخ نخواهى دهنش شيرين كن   آن چه مضمون خطاب ملک بود ا زعهدته بعضی بدر آمد و به بقيتی در زندان بماند . آورده اند که طکی از ملوک ناحی در خفيه پيامش فرستاد که ملوک آن طرف قدر چنان بزرگوار ندانستند و بی عزتی کردند . اگر رای عزيز فلان احسن الله خلاصه به جانب ما التفاتی کند در رعايت خاطرش هر چه تمامتر سعی کرده شود و اعيان اي« ملک به ديدار او مفتقرند و جواب اين حرف را منتظر . خواجه برين وقوف يافت و از خطر انديشيدن و در حال جوابی مختصر چنان که مصلحت ديد برقفای ورق نبشت و روان کرد. يکی از متعلقان واقف شد و ملک را اعلام کرد که فلان را که حبس فرمودی با ملوک نواحی مراسه دارد . ملک بهم برآمد و کشف اين خبر فرمود قاصد را بگرفت و رسالت بخواندند . نبشته بود که حسن ظن بزرگان بيش از فضيلت ماست و تشرطف قبولی که فرمودند بنده را امکان اجابت نيست بتحکم آنکه پرورده نعمت نعمت اين خاندان است وبه اندک مايه تغير با ولی نعمت بی وفايی نتوان کرد چنانکه گفته اند : آن را كه به جاى تو است هر دم كرمى   عذرش بنه ار كند به عمرى ستمى    ملک را سيرت حق شناسی او پسند آمد و خلعت و نعمت بخشيد و عذر خواست که خطا کردم تو را بی جرم و خطا آزردن. گفت : ای خداوند بنده درين حالت مر خداوند را خطا نمی بيند. تقدير خداوند تعالی بود که مرين بنده را مکروهی برسد پس به دست تو اوليتر که سوابق نعمت برين بنده داری و ايادی منت و حکما گفته اند : گر گزندت رسد ز خلق مرنج   كه نه راحت رسد ز خلق نه رنج   از خدا دان خلاف دشمن و دوست   كين دل هردو در تصرف اوست   گرچه تير از كمان همى گذرد   از كماندار بيند اهل خرد   * * * * حکايت   يکی از ملوک عرب شنيدم که متعلقان را همی گفت مرسوم فلان را چندانکه هست مضاعف کنيد. که ملازم درگاه است و مترصد فرمان ديگر خدمتکاران به لهو و لعب مشغول اند و در ادای خدمت متهاون . صاحبدلی بشنيد و فرياد و خروش از نهادش برآمد . پرسيدندش چه ديدی؟ گفت : مراتب بندگان به درگاه خداوند تعالی همين مثال دارد. دو بامداد گر آيد كسى به خدمت شاه   سيم هر آينه در وى كند بلطف نگاه   مهترى در بول فرمان است   ترك فرمان دليل حرمان است   هر كه سيماى راستان دارد   سر خدمت بر آستان دارد نظرات فراموش نشه   + نوشته شده در  دوشنبه هفدهم بهمن 1384ساعت 2:29  توسط مازیار  |  GetBC(10); نظر بدهید اینم چند تا حکایت زیبای دیگه نظر یادتون نره حکايت   تنی چند از روندگان در صحبت من بودند . ظاهر ايشان به صلاح آراسته و يکی را از بزرگان در حق اين طايقه حسن ظنی بليغ و ادراری معين کرده ، تا يکی ازينان حرکتی کرده نه مناسب حال درويشان. ظن آن شخص فاسد شد و بازار اينان کاسد . خواستم تا به طريقی کفاف ياران مستخلص کنم . آهنگ خدمتش کردم ، دربانم رها نکرد و جفا کرد و معذورش داشتم که لطيفان گفته اند : در مير و وزير و سلطان را   بى وسيلت مگرد پيرامن   سگ و دربان چو يافتند غريب   اين گريبانش گيرد، آن دامن   چندان که مقربان حضرت آن بزرگ بر حال من وقوف يا و با اکرام دراوردند و برتر مقامی معين کردند اما بتواضع فروتر نشستم. و گفتم : بگذار كه بنده كمينم   تا در صف بندگان نشينم   آن بزرگمرد گفت : الله الله چه جای اين گفتار است؟ گر بر سر چشم ما نشينى   بارت بكشم كه نازنينى   فی الجمله بنشستم و از هر دری سخن پيوستم تا حديث زلت ياران در ميان آمد و گفتم : چه جرم ديد خداوند سابق الانعام   كه بنده در نظر خويش خوار مى دارد   خداى راست مسلم بزرگوارى و لطف   كه جرم بيند و نان برقرار مى دارد   حاکم اين سخن عظيم بپسنديد و اسباب معاش ياران فرمود تا بر قاعده ی ماضی مهيا دارند و موونت ايام تعطيل وفا کنند . شکر نعمت بگفتم و زمين خدمت ببوسيدم و عذر جسارت بخواستم و در وقت برون آمدن گفتم. چو كعبه قبله حاجت شد از ديار بعيد   روند خلق به ديدارش از بسى فرسنگ   تو را تحمل امثال ما ببايد كرد   كه هيچكس نزند بر درخت بى بر، سنگ   * * * * حکايت  ملک زاده ای گنج فراوان از پدر ميراث يافت . دست کرم برگشاد و داد سخاوت بداد و نعمت بی دريغ بر سپاه و رعيت بريخت. نياسايد مشام از طبله عود   بر آتش نه كه چون عنبر ببويد   بزرگى بايدت بخشندگى كن   كه دانه تا نيفشانى نرود   يکی از جلسای بی تدبير نصيحتش آغاز کرد که ملوک پيشين مرين نعمت ار به سعی اندوخته اند و برای مصلحتی نهاده ، دست ازين حرکت کوتاه کن که واقعه ها در پيش است و دشمنان از پس ، نبايد که وقت حاجت فرومانی. اگر گنجى كنى بر عاميان بخش   رسد هر كد خدايى را برنجى   چرا نستانى از هر يك جوى سيم   كه گرد آيد تو را هر وقت گنجى   ملک روی ازين سخن بهم آورد و مرو را زجر فرمود و گفت : مرا خداوند تعالی مالک اين مملکت گردانيده است تا بخورم و ببخشم نه پاسبان که نگاه دارم. قارون هلاک شد که چهل خانه گنج داشت نوشين روان نمرد که نام نکو گذاشت * * * *  حکايت  آورده اند که نوشين روان عادل را در شکارگاهی صيد کباب کردند و نمک نبود. غلامی به روستا رفت تا نمک آرد. نوشيروان گفت: نمک به قيمت بستان تا رسمی نشود و ده خراب نگردد. گفتند ازين قدر چه خلل آيد؟ گفت: بنياد ظلم در جهان اول اندکی بوده است هرکه آمد بر او مزيدی کرده تا بدين غايت رسيده. اگر ز باغ رعيت ملك خورد سيبى   برآورند غلامان او درخت از بيخ   به پنج بيضه كه سلطان ستم روا دارد   زنند لشكريانش هزار مرغ به سيخ   * * * * حکايت غافلی را شنيدم که خانه ی رعيت خراب کردی تا خزانه سلطان آباد کند ، بی خبر از قول حکيمان که گفته اند هر که خدای را عز و جل بيازارد تا دل خلقی به دست آرد خداوند تعالی همان خلق را بر او گمارد تا دمار از روزگارش برآرد. آتش سوزان نكند با سپند   آنچه كند دود دل دردمند   سرجمله حيوانات گويند که شيرست و اذل جانوران خر و باتفاق خر بار بر به که شير مردم در. مسكين خر اگر چه بى تميز است   چون بار همى برد عزيز است   گاوان و خران بار بردار   به ز آدميان مردم آزار باز آمديم به حکايت وزير غافل. ملک را ذمائم اخلاق او به قرائن معلوم شد. در شکنجه کشيد و به هنواع عقوبت بکشت. حاصل نشود رضاى سلطان   تا خاطر بندگان نجويى   خواهى كه خداى بر تو بخشد   با خلق خداى كن نكويى  آورده اند که يکی از ستم ديدگان بر سر او بگذشت و در حال تباه او تامل کرد و گفت: نه هر كه قوت بازوى منصبى دارد   به سلطنت بخورد مال مردمان به گزاف   توان به حلق فرو برد استخوان درشت   ولى شكم بدرد چون بگيرد اندر ناف   نماند ستمكار بد روزگار   بماند بر او لعنت پايدار نظر یادتون نره   + نوشته شده در  دوشنبه هفدهم بهمن 1384ساعت 2:27  توسط مازیار  |  GetBC(9); نظر بدهید بازم حکایت های زیبای سعدی حکايت   يكى از شاهان پيشين ، در رعايت مملکت سستی کردی و لشکر بسختی داشتی. لاجرم دشمنی صعب روی نهاد ، همه پشت بدادند. چو دارند گنج از سپاهى دريغ   دريغ آيدش دست بردن به تيغ   يکی از آنان که غدر کردند با من دم دوستی بود. ملامت کردم و گفتم دون است و بی سپاس و سفله و ناحق شناس که به اندک تغير حال از مخدوم قديم برگردد و حقوق نعمت سالها درنوردد. گفت : از بکرم معذور داری شايد که اسبم درين واقعه بی جور بود و نمد زين بگرو وسلطان که به زر بر سپاهی بخيلی کند. با او به جان جوانمردی نتوان کرد. زر بده سپاهى را تا سر بنهد   و گرش زر ندهى ، سر بنهد در عالم   * * * * حکايت  يکی از وزرا معزول شد و به حلقه ی درويشان درآمد. اثر برکت صحبت ايشان در او سرايت کرد و جمعيت خاطرش دست داد. ملک بار ديگر بر او دل خوش کرد و عمل فرمود قبولش نيامد و گفت : معزولی به نزد خردمندان بهتر که مشغولی. آنان كه كنج عافيت بنشستند   دندان سگ و دهان مردم بستند   كاغذ بدريدند و قلم بشكستند   وز دست و زبان حرف گيران پرستند   ملک گفتا : هر آينه ما را خردمندی کافی بايد که تدبير مملکت را شايد . گفت : ای ملک نشان خردمندان کافی جز آن نيست که به چنين کارها تن ندهد. هماى بر همه مرغان از آن شرف دارد   كه استخوان خورد و جانور نيازارد   * * * *  حکايت  سيه گوش را گفتند تو را ملازمت صحبت شير به چه وجه اختيار افتاد؟ گفت : تا فضله ی صيدش می خورم و از شر دشمنان در پناه صولت او زندگانی می کنم . گفتندش اکنون که به ظل حمايتش درآمدی و به شکر نعمتش اعتراف کردی چرا نزديکتر نيايی تا به حلقه ی خاصان درآرد و از بندگان مخلصت شمارد؟ گفت : همچنان از بطش او ايمن نيستم. اگر صد سال گبر آتش فروزد   اگر يك دم در او افتد بسوزد افتد که نديم حضرت سلطان را زر بيايد و باشد که سر برود و حما گفته اند ا زتلون طبع پادشاهان برحذر بايد بود که وقتی به سلامی برنجند و ديگر وقت به دشنامی خلعت دهند و آورده اند که ظرافت بسيار کردن هنر نديمان است و عيب حکيمان. تو بر سر قدر خويشتن باش و وقار   بازى و ظرافت به نديمان بگذار   * * * * حکايت   يکی از رفيقان شکايت روزگار نامساعد به نزد من آورد که کفاف اندک دارم و عيال بسيار و طاقت فاقه نمی آرم و بارها در دلم آمد که به اقليمی ديگر نقل کنم تا در هر آن صورت که زندگی کرده وشد کسی را بر نيک و بد من اطلاع نباشد. بس گرسنه خفت و كس ندانست كه كيست   بس جان به لب آمد كه بر او كس نگريست   باز از شماتت اعدا برانديشم که بطعنه در قفای من بخندند و سعی مرا در حق عيال بر عدم مروت حمل کنند و گويند: مبين آن : بى حميت را كه هرگز   نخواهد ديد روى نيكبختى   كه آسانى گزيند خويشتن را   زن و فرزند بگذارد بسختى   و در علم محاسبت چنانکه معلوم است چيزی دانم و گر به جاه شما جهتی معين شود که جمعيت خاطر باشد بقيت عمر از عهده شکر آن نعمت برون آمدن نتوانم. گتفم : عمل پادشاه ای برادر دو طرف داريد : اميد و بيم ، يعنی اميد نان و بيم جان و خلاف رای خردمندان باشد بدان اميد متعرض اين بيم شدن . كس نيايد به خانه درويش   كه خراج  زمين و باغ بده   يا به تشويش و غصه راضى باش   يا جگربند، پيش زاغ بنه   گفت : اين مناسبت حال من نگفتی و جواب سوال من نياوردی. نشنيده ای که هر که خيانت ورزد پشتش از حساب بلرزد؟ راستى موجب رضاى خدا است   كس نديدم كه گم شد از ره راست   و حکما گويند ، چار کس از چارکس به جان برنجند. حرامی از سلطان و دزد از پاسبان و فاسق از غماز و روسپی از محتسب و آن که حساب پاک است از محاسب چه باک است ؟ مكن فراخ روى در عمل اگر خواهى   كه وقت رفع تو باشد مجال دشمن تنگ   تو پاك باش و مدار از كس اى برادر، باك   زنند جامه ناپاك گازران بر سنگ   گفتم : حکايت آن روباه مناسب حال توست که ديدنش گريزان و بی خويشتن افتان و خيزان . کسی گفتش چه آفت است که موجب مخافت است ؟ گفتا : شنيده ام که شتر را بسخره می گيرند. گفت : ای سفيه شتر را با تو چه مناسبت است و تو را بدو چه مشابهت؟ گفت : خاموش که اگر حسودان بغرض گويند شتر است و گرفتار آيم که را غم تخليص من دارد تا تفتيش حال من کند؟ و تا ترياق از عراق آورده شود مارگزيده مرد بود . تو را همچنين فضل است و ديانت و تقوا و امانت اما متعنتان در کمين اند و مدعيان گوشه نشين. اگر آنچه حسن سيرت توست بخلاف آن تقرير کنند و در معرض خطاب پادشاه افتی در آن حالت مجال مقالت باشد پس مصلحت آن بينم که ملک قناعت را حراست کنی و ترک رياست گويی. به دريا در منافع بى شمار است   اگر خواهى ، سلامت در كنار است   رفيق اين سخن بشنيد و بهم برآمد و روی از حکايت من درهم کشيد و سخنهای رنجش آميز گفتن گرتف کين چه عقل و کفايت است و فهم و درايت ؟ قول حکما درست آمد که گفته اند : دوستان به زندان بکار آيند که بر سفره همه دشمنان دوست نمايند . دوست مشمار آنكه در نعمت زند   لاف يارى و برادر خواندگى   دوست آن دانم كه گيرد دست دوست   در پريشان حالى و درماندگى   ديدم كه متغير می شود و نصيحت به غرض می شنود . به نزديک صاحبديوان رفتم ، به سابقه ی معرفتی که در ميان ما بود و صورت حالش بيان کردم و اهليت و استحقاقش  بگفتم تا به کاری مختصرش نصب کردند. چندی برين برآمد ، لطف طبعش را بديدند و حس تدبيرش را بپسنديدند و کارش از آن درگذشت و به مرتبتی والاتر از آن متمکن شد. همچنين نجم سعادتش در ترقی بود تا به اوج ارادت برسيد و مقرب حضرت و مشاراليه و معتمد عليه گشت. بر سلامت حالش شادمانی کردم و گفتم : ز كار بسته مينديش و در شكسته مدار   كه آب چشمه حيوان درون تاريكى است   منشين ترش از گردش ايام كه صبر   تلخ است وليكن بر شيرين دارد   در آن قربت مرا با طايفه ای ياران اتفاق افتاد . چون از زيارت مکه بازآمدم دو منزلم استقبال کرد. ظاهر حالش را ديدم پريشان و در هيات درويشان. گفتم : چه حالت است ؟ گفت : آن چنانکه تو گفتی طايفه ای حسد بردند و به خيانتم منسوب کردند و ملک دام ملکه در کشف حقيقت آن استصقا نفرمود و ياران قديم و دوستان حميم از کلمه ی حق خاموش شدند و صحبت ديرين فراموش کردند. نبينى كه پيش خداوند جاه   نيايش كنان دست بر بر نهند   اگر روزگارش درآورد ز پاى   همه عالمش پاى بر سر نهند   فی الجمله به انواع عقوبت گرفتار بودم تا درين هفته که مژده ی سلامت حجاج برسيد از بند گرانم خلاص کرد و ملک موروثم خاص . گفتم : آن نوبت اشارت من قبولت نيامد که گفتم عمل پادشاهان چون سفر درياست خطرناک و سودمند يا گنج برگيری يا در طلسم بميری. يا زر به هر دو دست كند خواجه در كنار   يا موج ، روزى افكندش مرده بر كنار   مصلحت نديدم از اين بيش ريش درونش به ملامت خراشيدن و نمک پاشيدن .بدين کلمه اختصار کرديم . ندانستى كه بينى بند بر پاى   چو در گوشت نيامد پند مردم ؟   دگر ره چون ندارى طاقت نيش   مكن انگشت در سوراخ كژدم + نوشته شده در  یکشنبه شانزدهم بهمن 1384ساعت 0:56  توسط مازیار  |  GetBC(8); نظر بدهید حکایاتی دیگر سلام به همه دوستان خوبم ممنونم از بازدیدتون اما بیشتر ممنون می شم اگه لطف کنید و یه نظر کوچولو بدید. منتظره نظر هستم عزیزان حکايت بربالين تربت يحيی پيغامبر عليه السلام معتکف بودم در جامع دمشق که يکی از ملوک عرب که به بی انصافی منسوب بود اتفاقا به زيارت آمد و نماز و دعا کرد و حاجت خواست . درويش و غنى بنده اين خاك و درند   آنان كه غنى ترن محتاجترند     آنگه مرا گفت : از آنجا که همت درويشان است و صدق معاملت ايشان ، خاطری همراه من کنند که از دشمنی صعب انديشناکم. گفتمش: بر رعيت ضعيف رحمت کن تا از دشمن قوی زحمت نبينی. به بازوان توانا و فتوت سر دست   خطا است پنجه مسكين ناتوان بشكست   نترسد آنكه بر افتادگان نبخشايد؟   كه گر ز پاى در آيد، كسش نگيرد دست   هر آنكه تخم بدى كشت و چشم نيكى داشت   دماغ بيهده پخت و خيال باطل بست   زگوش پنبه برون آر و داد و خلق بده   و گر تو مى ندهى داد، روز دادى هست   بنى آدم اعضاى يكديگرند   كه در آفرينش ز يك گوهرند   چو عضوى به درد آورد روزگار   دگر عضوها را نماند قرار   تو كز محنت ديگران بى غمى   نشايد كه نامت نهند آدمى * * * * حکايت  درويشی مستجاب الدعوه در بغداد پديد آمد . حجاج يوسف را خبر کردند ، بخواندش و گفت : دعای خيری بر من کن . گفت : خدايا جانش بستان. گفت : از بهر خدای اين چه دعاست ؟ گفت : اين دعای خيرست تو را و جمله مسلمانان را. اى زبردست زير دست آزار   گرم تا كى بماند اين بازار؟   به چه كار آيدت جهاندارى   مردنت به كه مردم آزارى   * * * * حکايت يکی از ملوک بی انصاف ، پارسايی را پرسيد: از عبادتها کدام فاضل تر است ؟ گفت: تو را خواب نيم روز تا در آن يک نفس خلق را نيازاری. ظالمى را خفته ديدم نيم روز   گفتم : اين فتنه است خوابش برده به   و آنكه خوابش بهتر از بيدارى است   آن چنان بد زندگانى ، مرده ، به   * * * * حکايت يکی از ملوک را ديدم که شبی در عشرت روز کرده بود و در پايان مستی همی گفت: ما را به جهان خوشتر از اين يكدم نست   كز نيك و بد انديشه و از كس غم نيست   درويشی به سرما برون خفته و گفت : اى آنكه به اقبال تو در عالم نيست   گيرم كه غمت نيست ، غم ما هم نيست   ملک را خوش آمد ، صره ای هزار دينار از روزن برون داشت که دامن بدار ای درويش . گفت : دامن از کجا آرم که جامه ندارم. ملک را بر حال ضعيف او رقت زياد شد و خلعتی بر آن مزيد کرد و پيشش فرستاد. درويش مر آن نقد و جنس را به اندک زمان بخورد و پريشان کرد و باز آمد. قرار برکف آزادگان نگيرد مال نه صبر در دل عاشق نه آب در غربال در حالتی که ملک را پروای او نبود حال بگفتند : بهم برآمد و روی ازو درهم کشيد . و زينجا گفته اند اصحاب فطنت و خبرت که از حدث و سورت پادشاهان برحذر بايد بودن که غالب همت ايشان به معظمات امور مملکت متعلق باشد و تحمل ازدحام عوام نکند. حرامش بود نعمت پادشاه   كه هنگام فرصت ندارد نگاه   مجال سخن تا نيابى ز پيش   به بيهوده گفتن مبر قدر خويش   گفت : اين گدای شوخ مبذر را که چندان نعمت به چندين مدت برانداخت برانيد که خزانه ی بيت المال لقمه مساکين است نه طعمه ی اخوان الشاطين. ابلهى كو روز روشن شمع كافورى نهد   زود بينى كش به شب روغن نباشد در چراغ   يكى از وزرای ناصح گفت : ای خداوند ، مصلحت آن بينم که چنين کسان را وجه کفاف بتفاريق مجری دارند تا در نفقه اسراف نکنند اما آنچه فرمودی از زجر و منع ، مناسب حال ارباب همت نيست يکی را بلطف اميدوار گردانيدن و باز به نوميدی خسته کردن. به روى خود در طماع باز نتوان كرد   چو باز شد، به درشتى فراز نتوان كرد   كس نبيند كه تشنگان حجاز   به سر آب شور گرد آيند   هر كجا چشمه اى بود شيرين   مردم و مرغ و مور گرد آيند + نوشته شده در  یکشنبه شانزدهم بهمن 1384ساعت 0:55  توسط مازیار  |  GetBC(7); نظر بدهید   حکايت  پادشاهی با غلامی عجمی در کشتی نشست و غلام ، ديگر دريا را نديده بود و محنت کشتی نيازموده ، گريه و زاری درنهاد و لرزه براندامش اوفتاد. چندانکه ملاطفت کردند آرام نمی گرفت و عيش ملک ازو منغص بود ، چاره ندانستند . حکيمی در آن کشتی بود ، ملک را گفت : اگر فرمان دهی من او را به طريقی خامش گردانم . گفت : غايت لطف و کرم باشد . بفرمود تا غلام به دريا انداختند . باری چند غوطه خورد ، مويش را گرفتند و پيش کشتی آوردند به دو دست در سکان کشتی آويخت. چون برآمد به گوشه ای بنشست و قرار يافت . ملک را عجب آمد. پرسيد: درين چه حکمت بود ؟ گفت : از اول محنت غرقه شدن ناچشيده بود و قدر سلامتی نمی دانست ، همچنين قدر عافيت کسی داند که به مصيبتی گرفتار آيد. اى پسر سير ترا نان جوين خوش ننماند   معشوق منست آنكه به نزديك تو زشت است   حوران بهشتى را دوزخ بود اعراف   از دوزخيان پرس كه اعراف بهشت است   فرق است ميان آنكه يارش در بر   با آنكه دو چشم انتظارش بر در * * * * حکايت  هرمز را گفتند : وزيران پدر را چه خطا ديدی که بند فرمودی؟ گفت : خطايی معلوم نکردم ، وليکن ديدم که مهابت من در دل ايشان بی کران است و بر عهد من اعتماد کلی ندارند ، ترسيدم از بيم گزند خويش آهنگ هلاک من کنند پس قول حکما را کار بستم که گفته اند : از آن كز تو ترسد بترس اى حكيم   وگر با چو صد بر آيى بجنگ 53   از آن مار بر پاى راعى زند   كه برسد سرش را بكوبد به سنگ 54   نبينى كه چون گربه عاجز شود   برآرد به چنگال چشم پلنگ    * * * * حکايت يکی از ملوک عرب رنجور بود در حالت پيری و اميد زندگانی قطع کرده که سواری از درآمد و بشارت داد که فلان قطعه را به دولت خداوند گشاديم و دشمنان اسير آمدند و سپاه رعيت آن طرف بجملگی مطيع فرمان گشتند. ملک نفسی سرد برآورد و گفت: اين مژده مرا نيست دشمنانم راست يعنی وارثان مملکت. بدين اميد به سر شد، دريغ عمر عزيز   كه آنچه در دلم است از درم فراز آيد   اميد بسته ، برآمد ولى چه فايده زانك   اميد نيست كه عمر گذشته باز آيد   كوس رحلت بكوفت دست اجل   اى دو چشم ! وداع سر بكنيد   اى كف دست و ساعد و بازو   همه توديع يكديگر بكنيد   بر من اوفتاده دشمن كام   آخر اى دوستان حذر بكنيد   روزگارم بشد به نادانى   من نكردم شما حذر بكنيد + نوشته شده در  شنبه سوم دی 1384ساعت 0:35  توسط مازیار  |  GetBC(5); نظر بدهید دو حکایت دیگر سلام دوستان
در ابتدا از همه دوستانی که نظر دادن ممنونم. امیدوارم همه شاد و پیروز و موفق باشید................ می خواستم از دوستانی لطف می کنن و مطالب رو می خونن خواهش کنم نظر بدن و من سطح کارم رو بدونم. منتظر نظرات سازنده شما عزیزان هستم  حکايت  رهنگ زاده ای را بر در سرای اغلمش ديدم که عقل و کياستی و فهم و فراستی زايدالوصف داشت، هم از عهد خردی آثار بزرگی در ناصيه ی او پيدا. بالاى سرش ز هوشمندى   مى تافت ستاره بلندى   فی الجمله مقبول نظر افتاد که جمال صورت و معنی داشت و خردمندان گفته اند  توانگرى به هنر است نه به مال ، بزرگى به عقل است نه به سال . ابنای جنس او بر منصب او حسد بردند و به خيانتی متهم کردند و در کشتن او سعی بی فايده نمودند . دشمن چه زند چو مهر باشد دوست؟ ملک پرسيد که موجب خصمی اينان در حق تو چيست؟ گفت : در سايه ی دولت خداوندی دام ملکه همگنان را راضی کردم مگر حسود را که راضی نمی شود الا به زوال نعمت من و اقبال و دولت خداوند باد. توانم آن كه نيازارم اندرون كسى حسود را چه كنم كو ز خود به رنج در است  بمير تا برهى اى حسود كين رنجى است كه از مشقت آن جز به مرگ نتوان رست   شوربختان به آرزو خواهند   مقبلان را زوال نعمت و جاه   گر نبيند به روز شب پره چشم   چشمه آفتاب را چه گناه ؟   راست خواهى هزار چشم چنان   كور، بهتر كه آفتاب سياه * * * * حکايت  يکی از ملوک عجم حکايت کنند که دست تطاول به مال رعيت دراز کرده بود و جور و اذيت آغاز کرده ، تا بجايی که خلق از مکايد فعلش به جهان برفتند و از کربت جورش راه غربت گرفتند. چون رعيت کم شد ارتفاع ولايت نقصان پذيرفت و خزانه تهی ماند و دشمنان زور آوردند. هر كه فريادرس روز مصيبت خواهد   گو در ايام سلامت به جوانمردى كوش   بنده حلقه به گوش از ننوازى برود   لطف كن كه بيگانه شود حلقه به گوش   باری، به مجلس او در ، کتاب شاهنامه همی خواندند در زوال مملکت ضحاک و عهد فريدون.وزير ملک را پرسيد : هيچ توان دانستن که فريدون که گنج و ملک و حشم نداشت چگونه بر او مملکت مقرر شد ؟ گفت : آن چنان که شنيدی خلقی برو به تعصب گرد آمدند و تقويت کردند و پادشاهی يافت . گفت : ای ملک چو گرد آمدن خلقی موجب پادشاهيست تو مر خلق را پريشان برای چه می کنی مگر سر پادشاهی کردن نداری؟ همان به كه لشكر به جان پرورى   كه سلطان به لشكر كند سرورى   ملک گفت : موجب گردآمدن سپاه و رعيت چه باشد؟ گفت : پادشاه را کرم بايد تا برو گرد آيند و رحمت تا در پناه دولتش ايمن نشينند و تو را اين هر دو نيست. نكند جور پيشه سلطانى   كه نيايد ز گرگ چوپانى   پادشاهى كه طرح ظلم افكند   پاى ديوار ملك خويش بكند ملک را پند وزير ناصح ، موافق طبع مخالف نيامد . روی ازين سخن درهم کشيد و به زندانش فرستاد.بسی برنيامد که بنی غم سلطان بمنازعت خاستند و ملک پدر خواستند . قومی که از دست تطاول او بجان آمده بودند و پريشان شده ، بر ايشان گرد آمدند و تقويت کردند تا ملک از تصرف اين بدر رفت و بر آنان مقرر شد. پادشاهى كو روا دارد ستم بر زير دست   دوستدارش روز سختى دشمن زورآور است   با رعيت صلح كن وز جنگ ايمن نشين   زانكه شاهنشاه عادل را رعيت لشكر است  + نوشته شده در  پنجشنبه یکم دی 1384ساعت 0:39  توسط مازیار  |  GetBC(4); نظر بدهید حکایت * * * * حکايت طايفه ی دزدان عرب بر سر کوهی نشسته بودند و منفذ کاروان بسته و رعيت بلدان از مکايد ايشان مرعوب و لشکر سلطان مغلوب . بحکم آنکه ملاذی منيع از قله ی کوهی گرفته بودند و ملجاء و ماوای خود ساخته . مدبران ممالک آن طرف در دفع مضرات ايشان مشاورت همی کردند که اگر اين طايفه هم برين نسق روزگاری مداومت نمايند مقاومت ممتنع گردد. درختى كه اكنون گرفته است پاى   به نيروى مردى برآيد ز جاى   و گر همچنان روزگارى هلى   به گردونش از بيخ بر نگسلى   سر چشمه شايد گرفتن به بيل   چو پر شد نشايد گذشتن به پيل   سخن بر اين مقرر شد که يکی به تجسس ايشان برگماشتند و فرصت نگاه داشتند تا وقتی که بر سر قومی رانده بودند و مقام خالی مانده ، تنی چند مردان واقعه ديده ی جنگ ازموده را بفرستادند تا در شعب جبل پنهان شدند . شبانگاهی که دزدان باز آمدند سفر کرده و غارت آورده سلاح از تن بگشادند و رخت و غنيمت بنهادند ، نخستين دشمنی که بر سر ايشان تاختن آوردد خواب بود . چندانکه پاسی از شب درگذشت ، قرص خورشيد در سياهى شد   يونس اندر دهان ماهى شد   دلاورمردان از کمين بدر جستند و دست يکان بر کتف بستند و بامدادان به درگاه ملک حاضر آوردند . همه را به کشتن اشارت فرمود . اتفاقا در آن ميان جوانی بود ميوه ی عنفوان شبابش نورسيده و سبزه ی گلستان عذارش نودميده . يکی از وزرا پای تخت ملک را بوسه داد و روی شفاعت بر زمين نهاد و گفت : اين پسر هنوز از باغ زندگانی برنخورده و از ريعان جوانی تمتع نيافته . توقع به کرم و اخلاق خداونديست که به بخشيدن خون او بربنده منت نهد .. ملک روی از اين سخن درهم کشيد و موافق رای بلندش نيامد و گفت : پرتو نيكان نگيرد هر كه بنيادش بد است   تربيت نااهل را چون گردكان برگنبد است   بهتر اين است كه نسل اين دزدان قطع و ريشه كن شود و همه آنها را نابود كردند، چرا كه شعله آتش را فرو نشاندن ولى پاره آتش رخشنده را نگه داشتن و مار افعى را كشتن و بچه او را نگه داشتن از خرد به دور است و هرگز خردمندان چنين نمى كنند: ابر اگر آب زندگى بارد   هرگز از شاخ بيد بر نخورى   با فرومايه روزگار مبر   كز نى بوريا شكر نخورى   وزير، سخن شاه را طوعا و کرها پسنديد و بر حسن رای ملک آفرين گفت و عرض كرد: راى شاه دام ملکه عين حقيقت است ، چرا كه همنشينى با آن دزدان ، روح و روان اين جوان را دگرگون كرده و همانند آنها نموده است . ولى ، ولى اميد آن را دارم كه اگر او مدتى با نيكان همنشين گردد، تحت تاءثير تربيت ايشان قرار مى گيرد و داراى خوى خردمندان شود، زيرا او هنوز نوجوان است و روح ظلم و تجاوز در نهاد او ريشه ندوانده است و در حديث هم آمده : كل مولود يولد على الفطرة فابواه يهودانه او ينصرانه او يمجسانه . پسر نوح با بدان بنشست   خاندان نبوتش گم شد   سگ اصحاب كهف روزى چند   پى نيكان گرفت و مردم شد   گروهى از درباريان نيز سخن وزير را تاءكيد كردند و در مورد آن جوان شفاعت نمودند. ناچار شاه آن جوان را آزاد كرد و گفت : بخشيدم اگر چه مصلحت نديدم  . دانى كه چه گفت زال با رستم گرد   دشمن نتوان حقير و بيچاره شمرد   ديديم بسى ، كه آب سرچشمه خرد   چون بيشتر آمد شتر و بار ببرد   فی الجمله پسر را بناز و نعمت براوردند و استادان به تربيت همگان پسنديده آمد . باری وزير از شمايل او در حضرات ملک شمه ای می گفت که تربيت عاقلان در او اثر کرده است و جهل قديم از جبلت او بدر برده . ملک را تبسم آمد و گفت : عاقبت گرگ زاده گرگ شود   گرچه با آدمى بزرگ شود   سالی دو برين برآمد. طايفه ی اوباش محلت بدو پيوستند و عقد موافقت بستند تا به وقت فرصت وزيبر و هر دو پسرش را بکشت و نعمت بی قياس برداشت و در مغازه ی دزدان بجای پدر نشست و عاصی شد. ملک دست تحير به دندان گزيدن گرفت و گفت : شمشير نيك از آهن بد چون كند كسى ؟   ناكس به تربيت نشود اى حكيم كس   باران كه در لطافت طبعش خلاف نيست   در باغ لاله رويد و در شوره زار خس 44   زمين شوره سنبل بر نياورد   در او تخم و عمل ضايع مگردان   نكويى با بدان كردن چنان است   كه بد كردن بجاى  نيكمردان + نوشته شده در  دوشنبه بیست و هشتم آذر 1384ساعت 0:19  توسط مازیار  |  GetBC(3); نظر بدهید یک حکایت دیگر سلام دوستان خوبم. امشب یه حکایت جدید گذاشتم بخونید و امیدوارم که خوشتون بیاد عزیزان در ضمن من منتظر نظرات خوبتان هستم دوستان عزیز.  با آروزوی موفقیت برای شما عزیزان حکايت يكى از ملوک خراسان ،  محمود سبکتکين را در عالم خواب ديد كه جمله وجود او ريخته بود و خاک شده مگر چشمان او که همچنان در چشمخانه همی گرديد و نظر می کرد. ساير حکما از تاويل اين فرو ماندند مگر درويشی که بجای آورد و گفت : هنوز نگران است که ملکش با دگران است. بس نامور به زير زمين دفن كرده اند كز هستيش به روى زمين يك نشان نماند   وان پير لاشه را كه نمودند زير خاك خاكش چنان بخورد كزو استخوان نماند   زنده است نام فرخ نوشيروان به خير گرچه بسى گذشت كه نوشيروان نماند   خيرى كن اى فلان و غنيمت شمار عمر زان پيشتر كه بانگ بر آيد فلان نماند * * * *  حکايت ملک زاده ای را شنيدم که کوتاه بود و حقير و ديگر برادران بلند و خوبروی . باری پدر به کراهت و استحقار درو نظر می کرد . پسر بفراست استيصار بجای آورد و گفت : ای پدر ، کوتاه خردمند به که نادان بلند . نه هر چه بقامت مهتر به قيمت بهتر . اشاة نظيفة و الفيل جيفية. اقل جبال الارض طور و انه   لاعظم عندالله قدرا و منزلا آن شنيدى كه لاغرى دانا گفت بار به ابلهى فربه   اسب تازى وگر ضعيف بود   همچنان از طويله خر به   پدر بخنديد و ارکان دولت پسنديد و برادران بجان برنجيدند. تا مرد سخن نگفته باشد   عيب و هنرش نهفته باشد   هر پيسه گمان مبر نهالى   شايد كه پلنگ خفته باشد   شنيدم که ملک را در آن قرب دشمنی صعب روی نمود . چون لشکر از هردو طرف روی درهم آوردند اول کسی که به ميدان درآمد اين پسر بود . گفت : آن نه من باشم که روز جنگ بينی پشت من آن منم گر در ميان خاک و خون بينی سری کان که جنگ آرد به خون خويش بازی می کند روز ميدان وان که بگريزد به خون لشکری اين بگفت و بر سپاه دشمن زد و تنی مردان کاری بينداخت . چون پيش پدر آمد زمين خدمت ببوسيد و گفت : اى كه شخص منت حقير نمود   تا درشتى هنر نپندارى   اسب لاغر ميان ، به كار آيد   روز ميدان نه گاو پروارى   آورده اند که سپاه دشمن بسيار بود و اينان اندک . جماعتی آهنگ گريز کردند. پسر نعره زد و گفت : ای مردان بکوشيد يا جامه زنان بپوشيد . سواران را به گفتن او تهور زيادت گشت و بيکبار حمله آوردند . شنيدم که هم در آن روز بر دشمن ظفر يافتند. ملک سر و چشمش ببوسيد و در کنار گرتف و هر روز نظر بيش کرد تا وليعهد خويش کرد. برادران حسد بردند و زهر در طعامش کردند. خواهر از غرفه بديد ، دريچه بر هم زد . پسر دريافت و دست از طعام کشيد و گفت : محال است که هنرمندان بميرند و بی هنران جای ايشان بگيرند. كس نيابد به زير سايه بوم   ور هماى از جهان شود معدوم   پدر را از اين حال آگهی دادند. برادرانش را بخواند و گوشمالی بجواب بداد. پس هريکی را از اطراف بلاد حصه معين کرد تا فتنه و نزاع برخاست که:ده درويش در گليمى بخسبند و دو پادشاه در اقليمى نگنجند. نيم نانى گر خورد مرد خدا   بذل درويشان كند نيمى دگر   ملك اقلمى بگيرد پادشاه   همچنان در بند اقليمى دگر      حکايت در يكى از جنگها، عده اى را اسير كردند و نزد شاه آوردند. شاه فرمان داد تا يكى از اسيران را اعدام كنند. اسير كه از زندگى نااميد شده بود، خشمگين شد و شاه را مورد سرزنش و دشنام خود قرار داد كه گفته اند: هر كه دست از جان بشويد، هر چه در دل دارد بگويد. وقت ضرورت چو نماند گريز دست بگيرد سر شمشير تيز   ملک پرسيد: اين اسير چه مى گويد؟ يكى از وزيران نيک محضر گفت : ای خداوند همی گويد: والكاظمين الغيظ و العافين عن الناس ملک را رحمت آمد و از سر خون او درگذشت.وزير ديگر که ضد او بود گفت : ابنای جنس مارا نشايد در حضرت پادشاهان جز راستی سخن گفتن.اين ملک را دشنام داد و ناسزا گفت . ملک روی ازين سخن درهم آمد و گفت : آن دروغ پسنديده تر آمد مرا زين راست که تو گفتی که روی آن در مصلحتی بود و بنای اين بر خبثی .  چنانكه خردمندان گفته اند: دروغ مصلحت آميز به ز راست فتنه انگيز هر كه شاه آن كند كه او گويد   حيف باشد كه جز نكو گويد   و بر پيشانى ايوان كاخ فريدون شاه ، نبشته بود: جهان اى برادر نماند به كس   دل اندر جهان آفرين بند و بس   مكن تكيه بر ملك دنيا و پشت   كه بسيار كس چون تو پرورد و كشت   چو آهنگ رفتن كند جان پاك   چه بر تخت مردن چه بر روى خاك    

بسم الله الرحمن الرحیم شرایطی کوتاه برای تحریم

 همه مردم ایران از حاکمیت تا احاد ملت در مقابل کشور و تهدیدات و مشکلات آن احساس مسئولیت دارند و بایستی داشته باشند .در حال حاضر که در شرایط ویژه قرار داریم و منابع مالی متاثر از تحریمات گشته و بدست آوردن این منابع به مانند یک انسان کارگری می ماند که روزی چندین ساعت کار کند تا مبلغی ناچیز برای خود و خانواده اش بدست آورد منظور این است این خانواده بایستی مدیریت منابع خود را بسیار دقیقتر از خانواده ای انجام دهد که از محلهای مختلف کسب درآمد دارد پس بعضی از شرایط و رفتارهای آن بر اساس شرایط تحریم هماهنگ شوند

 1 .استفاده مفید و با بهره وری بسیار بالا از منابع مالی این شرایط مدیرانی را نمی طلبد که آخر سال مالی به هر طریق نسبت به جذب اعتبارات اقدام کنند و حتی این را برای خود یک موفقیت بدانند بدون توجه به این که آیا آن طرح و پروژه چقدر فایده آتی برای مملکت دارد .چقدر توجیه اقتصادی دارد.چقدر رضایت اجتماعی ایجادکرده است .این شرایط مدیرانی را نمی خواهد که فقط ترس انها از نهادهای نظارتی باشد و در غایب آنها هر آنچه باب دل آنها است انجام دهد .مدیرانی را می طلبد به مانند آن کارگری که برای ریال و ریال درآمد خود برنامه ریزی دارد تا بهینه ترین استفاده را از آن ببرد .مدیرانی را می خواهد هر روز اعمال خود را محاسبه می کنند و بزرگترین ناظر هستی را ناظر بر اعمال خود می بینند .به نظر شرایط تحریم مدیران خاص خود را می طلبد تا هر چه زودتر و بهتر از منابع مالی و انسانی بهره وری بهتر انجام شود   

بسم الله الرحمن الرحیم چرا دولتها به اهداف خود نمی رسند

هشت سال دولت جناب آقای خاتمی و اصلاحات گذشت . دولت اصول گرای جناب آقای احمدی نژاد به ماهها و روزهای آخر خود می رسد و عملکرد هر کدام از این دولت ها هر کسی می تواند تحلیل و بررسی کند .کامیابی و عدم کامیابی آنها و یا رسیدن به شعارهای اصلی و یا نرسیدن به آنها روشن و مشخص میشود

دولت اصلاحات با شعار توسعه سیاسی و نهاد مند کردن آزادیهای مدنی ، با این شعار اصلی دولت تشکیل شد و  دولت جناب آقای احمدی نژاد به توسعه اقتصادی مبارزه با فساد و رانت خواری بعنوان برنامه های اصلی خود پا به عرصه اداره کشور گذاشتند

حال این سئوال مطرح میشود هر دو دولت نه تنها به همان شعارهای اصلی نرسیدتد بلکه ضعف اصلی و ناکامی  مهم آنها در همان شعارهای مطرح شده بود

چرا و چه عواملی باعث میشود دولتها به اهداف و برنامه های خود نرسند در مرحله اول این بحث نیاز به تحلیل و بررسی عمیق جامعه شناسی سیاسی رفتار ما مردم ایران برمی گردد وقتی دقیق به رفتار جامعه خود نگاه می کنیم ما دارای رفتارهای خیلی ویژه و منحصر به فردی هستیم که متاسفانه این رفتارها عمومیت پیدا کرده اند شما یک  روستا را در نظر بگیرید که یک و یا چند طایفه زندگی می کنند فرض کنیم خودشان تصمیم می گیرند کسی را به عنوان بزرگ و سردار خود تعیین کنند .این انتخاب که انجام شد بعد از مدتی همان کسانی که تا دیروز مدافع سر سخت بودند .علم مخالفت را با او بلند می کنند و یا اینکه او را با مشکلاتش تنها می گزارند .در کارهای سیاسی می بینیم عده ایی در هر مقطع انتخاباتی کسی و یا کسانی را در موج افکار و تبلیغات می اندازند و وقنی به پیروزی رسیدند تا مدتی با هم کار می کنند و بعد از مدت کمی همان تعداد کم از شورا با هم وارد اختلاف و جنگ و نزاع شده اند شما یک بررسی اجمالی از تمام شوراهای شهرهای کوچک و بزرگ بزنید قریب به اکثریت انها یا اختلاف دارند و یا حتی جدا شده اند

چرا و به  چه علت آنچه به نظر اینجانب می رسد

1 .هنوز تمرین و مشارکت جمعی در نهاد خانواده و اجتماع ما نهادینه نشده است .

2 . توسعه فردگرایی جامعه ما برجمع گرایی از ارجحیت بیشتری برخوردار است.افراد در جمع حضور دارند و مشارکت می کنند اما در درون خود به فکر به کرسی نشاندن خواسته های خود هستند و اگر نرسیدند آن فرد را متهم به ناتوانی و در مقابل او به مخالفت بر می خیزند  

3 .برنامه محوری بر اساس فکرجمع محور در مقابل افکار شخصی از ارزش کمتری برخوردار است یعنی  اینکه هر کس تلاش دارد نظر خود را بر جمع غالب کند

4 .همه امور ما سیاسی  شده اند یک تفکیک منطقی بین امور سیاسی از امور اجتماعی و کارهای تخصصی و واگذاری امور بر اساس توانمندیهای تخصصی صورت نمی گیرد

5 .متاسفانه علی الرغم تمام شعارها در مقابل قدرت و ثروت جامعه فرد محور و شهر محور فامیل محور  است تا نگاه ملی بر آن حاکم باشد

6 .برای برون رفت از مشکلات کشور در این مقطع که بجد نیاز به اقتصاد مقاومتی داریم استقرارتفکر نظام مدیریتی دهه شصت .کار برای خدا کردن .در عمل به امور رضایت خدا بر رضایت مخلوق غالب شدن .نگاه به میز ریاست فقط و فقط رسیدن فرصت برای خدمت به خلق خدا تا ریاست کردن بر مجموعه و از او به عنوان طمعه برای زسیدن به اهداف شخصی استفاده نکردن

7.رقابت سازنده جایگزین تخریب ناصواب

8 .نگاه به بیت المال نگاه امانتی باشد که حقوق بیش هفتاد میلیون انسان در آن است و ریال به ریال آن در کارنامه اعمال ما نوشته میشود .اما متاسفانه نگاه به بیت المال نگاه گوشت قربانی است .اگر همین ارقامی که سالیانه در اختیار دستگاههای دولتی است در اختیار بخش خصوصی بود بسیاری از مشکلات حل شده بود اما مناسفانه هزینه تمام شده طرحهای دولتی در مقابل بخش خصوصی بسیار بیشتر است

9 .ما اخلاقی داریم تا زمانی که با فردی و یا گروهی احساس برابری کنیم خوبیم اگر بالاتر رفت شروع می کنیم پشت سرش به حرف زدن اقا ال است بل است حالا بزرگ شده صاحب ریاست شده پول دارد شده تحویل نمی گیرد او هم فکر می کند حالا من به جایی و یا مال و ثروتی رسیدم و یا قدرتی بدست آوردم با من حسودی می کنند بدشان می آید .نگاه بخش زیادی از جامعه ما نگاه بدبینانه و انتقادی است تا نگاه اصلاحگرانه و کمک کردن به هم 10 .متاسفانه در جامعه ما قدرت و ثروت بیش از اندازه تکریم و حتی نعظیم میشوند تا زمانی که این ارزش گذاری های بیش از اندازه از این دو مورد برداشته نشوند و با ایمان واقعی و خالص به خداوند و رضایت آن پروردگار بزرگ جایگزین در قلبهای ما نشود و بزرگی این دو کالای کاذب از وجود ما بیرون نرود ما در مسیر بر زندگی خوب اجتماعی و سیاسی و عبادی دچار مشکل هستیم هر کسی تلاش می کند تا پا بر گردن دیگری بگذارد و او را نردبان خود برای رسیدن و یا دیدن این دو کند       

               

هم تکرار تاریخ اسلام و هم امید رویش دوباره اسلام

 بسم الله الرحمن الرحیم

باز تکرار تاریخ را شاهدیم تکراری که در زمانی اتفاق می افتد که جهان خود را متمدن و صاحب برتری اخلاقی و حقوق انسانی می داند .اگر دیروز ابوجهل ،عتبه بن ربیعه ،شیبه بن ربیعه،ولیدبن ربیعه،امیه بن خلف و عقبه بن ابی معیط با تمسخر و دشنام دادن و شکمبه بر پشت آن حضرت گذاشتن و سنگ به آن حضرت زدن و تمسخر و دشنام موجبات رنجش آن حضرت می شدند تا جایی خداوند در کلام جاوید خودش بر نکوهش آنها آیه نازل کرد  امیه بن خلف هنگامی که آن حضرت را می دید تمسخر نموده و دشنام می داد در باره او این آیه نازل شد (ویل  لکل همزه لمزه  وای بر هر بد گوی عیبجویی ) یا در مورد ابوجهل (اولی لک فاولی ثم اولی لک فاولی  وای بر تو پس وای بر تو باز هم وای بر تو پس وای بر تو. این افراد قطره هایی هستند که تاریخ بعنوان نمونه در قلب خود به یاد دارد و باز به روشنی سرگذشت آنها را در همین دنیا به روشنی بیان داشته تا آیینه ای باشند برای تمام کسانی که به ساحت قدسی آن حضرت اهانت کنند اما تاسف  از بابت ابوجهلها و عتبه های این زمان از آن باب بیشتر است که این جاهلان خود را قافله سالار اخلاق و مدنیت زمان می دانند حال آنکه خود به ابتدایی ترین اصول اخلاقی که همان احترام به دیگر ادیان است قائل نیستند در صورتی که اسلام از توهین به بتان منع کرده است اما این توهینها درسهایی دارد که بایستی ما مسلمانان به آن توجه کنیم

1 .آن روزهای سخت اولین،پیامبر با یاران اندکش خود رنج توهین و افتراء را به جان خرید اما این توهین ها بخشی از آن متوجه عملکرد ضعیف ما مسلمانان است ما به اندازه هزار سال یا خوابیم و یا خود را به خواب زده ایم و نتوانستیم رحمانیت و انسانساز بودن اسلام عزیز را به گوش جهانیان به روشنی تبیین کنیم باز این خود آن حضرت است مثل اوان اسلام برای بیداری بشر و هدایت آنها رنج توهین و تمسخر را به جان خریده  تاما از این خواب گران بیدار شویم و این جاهلان با نسیم فرح بخش اسلام اشنا شوند

2 .مسلمان امروز بیشتر گرفتار منیتهای شخصی ،قومی ،حزبی ،مذهبی تا به فکر هدایت خود و بشر و یا تا به فکر ملت سازی اسلامی .جاکمان به فکر طولانی شدن حکومتشان تا اجرای حدود الهی و کمک به نشر دین اسلام در جهان، میتوان گفت به جای این خشمها و تظاهراتهای خیابانی ما وظیفه داریم ندای اسلام و مبانی آن را  به چهانیان برسانیم تا آنها بدانند اسلام واقعی را درک نکرده اند .اگر دیروز اهانتهای ابوجهلها را پیامبر عزیز خودشان و همان تعداد کمی که در مکه بودند میشنیدند اما امروز صدای این ابوجهلها با این غولهای رسانه ایی  در تمام دنیا طنین انداز است و این رسالت مسلمانان را بیشتر می کند تا در جنگ این رسانه ها پیام روشن اسلام را به جهان برسانند تا این ابرهای کوچک سیاه از روشنی خورشید اسلام زدوده شوند

3 .اما پیامی خوشحالی هم برای ملت مسلمان دارد خیلی وقتا شاهدیم کسانی که از ادله منطقی باز می مانند و یا در امری جواب منطقی ندارند شروع به پرخاش کردن می کنند و یا زبان به دشنام که سخیف ترین کار است می گشایند دشمنان اسلام دارند شکست و ناتوانی خود را با توهین و افتراء نشان می دهند که این فرصتی دوباره برای رویش اسلام در آن دیار می باشد                  

انتظارات منطقی مردم و برنامه های آتی جناب نارویی

 

بسم الله الرحمن الرحیم

بسیاری ازرفتارهای بشر در قالب زمان و مکان خاصی قابل محبوس کردن نیستند این رفتارها به فراخنای هستی قابل تامین و بروز کردن هستند .شادی ،غم ،زندگی راحت ،سلامتی ،امید به بهروزی ،دوست داشتن به همنوع ،داشتن عرق خاص به کسی که تشابه بیشتری با او احساس میشود .همه انسانها در این موارد و مواردی از این دست دارای کنش ها و رفتارهای شبیه هم و یا نزدیک به هم دارند .این مقدمه کوتاه را گفتم تا حس عمومی از شادمانی در اکثر مردم از بابت انتخاب آقای نارویی ایجاد کرده را می توان فهمید.این حس کارکردهای بسیاری دارد.مهمترین آن احساس نزدیکی هر چه بیشتر حاکمیت و مردم که این مهم نیاز همیشگی کشور است در هیچ زمانی دوام یک مملکت امکان پذیر نیست مگر اینکه مردم و حاکمان تکمیل کننده و پشتیبان هم باشند .و مسئولیت جناب نارویی را در نگهداشت این شادمانی بیشتر خواهد کرد .البته فضای منطقی و عقلانیت عمومی حاصل شده در بین مردم برای محقق شدن همه آروزها این امکان را برای ایشان و حاکمیت و همه مردم استان ایجاد کرده تا ایشان بتواند در یک فرایند زمانی مطلوب از همه خواسته های غیر منطقی و بدست آورده های غیر ناحق جلوگیری کرده و همه خواسته های منطقی را در توزین عدالت نهاده و هر کسی را بر اساس سهم خود راضی گرداند .شاید در برپایی عدالت کسانی که به ناحق حقی را کسب کرده اند به ظاهر احساس بدی داشته باشند .اما این همان چیزی است که بخش بزرگی از استان و تمام حق باوران به دنبال آن هستند .جال باید منتظر ماند تا ببینیم ایشان تا چه اندازه در اجرای عدالت موفق خواهد شد و در پی ایجاد آن خواهد بود

فرازی از بیانات حضرت علی (ع) به مالک اشتر و از نهج ابلاغه

مهربانی با مردم و دوست داشتن آنها و لطف در حق ایشان را شعار دل خود ساز چونان حیوانی درنده مباش که خوردنشان را غنیمت شماری زیرا آنان دو گروهند یا همکیشان تو هستند یا همانندان تو در آفرینش     

 

حکمت 166

مردم را سرزنش نکنند که چرا حقش را با تاخیر می گیرد ،بلکه سرزنش در آنجاست که آنچه حقش نیست بگیرد

خطبه 37

 خوارترین افراد نزد من عزیز است تا حق او را بگیرم و فرد قوی در نزد من پست و ناتوان است تا حق تو را باز ستانم

 

 

غررالحکم جلد یک

هیچ عدلی سودمندتر از بازگرداندن مظلمه و ادای دیون نیست

بسم الله الرحمن الرحیم نظر یک دوست

	پنجشنبه 26 مرداد1391 ساعت: 0:4	توسط:sakene ghalbe paeeiz
صدای شکست سنگ ها که با طغیان رودخانه به فریاد در می آید،،، شبتون خوش سردار طایفه طوقی ------------------------------------------------------------------------- هر تخریبی و شکستی و خروش رودی سبزی و آبادی و سازندگی به دنبال دارد   هر کسی با ظن خود شد یار من                   از درون من نجست اسرار    من ما را کسی به رعیتی خود بپذیرد ممنون میشیم
وب سایت   پست الکترونیک			[ نظر خصوصی ]
شما چه راه حلی برای این معضلات دارید

	چهارشنبه 25 مرداد1391 ساعت: 23:58	توسط:sakene ghalbe paeeiz
سلام ،،، عذرخواهم جناب آقای طوقی اما می خوام یه انتقاد ازتون بکنم ،،، اولا همه دل نوشته های شما تکراری و خسته کننده است به جای اینکه شما و هم سنگراتون به فکر توسعه و آبادانی بلوچستان باشید فقط به فکر نصیحت کردن و داستان نوشتنین،، گاهی اوقات یادتون میره که خودتون بلوچ هستین و باید اساسی به فکر مردم بلوچستان باشید ،،نه اینکه فقط شعار بدین... واسه بلوچستان و طایفه طوقی متاسفم ------------------------------------- ما سعی داریم باور های خود را بنویسیم  شما مصداقی بگید کجای نوشته ها تکراری است و یک موضوع چندین بار نوشته شده است  ما بعضی وقتا انقدر بنویسیم و بگیم تا مخاطب ما باور کند و توجه نماید ما باور به تکرار مکرر حرف حق داریم تا عمل جانشین حرف شود. البته  بضاعت ما  کم ماست ان شاء الله خداوند یاری کند تنوع بیشتری داشته باشیم .اما انتظار از عزیزی مثل شما بعد از سالها سری زدید و انتقاد نمودید و تشکر ار این بابت راهکار هم ارائه بدید . اگر نوشته های من به مذاق شما خوش نیست برای بلوچستان و طایفه طوقی متاسف نباشید این کوتاهی من حقیر را به کل تعمیم ندهید .و از شمای بزرگوار انتظار همراهی بیشتر دارم

بسم الله الرحمن الرحیم جناب آقای نارویی استاندار محترم

استان سیستان و بلوچستان در طول سالیان سختیهای فراوانی تحمل کرده است .طبیعت خشن و سخت گیر ،خشکسالیهای متناوب ؛بادهای طوفانی و خسته کننده تا محرومیتهای تاریخی به عمق زمانهای دور باعث شده تا از مشکلات پشته ها ساخته شود و در طول زمان بر دوش خسته و مانده این مردم سنگینی کند.اما این مردم با صبوری و ایمان وافر به ذات یگانه الهی امید به روزهای خوب و با آینده درخشان طلوع و غروب خورشید روزگار را نظاره می کنند .سالیان متمادی این دو بخش از کشور با حفظ کلیت تمامی اخلاقیات اسلامی و انسانی در کنار هم و با هم به زندگی مسالمت آمیز خود ادامه داده و می دهند .ایجاد تعارض از جانب هر گروهی و تفکری  در زندگی اجتماعی ،سیاسی ،اداری این مردم چیزی جزء از خیانت و جنایت به این همه سال زندگی برادر گونه و همسایه منشانه نیست .

جناب استاندار محترم

بر شماست تا با تشکیل حلقه های دوستی بر ایجاد همدلی اجتماعی و سیاسی و اداری همت گمارید تا به مانند یک برادر بزرگتر و پدری دلسوز زمانی که در یک خانواده دو برادر و یا خواهری شکایتی از هم داشتند با بزرگمنشی و عدالت فضای خانواده را به یک فضای دوستی و صمیمیت تبدیل کند را ه سخت و یا کار طاقت فرسایی نیست. اما نیازبه  لوازم ونرم افزار و بستر لازم دارد تا سخت افزار نیاز همیشگی استان  اتحاد واقعی و  تبدیل شعار به شعور همه این را باور قلبی داشته باشند اقوام و مذاهب استان واقعیت های انکار ناپذیری هستند و هیچ کس نمی تواند انها را نادیده بگیرد .مسائل استان با نگاه اجتماعی  محور و علمی و کارشناسی به آسانی قابل حل  است شاید  دغدغه هر دولت مردی در استان بحث امنیت باشد که این موضوع متاسفانه بیشتر نگاه سخت افزاری بر آن حاکم است تا نرم آفزاری هنوز بعد از چندین سال جوابی منطقی و علمی  برای این سئوال نیست چرا از ظرفیت این مردم در جهت امنیت پایدار استفاده نمی شود البته سپاه محترم در حرکتی خط شکن که از سپاه انتظار می رود اقدام به جذب تعدادی نیرو کرده که این اقدام بایستی در تمامی نهادهای امنیتی و نظامی شروع شود هیچ چاره ای بهتر و منطقیتراز استفاده کردن ظرفیت این مردم در بحث امنیت وجود ندارد .استفاده کردن مقطعی و بصورت عشایری و کوتاه مدت نه تنها رهگشا نیست بلکه مخل امنیت و رفیق دزد و شریک قافله تربیت کردن است بایسنی افراد به صورت سازمانی جذب و پاسخگو باشند و امید به ارتقاء و ترفیع همیشه در وجود آنها باشد تا صادقانه خدمت کنند ....کار و اشتغال استان بایستی سرلوحه کاری باشد با توجه به گزارش مرکز آمارایران استان جوانترین استان کشور است این جوانی مزیتهای فراوانی دارد و هم دغدغه های که این جوانان با تربیت صیحیح  انسانهای برومندی پرورش داده شوند تا در آبادانی مملکت خود سهمی داشته باشند .این خیل جوانان نیاز به بازار کار و کسب مناسب دارند تا استان از وجود آنها بهره مفید ببرد .الان ملاحظه شود استان از مرکز آن تا مرزهای دریایی چابهار و کنارک به فاصله نهصد و یا هزار کیلومتر از یک دانشگاه جامع و کامل با تمام رشته ها و امکانات اموزشی محروم است و آنهایی که هستند از سرعت لازم برای ترقی و گسترش برخوردار نیستند.  بازار کار استان هم ملاحظه میشود در کل استان چند کارخانه و یا شرکت فراگیر وجود دارد تا بتوانند تعدادی از جوانان را جذب خود کند یک کارخانه بافندگی بود سر خیر مسئولین هم تعطیل شد .فقط یک حساب سر انگشتی شود همین لباس محلی زنانه و مردانه سالانه چقدر واردات از خارج میشود چرا برای تولید لباس خود همین مردم کارخانه ای ایجاد نشود و یا همین کارخانه به روز و بازسازی نشود و نبود بازار کار سالم و تنها دریچه آن همین ادارات دولتی هستند و ادارات دولتی هم بلوچ به این احساس رسیده که  استخدام شدن برای ما در آن به سختی اتفاق می افتد و این احساس تبیعض را بین جوانان و مردم ایجاد کرده است

 

از شاخص های توسعه استان رشد منابع انسانی در اعمال سیاستهای مدیریتی استان است این مهم با توجه به جمعیت و گستردگی اقلیمی استان اتفاق نیفتاده است و از موضوعات مهمی است که باعث ایجاد حس تبعض شده   و از علتهای مهم عدم توسعه یافتگی استان عدم توسعه مدیریت و منابع انسانی منطقه است و تا زمانی به این مهم توجه نشود و از ظرفیتها و پتانسیل جوانان استان در ادارات و دستگاهای مختلف استفاده نشود منابع مالی و زحمات دولتی در جهت توسعه بهینه استان بسیج نشده اند و هدر رفت منابع و اهمال در جذب آن زیاد است توسعه استان در چنته( مدیریت مشارکتی ) است تا زمانی که این مهم اتفاق نیفتد بر تارک استان محرومیت را خواهیم دید

 

در پایان تکه کلام بلوج در قبال دولت (حاکمیت ) این است می گوید (دولت پدر است ) از پدر همیشه بزرگی و مساعدت و کمک .انطرف سکه فرزند همیشه انتظار مهربانی و رئوفت دارد .امیدواریم استاندار محترم جناب حاتم نارویی در ایجاد تفاهم و همدلی و اتحاد واقعی موفق باشند